Το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας ενόψει της μεγάλης εορτής της Αναστάσεως του Χριστού εξέδωσε το ακόλουθο μήνυμα:.....
1. Δύο εικόνες κυριαρχούν στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού, του Υιού και Λόγου του Τριαδικού Θεού. Η μία είναι η εικόνα των μυροφόρων γυναικών, που πρωτοβλέπουν το κενό μνήμα και που πληροφορούνται από τον άγγελο το «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε»: «Και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου, είχε δε αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον, εφοβούντο γαρ». Η δεύτερη είναι αυτή του υμνωδού, και πάλι μέσα στην Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία: «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». Αυτές οι εικόνες δεν είναι αντιφατικές, αλλά συμπληρωματικές, διότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια νέα φωτολατρεία και ηλιολατρεία, αλλά με τη σηματοδότηση της άκτιστης Χάρης του Θεού, η οποία με την Ανάσταση ξεχύνεται παντού.
2. Η εποχή μετά την Ανάσταση είναι μια νέα εποχή, η εποχή της Χάριτος. Είναι η εποχή όπου το ανθρώπινο ήθος μπορεί να ανέλθει σε νέα μέτρα, πρωτόγνωρα για τον αρχαίο άνθρωπο. Εάν ένας φιλοσοφημένος άνθρωπος της αρχαιότητας, όπως ήταν ο Σωκράτης, μπορούσε να υποστεί ραπίσματα χωρίς να μιλήσει, ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα καθιστά δυνατή και την αγάπη του εχθρού, η οποία ήταν κατόρθωμα ανέφικτο την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης.
3. Στην εποχή που εγκαινιάζεται με την Ανάσταση, οι ανθρώπινες σχέσεις μπαίνουν σε ένα νέο πλαίσιο: η χριστιανική κοινωνία θα είναι μια κοινωνία κοινής ιδιοκτησίας, όπου καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί και λαμβάνει ό,τι χρειάζεται. Πράγματι, πολλούς αιώνες μετά, ο Χριστιανός αυτοκράτορας άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης θα διακηρύξει ότι φορολογητέα ύλη είναι αυτή πέραν του αναγκαίου ή χρήσιμου, με άλλα λόγια ότι μπορεί να αντλήσει φόρους μόνο εφόσον ο υπήκοος έχει δυνατότητα απόκτησης όλων των αναγκαίων και χρήσιμων για τη ζωή του. Το θεμελιώδες αυτό δικαίωμα του διοικούμενου πολίτη, που γίνεται δεκτό από το σύγχρονο φορολογικό δίκαιο, κάθε άλλο παρά αυτονόητο είναι για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το νεοφιλελεύθερο πολιτικό προσωπικό, που με την μνημονιακή υπερφορολόγηση προκάλεσαν εξαθλίωση ευρύτατων κοινωνικών στρωμάτων και μας γύρισαν πίσω στην προ Χριστού εποχή των τελωνών, όταν η πολιτική εξουσία όριζε αυθαίρετα το φόρο που ήθελε να εισπράξει από κάθε επαρχία χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις δυνατότητες και τις αντοχές των φορολογουμένων.
4. Η κοινωνία της κοινοκτημοσύνης των πρώτων Χριστιανών θα διαλυθεί κατά την επικρατέστερη εκδοχή από εξωτερικούς εχθρούς, εντούτοις θα διατηρηθεί στα μοναστικά κοινόβια και θα αποτελέσει πρότυπο για τους μεγαλύτερους Πατέρες της Εκκλησίας, είτε σε καθαρά εκκλησιαστικό είτε σε πολιτικό επίπεδο.
5. Στις μέρες μας, έχει επικρατήσει ένα σύστημα άκρως ατομοκεντρικό, στο οποίο λατρεύεται ουσιαστικά ο μεγάλος πλούτος και τα συσσωρευμένα μέσα παραγωγής. Αυτός ο οποίος τα κατέχει έχει ουσιαστικά στα πόδια του τα πάντα, με τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να κερδίσει περισσότερα καταφεύγοντας στους «φορολογικούς παραδείσους» του εξωτερικού. Ακόμη και οι χρηματιστηριακές συναλλαγές φορολογούνται ελάχιστα, εφόσον ο φόρος μειώθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στο μισό. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα συνήθη υποζύγια έχουν ολοένα και μικρότερη αγοραστική δύναμη. Πλέον, μόνο η Βουλγαρία διαθέτει μικρότερη αγοραστική δύναμη από την Ελλάδα.
6. Αυτή η κατάσταση και αυτή η λογική βρίσκεται στον αντίποδα της ορθόδοξης ηθικής. Εκεί, ευνοείται ο εργαζόμενος και ο αδύνατος, ενώ κριτήριο είναι η εργασία και η ανάγκη, όχι η κατοχή κεφαλαίου.
7. Η νεοφιλελεύθερη/δεξιά παράταξη έχει απαγκιστρωθεί από την εκκλησιαστική Ιεραρχία, αλλά προσπαθεί με τεχνάσματα να κερδίσει την εύνοιά της. Πρόσφατα, ο πολιτευτής της ΝΔ κ. Αυτιάς θυμήθηκε το τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», το οποίο βέβαια μικρή σχέση δεν έχει με το ορθόδοξο ήθος, εφόσον πρωτοπροβλήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, που ήταν Τέκτων και δικτάτορας. Σε αυτό το πλαίσιο εγγράφεται η επίσκεψη στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β’.
8. Η Χριστιανική Δημοκρατία καταδικάζει την καπηλεία της θρησκείας και την αλλοίωση και μετάλλαξη της χριστιανικής διδασκαλίας σε απολογητή της κοινωνικής αδικίας. Αγωνίζεται για την ανάδειξη της αλήθειας του χριστιανισμού στην πολιτική.
9. Η Ανάσταση του Χριστού, η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο είναι κάλεσμα για την κατανίκηση των λογικών του θανάτου που επιβάλλει ο πολυπρόσωπος υλισμός στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, ως προσώπων και ως κοινωνιών. Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο χριστιανός κοινωνικός αγωνιστής των αρχών του 20ού αιώνα Μαρίνος Αντύπας, « …Ο Ιησούς παραγγέλλει “αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν”. Είναι δύσκολον ν’ αρνηθεί τις ότι εάν ο νόμος ούτος εφαρμοσθεί ποτέ, οι άνθρωποι θα ώσιν αδελφοί και η χαρά και το μειδίαμα θα βασιλεύσωσι μεταξύ των αντί των δακρύων και του αίματος»
Αθήνα 4 Μαϊου 2024. Από το Γραφείο Τύπου της ΧΔ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο