Ύμνος για τη μητέρα από την ποιήτρια Βασιλική Πανταζή

Χέρια γεμάτα ρυτίδες η μάνα
στο παράθυρο στέκει με τα μάτια
ανοιχτά κι η καρδιά της κομμάτια,
μια προσευχή κάνει τώρα μονάχα.

Μάτια βαθιά κουρασμένα ποτάμια
του κόσμου η μάνα η γη πώς πονά,
όπως οι μάνες κι αυτή ξενυχτά
τα δάκρυα οργωμένα χωράφια.

Η γλώσσα της σοφία πάντα έχει,
το πρόσωπο ήλιος, τα στήθη καρποί
στα χείλη της αγάπη πάντα τρέχει.
κι ακόμα όταν φύγει μακριά
κι σε ένα κάδρο στέκεται βουβή
εκείνη μας φυλά με την Παναγιά.
..............................................
Βασιλική Πανταζή 3-5-2020
πνευματικά δικαιώματα
(εικόνα από διαδίκτυο)