Του Χριστόφορου Τριάντη*
Την 9η Μαΐου 1945 οι τελευταίες χιτλερικές δυνάμεις παραδόθηκαν στους σύμμαχους και ο αιματηρός Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ( ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1939 με τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία ) τελείωσε στο ευρωπαϊκό μέτωπο. Η μιλιταριστική Ιαπωνία θα παραδιδόταν λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1945. Η συγκεκριμένη χρονολογία για πλήθος ανθρώπων δεν σηματοδοτεί κάτι το ιδιαίτερο, όμως για μια μερίδα πολιτών σημαίνει πολλά. Κυρίως, ενδυναμώνει την πίστη ότι οι λαοί που ενώνονται και πολεμούν για το δίκιο και την ελευθερία , δεν ηττώνται .
Η 9η Μαΐου είναι εθνική εορτή στη Ρωσία , είναι από τις ελάχιστες γιορτές μνήμης που κράτησε το νέο καθεστώς από τη σοβιετική εποχή. Δίκαια η Ρωσία (και η ΕΣΣΔ παλαιοτέρα) μπορεί να υπερηφανεύεται ότι σχεδόν μόνη της σήκωσε το βάρος αυτού του τιτάνιου αγώνα ενάντια στους φασίστες «υπεράνθρωπους» του Χίτλερ.........
Είκοσι δύο εκατομμύρια νεκροί και πολλαπλάσιοι τραυματίες εκατομμύρια εκτοπισμένοι στα στρατόπεδα θανάτου και στα εργοστάσια της Γερμανίας , είναι μια σειρά αριθμητικών «λεπτομερειών» οι οποίες αφορούν τους λαούς της Σοβιετικής Ένωσης και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν.
Γίνονται βέβαια «φιλότιμες» προσπάθειες από διάφορους διαύλους της μοντέρνας εποχής να επικρατήσουν η λήθη και η απαξίωση όσον αφορά τις μεγάλες θυσίες του ρωσικού λαού. Καμιά άλλη χώρα δεν είχε το μέγεθος των απωλειών της ΕΣΣΔ, ακολουθεί η Πολωνία, η Γιουγκοσλαβία και η φυσικά η πατρίδα μας .
Αξίζει λοιπόν, αυτή η ιδιαίτερη μνεία στη μεγάλη ρωσική πατρίδα ως βασικό πυλώνα της αντιφασιστικής νίκης. Αυτός ο τόπος ήταν μπολιασμένος από μια μακραίωνη παράδοση αντίστασης απέναντι σε μια σειρά εισβολείς. Οι Βίκινγκς, οι Τεύτονες ιππότες, οι Τάταροι , οι Τούρκοι, οι Πολωνοί , οι Σουηδοί , οι Γάλλοι του Ναπολέοντα αποπειράθηκαν όχι μόνο να καταλάβουν τη ρωσική επικράτεια, αλλά και να συντρίψουν αυτόν το περήφανο έθνος . Ο λαός της Ρωσίας αντιστάθηκε και δεν υποδουλώθηκε. Όλη αυτή η υπεράνθρωπη προσπάθεια αντίστασης απέναντι στον φασιστική πλημμυρίδα δεν πρέπει να αποκοπεί και από τη διάσταση της ορθόδοξης πνευματικότητας, η οποία διαχρονικά μεταρσιώνει τη ρωσική ψυχή .
Σημαντικό επίσης, είναι και το γεγονός ότι ο Ιωσήφ Στάλιν μαζί με τους ιθύνοντες του κομμουνιστικού κόμματος δεν έδωσαν αποκλειστικά ταξική χροιά στην ονοματοδοσια του πολέμου 1941 – 1945 τον ονόμασαν «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο». Οι λέξεις σκιαγραφούν την ουσία των γεγονότων και εδώ η υπενθύμιση «πατριωτικός» αποτελεί τη γενναία παραδοχή από τους ηγήτορες της ιδέας της πατρίδας ως ουσιώδους σημείου αναφοράς. Εξάλλου διαφαίνεται και η αντίληψη που έχουν οι μεγάλοι ηγέτες να οσμίζονται τις ανάγκες του λαού και κατ' επέκταση να εκφράζουν το εθνικό αίσθημα .
