Γράφει ο:
Ναούμης Νικόλαος
Πολιτικός επιστήμονας
Πας, γιατί πρέπει να πας…
Γλεντάς, γιατί οι καταστάσεις το αποζητούν…
Χορεύεις, γιατί πρέπει τα φαρμάκια να πάνε κάτω… Άλλο ένα ελληνικό καλοκαίρι, έφτασε στο τέλος του, δυστυχώς....
Άλλος ένας ελληνικός Αύγουστος, με την πανσέληνό του και τα’ αξημέρωτα βράδια του, πήρε την θέση του στα αρχεία της καρδιάς μας.
Αν ζητούσαμε να μας απαντήσουν οι συμπατριώτες μας, ποιος είναι ο μήνας που περιμένουν με αγωνία την έλευσή του όλον το χρόνο, σίγουρα τον Αύγουστο θα σας απαντούσε η πλειοψηφία.
Όχι, αυτό δεν συμβαίνει γιατί γουστάρουμε να τεμπελιάζουμε καθώς βαριόμαστε την δουλειά και το μεροκάματο. Ούτε γουστάρουμε τον Αύγουστο διότι δεν αντικρίζουμε τα μονίμως ξινισμένα μούτρα του εργοδότη μας. Άλλωστε, πόσοι από εμάς έχουμε την… τύχη πλέον, να αντικρίζουμε τα μούτρα κάποιου εργοδότη… Τέλοσπάντων.
Ο Αύγουστος, αποτελεί για τους Έλληνες, ο μήνας σταθμός, μέσα σ’ έναν χρόνο. Ο Δεκαπενταύγουστος δε, είναι εκείνο το ορόσημο, που σηματοδοτεί για όλους μας, την λήξη μιας μακράς περιόδου γεμάτη αγωνίες, κόπο, άγχος και πάσης φύσεως προβλήματα. Η γιορτή της Παναγιάς, είναι η δική μας Πρωτοχρονιά. Την τιμούμε, γιατί όλοι μας, αποζητούμε την χάρη της καθώς και την ευλογία της, που θα μας οπλίσουν με δύναμη και υπομονή, για τον δύσκολο χειμώνα που ακολουθεί.
Πολλοί λένε, ότι την ιστορία την γράφουν οι παρέες. Σίγουρα δεν έχουν άδικο. Η συντροφικότητα και η καλή παρέα, είναι εκείνα τα στοιχεία που σε κάνουν να νιώθεις χρήσιμος και απαραίτητος στους άλλους.
Μεγάλωσα στην επαρχία και νιώθω ότι μόνο στα χώματα που γεννήθηκες και πρωτοπερπάτησες, έχεις την ευκαιρία να αναβαπτιστείς μέσα από τέτοιου είδους παρέες και συντροφιές, που σε κάνουν να νιώσεις μοναδικά. Η επιστροφή στις ρίζες σου και στο περιβάλλον που πρωτοεισέπνευσες το οξυγόνο που σε στέριωσε ως άνθρωπο, σε οπλίζουν με όλα εκείνα τα συστατικά, που σε κάνουν ανθεκτικό στις πάσης φύσεως δυσκολίες που θα συναντήσεις, στον δρόμο για ένα καλύτερο αύριο.
Με όλα τα στραβά και τα ανάποδά της, η ελληνική ύπαιθρος, ο τόπος καταγωγής μου, αποτελεί για εμένα προσωπικά, την καλύτερη ευκαιρία, να πραγματοποιήσω την δική μου αναγέννηση.
Προτιμώ, αντί να πηγαίνω σε δημοφιλής τουριστικούς προορισμούς, που η πατρίδα μας είναι γεμάτη από τέτοιους, να επισκέπτομαι το χωριό μου.
Είμαι παιδί του χωριού άλλωστε και δεν ντρέπομαι γι’ αυτό. Μ’ αρέσει, να βρίσκω την κατάλληλη παρέα και να ξημεροβραδιάζομαι στα δεκάδες πανηγύρια που αυτή η περίοδος προσφέρει σ’ όσους επιλέξουν αυτό το είδος διακοπών. Παρεξηγημένος όρος η λέξη πανηγύρι… Παρεξηγημένος, απ’ όλους όσους, δεν έχουν εισπράξει εκείνα τα αισθήματα που αυτά προσφέρουν.
