Κάθε βδομάδα, κάθε Τετάρτη, γινόμαστε μάρτυρες οι ίδιοι ή παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες και στις ηλεκτρονικές σελίδες στο διαδίκτυο, πλειστηριασμών κατοικιών και καταστημάτων ανθρώπων, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα κελεύσματα των τραπεζιτών, για «συνέπεια» στις δανειακές τους υποχρεώσεις (δόσεις).
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος*
Βέβαια μπορεί να πει κανείς, ότι πλειστηριασμοί πραγματοποιούνταν πάντα και με αυτό το επιχείρημα να θεωρεί ότι και οι σημερινοί πλειστηριασμοί είναι κάτι το συνηθισμένο και το εύλογο. Ίσως όποιος σκέφτεται έτσι γιατί, για κάποιους ιδιαίτερους λόγους, ο ίδιος δεν έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα προβλήματα και κρίνει εξ’ ιδίων τα αλλότρια!
Δεν είναι όμως έτσι! Οι πλειστηριασμοί της λαϊκής περιουσίας, ιδιαίτερα τη σημερινή μακρά μνημονιακή εποχή, δεν αφορούν μόνο τους χρεωμένους, δεν αφορούν μόνο τους άλλους, αφορούν τους πάντες, αφορούν τη συνοχήκαι την ύπαρξη της κοινωνίας, αφορούν το κύρος την ύπαρξη της ίδιας της Πατρίδας.
Ζούμε ήδη στο ένατο (9ο) μνημονιακό έτος και οι ζωές των λαϊκών οικογενειών έχουν υποστεί τέτοια οικονομική ανατροπή, που πριν τα μνημόνια ήταν αδιανόητη!....
Σήμερα πια είτε αναφερόμαστε στον εργατοϋπαλληλικό κόσμο, είτε στον αγροτικό κόσμο, είτε σε μικρομεσαίους εμπόρους-βιοτέχνες-επαγγελματίες, είτε σε επιστήμονες ελεύθερους επαγγελματίες, μιλάμε για οικονομικό στραγγαλισμό. Έχουν όλοι μπροστά τους το εφιαλτικό φάσμα της ανεργίας και πίσω τις χρεωμένες ή υπερχρεωμένες επιχειρήσεις τους και τα χρεωμένα ή υπερχρεωμένα νοικοκυριά τους!
Στην αγορά της περιφέρειας, αλλά και Αθήνας-Θεσσαλονίκης οι δύο βασικές οικονομικές ροές που τροφοδοτούσαν την κίνηση, αγρότες και δημόσιοι υπάλληλοι-συνταξιούχοι έχουν στραγγίσει, απ’ τις περικοπές, την υπέρμετρη φορολογία, το ασφαλιστικό. Επί πλέον οι υποχρεώσεις τους προς το κράτος και τις τράπεζες γίνονται πιο πιεστικές και δυσβάσταχτες.
Η βασική οικονομία της χώρας, η Ελληνική αγορά δηλαδή ξέμεινε από πελάτες, γιατί οι πελάτες έχουν, από καιρό, ξεμείνει από πορτοφόλι.
Οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες πέρα από τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, έχουν τις πολύ ασφυκτικές οικογενειακές τους υποχρεώσεις με παιδιά που σπουδάζουν ή που είναι πτυχιούχοι άνεργοι. Ήδη μέχρι τώρα οι νέοι (πτυχιούχοι μόνο) που έχουν φύγει στο εξωτερικό, ως οικονομικοί μετανάστες, έχουν ξεπεράσει τις πεντακόσιες χιλιάδες (500.000).
Είναι αυταπόδεικτο ότι ζούμε σε ένα περιβάλλον αμείλικτου οικονομικού πολέμου κατά της χώρας μας, όπου δυστυχώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις, παλιές και νέες, και τα όποια πολιτικά εξαπτέρυγά τους είναι με το μέρος του εχθρού, που δεν είναι άλλοι απ’ την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και του διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες-τοκογλύφους! Τραπεζίτες που σε κάθε δυσκολία τους ανακεφαλαιώνονται, από το κράτος, απ’ τα χρήματα των ανήμπορων πολιτών!
Δεν μπορεί κανένας λοιπόν να ισχυριστεί ότι οι σημερινοί πλειστηριασμοί μοιάζουν μ’ εκείνους των χρόνων που προηγήθηκαν των μνημονίων. Ζούμε σε άλλο, σε τραγικό οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον και γι’ αυτό τις ευθύνες τις έχουν αυτοί που πήραν τις αποφάσεις και βούλιαξαν τη χώρα!