Δεν ξεχνούμε , όμως, μέσα από την 9η Μαΐου 1945 τους λαούς που υπερασπίστηκαν τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας απέναντι στο χιτλεροφασισμό, τους ανώνυμους αγωνιστές από κάθε μεριά της υπόδουλης Ευρώπης που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για το « δίκιο και τη λευτεριά», τους μαχητές της ελληνικής εθνικής αντίστασης που έγραψαν μια λαμπρή σελίδα στη νεότερη ιστορία μας. Η πατρίδα μας ήταν τέταρτη σε απώλειες στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και η συνεισφορά της στην ήττα των φασιστικών δυνάμεων υπήρξε καθοριστική Οι μαχητές των αλβανικών βουνών με την ηρωική τους άμυνα απέναντι στις ορδές του Μουσολίνι
(ύψωμα 731, Μάρτιος 1941) καθυστέρησαν την επίθεση των δυνάμεων του Άξονα στην ΕΣΣΔ.
Η εισβολή με την κωδική ονομασία «επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» είχε προγραμματιστεί από τον ίδιο τον Χίτλερ να αρχίσει το Μάιο του 1941 , προκειμένου να προλάβουν οι επιτιθέμενοι τον ρωσικό χειμώνα . Τελικά, με την ελληνική νίκη κατά των Ιταλών τα σχέδια των χιτλερικών άλλαξαν. Έπρεπε πρώτα να εξουδετερωθεί η αντιστεκόμενη Ελλάδα. Έτσι, η εισβολή στη Ρωσία έγινε με μεγάλη αργοπορία στις 22 Ιουνίου του ίδιου χρόνου.
Οι Έλληνες με τη θυσία τους στα βουνά της Αλβανίας έδωσαν πολύτιμο χρόνο στους Ρώσους να προετοιμαστούν καλύτερα και κυρίως να μεταφέρουν την πολεμική τους βιομηχανία -απαραίτητη για τη συνέχιση του πολέμου - στη Σιβηρία, μακριά από τα γερμανικά στρατεύματα.
Ερχόμενοι τώρα εμείς, οι «ανήσυχοι» πολίτες της Ευρώπης , στο σημερινό γίγνεσθαι διαπιστώνουμε μια κίνηση αποδόμησης και απαξίωσης της ιστορικής μνήμης. Σκόπιμα ή μη, σπουδαία ιστορικά γεγονότα που «ενοχλούν» (όπως η συντριβή του φασισμού το 1945 ) παραλείπονται και γίνεται συνειδητή προσπάθεια από διαφόρους να μείνουν ως ομιχλώδεις αναμνήσεις ενός «προϊστορικού» παρελθόντος . Αυτή η έντεχνη και καλά σχεδιασμένη διαδικασία αναθεωρητισμού αφορά βέβαια και τις δικές μας ιστορικές παρακαταθήκες. Η μνήμη όμως είναι παντοδύναμη και ανίκητη όχι μόνο για τους φιλίστορες ,αλλά και για τον κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο. Η ιστορία δεν δικαιώνει –αποκλειστικά- τους νικητές, αλλά πρώτιστα τον αγώνα των λαών για την υπεράσπιση πανανθρώπινων αξιών .
Από τη δεκαετία του '90 στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εμφιλοχωρήσει το ρεύμα της άγγλο-σαξονικής προσέγγισης των γεγονότων του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι, η Ε.Ε έχει ορίσει την ενάτη Μαΐου ως ημέρα της Ευρώπης , παραγνωρίζοντας την επέτειο της νίκης κατά του φασισμού. Και σε κάποιες χώρες όπως η Ουκρανία και η Εσθονία (χώρα μέλους της ΕΕ) τιμώνται οι συνεργάτες των Ναζί ως εθνικοί ήρωες, με παρελάσεις και γιορτές. Από την άλλη ελάχιστες αναφορές θα γίνουν για την 9η Μαΐου 1945 στον κόσμο και την Ελλάδα.
Οι δίαυλοι της ιδιωτικής ενημέρωσης δεν θα αναφερθούν καν στην ημέρα, λες και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είναι ένα πολύ μακρινό επεισόδιο , ενώ οι υψηλά ιστάμενοι θα υμνήσουν την «Ευρώπη της οικονομικής ανάπτυξης και προόδου». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσο υπάρχουν πολίτες με γνώση και άποψη η μνήμη θα συντηρείται όχι ως απολίθωμα , αλλά ως ζωντανό κομμάτι της πάλης των λαών.
*Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998. Είναι από τη Μαχαιρά Ξηρομέρου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο