ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ: Αστακός και Τουρισμός – Σκέψεις και Προτάσεις!

Μπορεί να ανακάμψει ο τουρισμός στον Αστακό; 

Ο Φωτορεπόρτερ Χρήστος Μπόνης με σκέψεις και διάφορες προτάσεις, προτείνει δράσεις και ενέργειες για την Ανάδειξη του Τουριστικού Αστακού.

Αναλυτικά γράφει: 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ: Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε στην τουριστική περίοδο (θεωρητικά έχουμε ήδη διατρέξει πολύ) που είναι συνυφασμένη με τις διακοπές και απαραίτητη (στους έχοντες την δυνατότητα) κάθοδο στο χωριό μας στον Αστακό. 

    Η περίοδος λόγω των συγκυριών είναι μικρή (όπως και κάθε χρόνο τα δέκα τελευταία  τουλάχιστον) οι δυνατότητες ξεκούρασης, χαλάρωσης και ηρεμίας λίγες κι αυτές, απλά μας μένει η ιδέα ότι δεν έχουμε το πρωινό άγχος της εργασίας (μεγάλο αγαθό όποιος έχει ακόμη), δεν κυριαρχεί ο εκνευρισμός  που σου δημιουργεί η άστατη ζωή στην μεγαλούπολη (κατά 95% των επισκεπτών -εκδρομέων στον Αστακό προέρχονται από την Αθήνα) και σε αντίθεση με όλα αυτά τα αρνητικά, η ανεμελιά σε συνεργασία  με τις ωραίες στιγμές που απολαμβάνεις με τους φίλους, την χαλάρωση, την απαλλαγή από το στρες και την απόλαυση του Θείου δώρου την θάλασσα επαναφέρεις την ψυχολογία σου στα φυσιολογικά  ανθρώπινα επίπεδα.

       Όλα αυτά θα μπορούσαν να διακοσμήσουν ένα ωραίο θέμα με κίνητρο τις διακοπές στον Αστακό. -Αμ δε όμως!!! -Που να το πεις, σε ποιον να το πεις, ποιον να προσκαλέσεις, ποιον να πείσεις να κάνει τις βουτιές του στην λεγόμενη (μόνο από εμάς) πλαζ. 

     Μάλλον με κωμωδία Αριστοφάνη στην Επίδαυρο  θα ταίριαζε καλύτερα. Έχουμε μείνει πίσω σε όλα (εδώ και πολλά χρόνια), έχουμε κάνει βήματα απομόνωσης, έχουμε δημιουργήσει μια τετελεσμένη κατάσταση μη αναστρέψιμη.......

      Η ζημιά που έχει προκληθεί και αντανακλά στους επιχειρηματίες, στους μόνιμους κατοίκους στους  φορείς, αλλά και σε πολλές άλλες κοινωνικές τάξεις είναι τεράστια. Το πως θα επιδιορθωθεί η ζημιά δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να βρει αυτή την χρονική στιγμή τη λύση. Ίσως και να μην υπάρχει. Ίσως και να υπάρχει, υπάρχει μια κοινή λογική αλλά παραμένει αθέατη. Σήμερα δρουν οι τάδε σχηματισμοί, αύριο οι άλλοι. 

       Δεν αρκεί βέβαια να λέμε ότι φταίχτες  είναι οι τάδε οι τάδε. Αυτοί οι συσχετισμοί είναι συνενώσεις προηγούμενων σχηματισμών με γνωστά αποτελέσματα. Δεν αρκεί λοιπόν να εξαλείψουμε αυτούς τους συσχετισμούς. Χρειάζεται όραμα προφανώς θέληση και αποφασιστικότητα αλλά και θυσία. Χρειάζεται ρήξη με πολλές αντιλήψεις και παράγοντες. Η περιγραφή και η ερμηνεία όλων αυτών είναι βεβαίως αναγκαία αλλά δεν επαρκεί για να επανέλθουμε στην αντίπερα όχθη.