Οι πλειστηριασμοί της λαϊκής περιουσίας έρχονται και προστίθενται σαν κρίκος της ίδιας αλυσίδας, όπου προηγήθηκαν οι αποφάσεις για την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων (δημιουργία ημερομισθίων Κίνας) και χαριστική παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας σε ξένα συμφέροντα.
Όμως οι πλειστηριασμοί δεν έχουν μόνο στόχο να εξασφαλίσουν οι τράπεζες τις (ήδη δύο και τρεις εισπραχθείσες) απαιτήσεις τους! Έχουν και στόχο τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και την εξαφάνιση της πατριωτικής συνείδησης.
Αλήθεια πως εννοείται σήμερα η προάσπιση της Πατρίδας, όταν η Πατρίδα (δια της πολιτείας) όχι μόνο αδιαφορεί για τον πολίτη, αλλά τον πολεμάει, τον πετάει έξω απ’ το σπίτι του, απ’ το μαγαζί του, απ’ το χωράφι του, απ’ τη βάρκα του;
Σε παλιότερες εποχές, όλοι μας έχουμε ακούσει διηγήσεις από παλιότερους, έλεγαν, πολεμήσαμε για τις φαμελιές μας, για το λίγο βιος που είχαμε, για τα χωριά μας… Ε, πολεμήσαμε για νάμαστε λεύτεροι και να τραγουδάμε που και που…
Σήμερα στέκεται μ’ απορία και συλλογιέται ο πολίτης κι απορεί, τι έκαμες Πατρίδα εσύ για μένα κι όλο απαιτείς από ‘με που πολέμησα και σου τα έδωσα όλα κι όλο μ’ απειλείς κι με χουϊάζεις; Κι ύστερα πάλε συλλογιέται κι αναρωτάει τον εαυτό του, μπας και δεν είναι Πατρίδα οι κυβερνηταραίοι κι οι τραπεζίτες με τους χοντρούς τους σβέρκους; Μπας κι είμαστε ‘μεις Πατρίδα οι παιδεμένοι κι οι βασανισμένοι; Και τα φέρνει βόλτα στο νου του και λέει πως, όταν έχουμε πόλεμοι αυτοί οι κυβερνηταραίοι ή πάνε με τον εχτρό ή κρύβονται για να γλυτώσουν, ότι τάχα είναι χρησιμότεροι απ’ τους άλλους που πολεμάνε και καταπίνουν σφαίρες!
Έχουμε πόλεμο, λοιπόν κι έχουμε κατοχή! Οι πλειστηριασμοί είναι μέρος του πολέμου κι ο καθένας πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο. Κάθε λαϊκή περιουσία που χάνεται είναι και μαχαιριά στο κορμί της Πατρίδας!Οι πλειστηριασμοί της λαϊκής περιουσίας είναι σφαίρες στην καρδιά της Πατρίδας!
Δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις της βουλής, όλες σχεδόν, είναι υπέρ των πλειστηριασμών για τους ίδιους λόγους που είναι υπέρ των μνημονίων και της διαγραφής της Ελλάδας απ’ το χάρτη! Όμως δεν περιμέναμε τίποτε καλύτερο απ’ αυτούς!
Μια μικρή νύξη για το ΚΚΕ, που θα περιμέναμε σ’ αυτές, έστω, τις οδυνηρές στιγμές για τη χώρα και τους συμπολίτες μας, να σταθεί αλληλέγγυο, στην υπεράσπιση της λαϊκής περιουσίας, μαζί με τις δυνάμεις που ήδη το κάνουν! Ελπίζουμε, θέλουμε να ελπίζουμε, πως θα ομονοήσει!
Το ίδιο ισχύει και για όλους όσους ακόμα δεν έχουν ενεργοποιηθεί! Κανείς δεν μπορεί να αδιαφορεί!, Όταν η φωτιά φτάσει στο σπίτι του γείτονα, περίμενέ τη και το δικό σου!
Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς με αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης και πατριωτική συνείδηση, μπορεί να προασπίσει τη λαϊκή περιουσία, μπορεί να υπερασπιστεί την Πατρίδα!
Να ξαναθυμηθούμε τον ποιητή και να πούμε τα λόγια του, τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας, δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει!
*Ο Γιώργος Παληγεώργος Είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο