ΕΜΠΛΕΟΙ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΕΜΠΛΕΟΙ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Γράφει ο: Τάσος Παντ. Δασκαλάκης

Όσο υπάρχουν δάσκαλοι, η σοφία και οι γνώσεις δε χάνονται , η γη μας θα φωτίζεται και το σύμπαν θα υφίσταται.
Στο ψηφιδωτό των επαγγελμάτων οι δάσκαλοι δεν είναι ψηφίδες ανάμεσα στις άλλες, είναι οι καλλιτέχνες που κοσμούν και φιλοτεχνούν ολόκληρο το ψηφιδωτό…
Εκπαιδεύουν ανθρώπους που τους εξυψώνουν στη μοναδικότητα του νοήμονος πλάσματος…
Η επαγγελματική ταυτότητα των δασκάλων στη συντριπτική τους πλειοψηφία ζυμώθηκε από την κλήση τους, το ταλέντο τους, τις δεξιότητές τους. Όλοι τους το ρόλο του δασκάλου τον βίωσαν από μικροί στο σχολικό τους περιβάλλον. Συνδύασαν την ανάγκη εργασίας με την ανάγκη έκφρασης αγάπης προς τα παιδιά .
Οι δάσκαλοι πάντα γνωρίζουν, έστω κι αν το υποστηρικτικό πλαίσιο ως εργαλείο στη δουλειά τους δεν είναι ιδανικό, να επιλέγουν στο λειτούργημά τους τη δημιουργική δράση στις σχέσεις τους με τους εμπλεκόμενους φορείς της σχολικής ζωής. Δεν υιοθετούν την παθητική αναμονή στις δυσκολίες που ανακύπτουν στο παιδαγωγικό τους έργο, αλλά υιοθετούν ενεργητική στάση στη σχολική κοινότητα.
Οι προσδοκίες των δασκάλων πάντα στρέφονται στη δικαίωση των διδακτικών τους προσπαθειών. Νοηματοδοτούν το έργο τους μέσα από την προσφορά τους στους μαθητές τους και μέσα από τη συνεργασία με αυτούς. Γι αυτό εκτός από τις «οικονομικές τους απολαβές…» εισπράττουν και την αγάπη των μαθητών τους, καθώς και τη χαρά από τις επιτυχίες τους. Επίσης βιώνουν τις διαπροσωπικές σχέσεις με τους γονείς των μαθητών τους, οι οποίοι ενισχύουν τις δημιουργικές τους πρωτοβουλίες. Απολαμβάνουν όλα τα παραπάνω που δύσκολα τα αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας...
Οι δάσκαλοι λειτουργούν με συναίσθημα, αποβλέπουν στη διάπλαση χαρακτήρων, στην κοινωνικοποίηση των μαθητών τους και στην ανάπτυξη της κριτικής τους σκέψης. Ενθαρρύνουν τους μαθητές τους στους δύσκολους δρόμους της γνώσης και στην ανακάλυψη των προσωπικών τους δυνατοτήτων. Τους μαθαίνουν πώς να κατακτούν κάθε φορά το καινούργιο. Έργο πολυσύνθετο, πολυσχιδές, απαιτητικό, και συνάμα συναρπαστικό.

Αντιλαμβάνονται το ρόλο τους όχι μόνο ως συντελεστών παροχής γνώσης και πληροφόρησης, αλλά και ως παιδαγωγών που παρέχουν συμβουλές , καθοδήγηση και υποστήριξη, έτσι ώστε να μπορούν να επηρεάσουν τους μαθητές σε πολλούς τομείς και να διευρύνουν τους ορίζοντές τους για τον κόσμο και τη ζωή γενικότερα. Αποβλέπουν ακόμη στην ενίσχυση του θάρρους της γνώμης και των πράξεων των μαθητών τους. Για χάρη δε των μαθητών και της προσωπικής τους καταξίωσης είναι αυτοί που διεκδικούν την επιμόρφωση και τη συνεχή κατάρτιση σε επιστημονικές εξελίξεις. Αγωνιούν για τη διδακτική τους αναβάθμιση αλλά και την οργάνωση της σχολικής τους μονάδας.
Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες (Ryans ,Rosenshine, Furst, Ανδρεάδης) στις δεκαετίες του 60, 70, 80 και μετέπειτα οι δάσκαλοι αποτελούν πηγή έμπνευσης για του μαθητές τους, καλύπτουν τις προσωπικές και πνευματικές ανάγκες των μαθητών, διατηρούν καλές σχέσεις με τους γονείς των μαθητών τους, είναι κοινωνικοί, δημιουργούν ατμόσφαιρα εργασίας, εξατομικεύουν τη διδασκαλία τους και είναι σε θέση να κάνουν παιδαγωγική χρήση και αξιοποίηση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων.
Τα χαρακτηριστικά αυτά δημιουργούν στο δάσκαλο πρόσθετο άγχος, αναγάγουν το επάγγελμά του σε λειτούργημα, το οποίο υπόκειται σε διαρκή κοινωνικό έλεγχο κατά τους Glavrimis και Kionari.
Είναι διαπιστωμένο ότι η διδασκαλία είναι μέγιστο έργο, το οποίο οι δάσκαλοι επιτελούν επάξια. Η παιδαγωγική τους αγάπη δεν είναι ρηχό συναίσθημα. Είναι πλούσια σύνθεση αξιών, συναισθημάτων και πράξεων. Γι' αυτό η κοινωνία τούς συμπαρίσταται, τους συμπεριφέρεται με σεβασμό και αναγνωρίζει το έργο τους!
Είναι έμπλεοι γνωστικής συνείδησης, η λειτουργία που τελούν είναι θεία, η οποία θραύει τα στεγανά και καταυγάζει ελευθερία.