     

      Η σιωπή όλων μας είναι μια συνιστώσα σύμμαχος της υποβάθμισης. Είναι συνυπευθυνότητα είναι υποδούλωση στο κατεστημένο. Οράματα υπάρχουν, νέες αντιλήψεις υπάρχουν, τολμηροί υπάρχουν. Θέληση δεν ξέρω αν υπάρχει.

        Το χωριό μας με την εξαιρετική  χωροταξική θέση που κατέχει θα μπορούσε (κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες) να δημιουργήσει πολλές καινοτόμες εκδηλώσεις που θα κέντριζαν το πανελλήνιο ενδιαφέρον.

      Θα μεταφέρω κάποιες και κυρίως μια πολύ εξαιρετική ιδέα που είχε δήμαρχος νησιού κοντά στην Αθήνα  να πραγματοποιήσει το Οκτώβριο το ναυτικό σαλόνι παραδοσιακών σκαφών.

       Εμείς θα μπορούσαμε να το πραγματοποιήσουμε κάποιους μήνες κοντά η κοντά στο φθινόπωρο η κοντά στην άνοιξη (π.χ Ιούνιο η Σεπτέμβρη). Φυσικά θέλει δουλειά θέλει συζήτηση, θέλει εθελοντική εργασία. Αλλά για σκεφτείτε τι ανταπόκριση θα είχε!!... 

      Και αν ακόμη δεν μπορούμε να προσελκύσουμε μακρινούς εκθέτες μπορούμε από το πολύ κοντινό μας περίγυρο. Όπως έμαθα (ρωτώντας) λόγω ενός παράλογου νόμου όσοι καταθέτουν  (παραδίδουν) τις άδειες (δηλ. οι ιδιοκτήτες) έχουν την υποχρέωση να σπάνε τα σκαριά τους, αντί δηλ να μένουν εκθέματα σε ναυτικά μουσεία. 

       Φυσικά αυτό είναι ένα μεγαλεπήβολο όραμα αλλά αν ξεκινήσει από την φετινή περίοδο οι συζητήσεις και οι κρούσεις μπορούμε του χρόνου να το απολαύουμε. 

      Θα μπορούσαμε επίσης σαν Ολυμπιακή πόλη να διοργανώσουμε μια εκδήλωση με καλεσμένους Ολυμπιονίκες (κυρίως τους μη εν ενεργεία χωρίς να αποκλειστούν και οι νέοι), Αθλητές Άρση βαρών, δρομείς, θαλασσίων αγωνισμάτων, που  θα είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους και τα κατορθώματα τους. 

       

        Θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε μια συναυλία με την Βίκυ Λέανδρος (η καταγωγή της είναι από τον Αστακό και ενθουσιάστηκε κάποτε που τις πρότεινα να έρθει όταν ήταν δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Πειραιά με τον Φασούλα). Τι διαφήμιση θα είχε μόνο και μόνο η παρουσία της στον τόπο της στον τόπο μας.

           Μέσα από αυτό το  κείμενο δεν ήρθα να αναγορευτώ σε μέγας Πατριώτης κάνοντας προτάσεις. Μια επίσης σημαντική κίνηση θα είναι η αξιοποίηση της περιοχής  των κάστρων του Αστακού όπου σε ένα χώρο διαμορφωμένο θα μπορούσε να παρουσιαστεί μια θεατρική παράσταση στους πρόποδες των τειχών, φωτισμένη ανάλογα  και καθαρισμένη από τα περιττά.

