ΝΙΚΗ ΦΟΥΝΤΑ: ΝΤΡΑΠΗΚΕ ΚΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΚΤΙΟΥ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

 Το κρίσιμο 3ημερο πριν τις εκλογές της Κυριακης, ντράπηκε και η ντροπή στον Δήμο Ακτίου-Βονιτσας.
Κάθε αποτέλεσμα είναι απολύτως σεβαστό, κάθε αποτέλεσμα είναι απολύτως αποδεκτό, αλλά πρέπει να έρχεται με νόμιμο τρόπο.
Πάντα ήθελα να πιστεύω πως το μόνο καλό της κρίσης θα ήταν πως η γενιά μας θα είναι μια διαφορετική γενιά. Μακριά από παλαιοκομματικές πρακτικές, δωροδοκίες και δωράκια παντός τύπου και πως η αξιοκρατία και η αξιοπρέπεια, ειδικά τη στιγμή της άσκησης του δικαιώματος της ψήφου, σταδιακά θα επανέλθει.
Και πως θα συμπαρασύρει και την παλιά φρουρά.
Πίστευα πως χρέος μας είναι να απομονώσουμε, σε κάθε χώρο, με κάθε αφορμή, αυτούς τους λίγους που δεν τηρούν την νομιμότητα. Που είναι λίγοι αλλά που κάνουν τόσο κακό στον Τόπο.
Αλλά δεν είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία. Μάλλον το αντίθετο.
Δεν είμαστε έτοιμοι να καταδικάσουμε απερίφραστα τις κάκιστες προαναφερθείσες πρακτικές.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Για το μέλλον όμως και οχι για το παρόν. Για το παρόν δεν υπάρχει τέτοιο «φως στο τούνελ».
Προσωπικά, μετά από πολλή σκέψη και μετά την απόλυτη ντροπη και αποστροφή που ένοιωσα για όσα πολλά έμαθα από το Σάββατο ως την Δευτερα, δεν θα ψηφισω στον Δήμο μου στις επόμενες εκλογές.
Δεν μπορώ να συναινέσω σε τέτοιες πρακτικές, ούτε καν ακούσια.
Δεν είναι αυτό που προτείνω στους πολίτες. Η δημοκρατία προστάζει να βάζεις τα πάντα στο ζύγι και να παίρνεις αποφάσεις. Αλλά μετά τις προηγούμενες μέρες, εμένα κάτι τέτοιο είναι πάνω από τις δυνάμεις μου.
Γιατί ρομαντικά και με πολιτική αφέλεια, πάντα θα πιστεύω στην νομιμοτητα, στην ελευθερία της ψήφου, στην ακεραιότητα των ανθρώπων που θέλω να ψηφίζω και να συναναστρέφομαι.
Θέλω να κοιμάμαι ήσυχη τα βραδια και να είμαι περήφανη για την ψήφο μου.
Οι αιχμές μου αυτές αφορούν όλες τις κατευθύνσεις.
Εύχομαι - η ελπίδα που λέγαμε παραπάνω- να είναι η τελευταία φορά που τόσο μεγάλη μερίδα των συνδημοτών μου θα επιτρέψει να υπάρξουν τετοια φαινόμενα. Γιατί δεν τα έχω με τους οποιους τέτοιους υποψήφιους, αυτοι την «δουλεια» τους κάνουν.
Με εμάς τα έχω, που δεν θελουμε ο Δήμος μας και η Βονιτσα, το στολίδι στην δικη μου ζωή, τα παιδικά μου χρόνια και οι άνθρωποι μου, να έχουν την τύχη που τους αξίζει.
Κ πάλι ρομαντικά:
Αξιοκρατία. Αξιοπρέπεια.Ακεραιότητα.
Ελευθερία. Πραγματική δημοκρατία.
Αν οχι για εμάς, έστω για τα παιδιά μας…
I love Vonitsa… εσείς;