Ο Παναγιώτης Στάϊκος αποχαιρετά τον Βαγγέλη Γιακουμάκη

Ο Γιατρός Παναγιώτης Στάϊκος, αφού πρώτα μιλά για το θέμα bullying, εκφράζει τον αποτροπιασμό του για το θάνατο του νεαρού φοιτητή, Βαγγέλη Γιακουμάκη…

       Θυμάμαι όταν παρουσιάστηκα ως Γιατρός Μονάδας στην Τρίτη Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών στην Χίο  την Άνοιξη του  1979, όπου  το  καψόνι ήταν συνυφασμένο με  την   έννοια  των Καταδρομών, μετά  από λίγες ημέρες ήλθε στο Ιατρείο ένας νέος   καταδρομέας   για   να του  περιποιηθώ ένα τραύμα του, το οποίο   μου είπε, ότι  είχε   προέλθει   από κτύπημα στο  κρεβάτι του.

        Αμέσως  αντιλήφθηκα  ότι  τον είχαν κτυπήσει  και  του είπα  να γδυθεί. Με  έκπληξη   διαπίστωσα, ότι   στην κυριολεξία τον είχαν γδάρει. Του  ζήτησα  να μου πει  με  λεπτομέρειες   τι  είχε    γίνει, λέγοντάς  του  ότι   θα  έχει  την πλήρη κάλυψή μου, γιατί δικαιολογημένα  φοβόταν. Τότε  μου είπε  ότι  την προηγούμενη  το  βράδυ ενώ κοιμόταν στον  θάλαμο, όταν γύρισαν από την έξοδο στην πόλη κάποιοι  παλιοί   φαντάροι μαζί  με  κάποιους  δεκανείς, τους  ξύπνησαν   και άρχισαν το καψόνι. Ένα  τέρας  τον άρπαξε  από τον λαιμό  τον έδεσε  με την  γραβάτα του  και  τον διέταξε    να  κάνει  τον σκύλο  και  επειδή   το  παιδί  αρνήθηκε, τότε  του  πέσανε επάνω δέκα  τέρατα  και  στην κυριολεξία  τον έγδαραν..........

    Χωρίς άλλη σκέψη, παραβαίνοντας την ιεραρχία, ανέφερα  το περιστατικό   στον  ίδιο τον  Διοικητή, ο οποίος εκτός  από άριστος  Αξιωματικός  ήταν και πραγματικός  Άνδρας . Κατά  σύμπτωση Κρητικός    με το όνομα Στέλλιος  Κατζηλιεράκης, ο οποίος  μου  παρείχε πλήρη κάλυψη.

     Αμέσως  κάλεσε όλους  τους Αξιωματικούς  στο  γραφείο τους, λέγοντάς τους, ότι  εάν συμβούν ξανά τέτοια πράγματα θα αναγκαστώ να  ρίξω φυλακή   σε  αξιωματικούς   και όχι στους    φαντάρους , με  επιπτώσεις στην καριέρα τους. Από  εκείνη  την στιγμή δεν σήκωσε  χέρι  κανένας   στην Μοίρα.

      Ο Διοικητής  βέβαια  για  την κάλυψη  που  μου  παρείχε, μου  ζήτησε  <<αντάλλαγμα>>. Όταν έκανε   η Μοίρα  την πορεία των 60 χιλιομέτρων,  με  κάλεσε  στο  γραφείο του και  μου είπε  επί  λέξει: Από σένα   θέλω  να  βγάλεις  την πορεία   με τα πόδια. Ο άλλος  γιατρός  ας  έρθει  με  το  Νοσοκομειακό  αυτοκίνητο. Και τότε  του  απάντησα , ότι δεν έπρεπε   να μου το  ζητήσει, γιατί   αυτό το θεωρούσα  αυτονόητο. Η ευθύνη  και  το πείσμα γι’ αυτό που είχα αναλάβει, με έκανε  να βγάλω την πορεία  χωρίς   να το  καταλάβω.

       Με  το τέλος  της πορείας, με  την οποία  κέρδισα την «εκτίμηση» των Καταδρομών, με  ρώτησε  ο Υπολοχαγός  του λόχου   με τον οποίο  περπατούσαμε   μαζί  για 10  ώρες: Εάν δεν σε κάλυπτε ο Διοικητής, ήσουν διατεθειμένος  να  τραβήξεις  την ξιφολόγχη, γιατί  διαφορετικά  η ζωή σου  θα  γινόταν κόλαση; Τότε  εγώ του είπα  εσύ τι λες; Εκείνος  μου   απάντησε,  επειδή   δεν πίστευα, ότι  θα έβγαζες την πορεία (μέχρι την στιγμή εκείνη ήμουν το κολεγιόπαιδο)  και  διαψεύστηκα, αντιλήφθηκα  ότι  ήσουν έτοιμος – αποφασισμένος  να τραβήξεις  την ξιφολόγχη. Η συνέχεια ήταν ότι πέρασα υπέροχα στην Μοίρα, μέχρι την ημέρα  που πήρα μετάθεση για την Δεύτερη Μοίρα Αλεξιπτωτιστών.

       Παρά το γεγονός  ότι πέρασαν 36  χρόνια  από  τότε, αυτή  η ζούγκλα  της  Κοινωνίας  παραμένει  ίδια  και  κατάπιε   αυτό το  Υπέροχο Παλληκάρι  τον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Καλό  ταξίδι  Βαγγέλη.  

     Επίκαιρος  παρά ποτέ ο στοίχος του Γκάτσου  στον Πρίγκιπα της Ανατολής: Καληνύχτα Κεμάλ  αυτός ο κόσμος   δεν θ’ αλλάξει ποτέ, που  αν το  ακούς από  εκεί που  είσαι θα είναι βάλσαμο για την ψυχή σου, που τόσο άδικα και απάνθρωπα  βασανίστηκε.!!!

Αστακός 17/3/2015

Παναγιώτης Στάϊκος