      Όλα αυτά τα σκέφτηκα διότι παρακολουθώντας, βλέποντας η διαβάζοντας η συμμετέχοντας με την επαγγελματική μου ιδιότητα σε πάνω από είκοσι (από τέλος Μαΐου και αρχές Ιουνίου) συνεντεύξεις δημάρχων μεγάλων τουριστικών πόλεων η νησιών που πραγματοποιήθηκαν  στην Αθήνα όπου είχαν προσκληθεί όλα τα ΜΜΕ από τους δήμαρχους  για να τις προβάλλουν, που και χωρίς συνεντεύξεις η παρουσιάσεις  πάλι θα προσέλκυαν μεγάλο μέρος τουριστών (π.χ ο δήμαρχος Πόρου. Ύδρας κλπ), ενώ  εμείς αρκούμαστε να περιμένουμε μέσα από  μια αφίσα που θα κρεμαστεί σε κολώνα στην παραλία του Αστακού (όσοι δε προλάβουν να την διαβάσουν θα είναι τυχεροί, διότι το πολύ δυο μέρες κάποιος θα την αποκαθηλώσει) να ενημερωθούμε για το μηδαμινό πολιτιστικό πρόγραμμα τότε ΜΟΙΡΑΙΑ Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ. Ο ΑΣΤΑΚΟΣ  (και γενικά ο Δήμος μας γιατί όλοι απολαμβάνουν η μάλλον υπομένουν  την ίδια απαξίωση και αποξένωση) ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΣΕ ΠΗΛΙΝΑ ΠΟΔΙΑ.

       

      Πρέπει να καταλάβουμε όλο και περισσότερο εμείς οι Αστακιώτες αλλά και οι παραπλήσιοι συνδημότες πόσο σημαντικός είναι ο τουρισμός και πως οι περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες (για να μην πω όλες και όχι μόνο στον τόπο μας αλλά γενικότερα στη χώρα μας) διασυνδέονται με αυτόν. Μπορεί μακροχρόνια η άνοδος του τουρισμού κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να ανοίξει νέους δρόμους για νέους ανθρώπους στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία. 

       Ο τουρισμός δεν είναι μόνο καφετέριες στην παραλία και ένα μπαράκι. Ο τουρισμός πρέπει να αναδειχθεί  σε ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΤΟΧΟ. Πρέπει να καταλάβει κάθε Δημοτική αρχή ότι ο τουρισμός είναι εθνική (στα πλαίσια της τοπικής εμβέλειας η εθνική) υπόθεση και δεν είναι πεδίο αντιπαράθεσης.

       Φυσικά για να επιτευχθεί ο στόχος πρέπει να υπάρχει μεγάλη όρεξη για δουλειά, αντοχή, ενθουσιασμός κάτι που δεν έχουμε συναντήσει τα τόσα χρόνια. Για να επιτευχθεί κάτι διαφορετικό πρέπει να υπάρξει θεσμική ωρίμανση να απομονωθούν οι φωνές που διχάζουν και αποπροσανατολίζουν και να αναγεννηθεί ένα νέο σύστημα. 

       Δυστυχώς στον τόπο μας ισχύει ακόμη το δόγμα καλές οι αλλαγές αλλά δεν αφορούν εμάς. Αυτό έχει να κάνει με τον λεγόμενο παρασιτικό τοπικισμό που κυριαρχούσε και κυριαρχεί ακόμη και με τα προνόμια που έδωσε (παραχώρησε) σε διάφορες συντεχνίες.

    Μήπως ήρθε η ώρα της κοινωνίας; Υπάρχει όμως κοινωνία... Άπαντες αμέριμνοι…

    Και όπως έλεγε και ο  Ρομπερ  Ερσαν ο ιστορικός εκδότης της Figro: Μην δίνεις ποτέ δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που σε πρόδωσε και σε κορόιδεψε την πρώτη φορά. Θα σε προδώσει πάλι. Όχι από κακία  αλλά για να αποδείξει ότι την πρώτη φορά είχε δίκιο.. 

        Και για να διευκρινίσω για να μην φανεί ότι μεροληπτώ εις βάρος κάποιου η κάποιας δημοτικής αρχής αναφέρομαι διαχρονικά σε όλους……