Όταν θέλεις πραγματικά να ξεσκάσεις, δεν αποζητάς όσα πολλοί ψευτοκουλτουριάρηδες υποστηρίζουν. Υψηλή ποιότητα διασκέδασης και ιδανικές συνθήκες αισθητικής. Αυτά, μπορείς να τα βρεις όλο τον χρόνο αν θέλεις. Προτιμώ ν’ ακούω κλαρίνα, με την συνοδεία μπύρας και ψητού κρέατος, που τα ξηρομερίτικα πανηγύρια προσφέρουν στην λαδόκολλα παρακαλώ, να τα τρως με το χέρι κι όχι με μαχαιροπίρουνο! Πείτε με άξεστο και βλαχάκι, δεν μ’ ενοχλεί.
Προτιμώ αυτή την γνήσια συμπεριφορά, παρά τη δήθεν και την προσεγμένη. Πηγαίνοντας να διασκεδάσεις σ’ ένα πανηγύρι, νιώθεις ίσος κι όμοιος με όλους τους άλλους. Κανείς δεν θα προσέξει τι ρούχα φοράς, αν τα κοσμήματά σου είναι ψεύτικα η βιτρίνας. Το μόνο για το οποίο μπορεί να σε κατηγορήσουν, είναι αν τα μούτρα σου, δείχνουν ότι δεν σ’ αρέσει αυτή η διασκέδαση κι ότι δεν τα’ απολαμβάνεις.
Πιο πάνω έγραψα, ότι την ιστορία την γράφουν οι παρέες. Φέτος, είχα την ευκαιρία να ζήσω στο έπακρο μια τέτοια εμπειρία. Είχα την ευκαιρία, να επισκεφτώ αρκετά πανηγύρια στο Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας, με την καλύτερη παρέα που είχα ποτέ, σε ανάλογες περιστάσεις.
Κυρίαρχα στοιχεία των πανηγυριών του τόπου καταγωγής μου, είναι η πιστή τήρηση εθίμων που σχετίζονται με τις παραδόσεις των βλάχων προγόνων μας.
Προσφορά γαμήλιου γεύματος των βλάχων, προβατίσιο κρέας με χοντρά μακαρόνια βρασμένο σε μεγάλα καζάνια, ψητά γουρουνόπουλα και άλλα πολλά. Το σημαντικότερο όλων όμως, για εμένα προσωπικά, δεν είναι η διασκέδαση και το φαγητό μόνο των πανηγυριών.
Πιστεύω, ότι πιο σημαντικό, είναι η επαφή με ανθρώπους και η γνωριμία μαζί τους. Σημαντικότερο, διότι έτσι πιστοποιούνται και υφαίνονται σχέσεις, με άλλους ανθρώπους, που μας ενώνουν κοινά χαρακτηριστικά, κοινές μνήμες, αναμνήσεις και προσδοκίες.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθύνω ένα μεγάλο Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, σ’ όλους εκείνους, που έκαναν τα βράδια μου στο Ξηρόμερο φέτος, σημαντικά.
Πάνω απ’ όλα όμως, Δημήτρη, ευχαριστώ εσένα, που δεν στάθηκες στο πρόβλημα της όρασής μου και με έπαιρνες μαζί σου να διασκεδάσουμε, στ’ αγαπημένα μου πανηγύρια, όπως έκανα παλιότερα, που δεν αντιμετώπιζα αυτό το ζήτημα.
Για εμένα, είχε μεγαλύτερη σημασία απ’ όλα, οι ατελείωτες συζητήσεις μας, επί παντός θέματος, τόσο στους χώρους των πανηγυριών, αλλά και στις ατέλειωτες διαδρομές με το αυτοκίνητο.
Οι καλύτερες συζητήσεις μας δε, ήταν, όταν ξημερώματα γυρνούσαμε στο χωριό και με προκαλούσες να μαντέψω, τις μυρωδιές του τόπου μας, γνωρίζοντας, την πολύ δυνατή μου όσφρηση!
Χωράφια με τριφύλλι, βελανίδια, αγιόκλημα, χαμομήλι, μαντριά με πρόβατα και φυσικά το… αγαπημένο μας χοιροστάσιο με την απίστευτη μυρωδιά, λίγο πριν μπούμε στο χωριό!
Τέλος, για όσους δεν έχουν ζήσει αυτού του είδους διακοπές, τους προκαλώ, να το επιχειρήσουν του χρόνου. Εμείς οι βλάχοι, φημιζόμαστε για την φιλοξενία μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο