΄΄Ψευδαισθήσεις να μην έχουμε…..αυταπάτες να μην καλλιεργούμε…..΄΄

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΠΕΣΙΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την κρίση που τελείωσε, την κανονικότητα που επέστρεψε, την ανάπτυξη που ξεκίνησε αλλά και την νέα εποχή του συνδικαλισμού που πρέπει να ξεκινήσει (chic!!!).
Στο επιδέξια κατευθυνόμενο αυτό ντελίριο της ΄΄νέας εποχής΄΄ βρήκαν ευκαιρία ΄΄παλιοί΄ αλλά και νεόκοποι ΄΄λαγοί΄ να βγουν από τα λαγούμια τους – βολικά κρυμμένοι χρόνια τώρα – και να αμπελοφιλοσοφούν για τις ΄΄καλύτερες μέρες΄΄ που έφτασαν ή και να κουνάνε και το δάχτυλο και να μοιράζουν ευθύνες για αυτούς που αν μη τι άλλο ήταν παρόντες.

 
Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισες, φίλες και φίλοι.

   
Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, ειλικρινείς μεταξύ μας τουλάχιστον αλλά και υπεύθυνοι όταν απευθύνουμε δημόσιο λόγο. Πολύ περισσότερο δε  όταν μιλάμε από θέση θεσμικής ευθύνης πρέπει να ζυγίζουμε δυο φορές αυτά που λέμε ή γράφουμε….
Η κρίση ούτε πέρασε ούτε τελείωσε για τους μικρούς εμπόρους, τις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, τους αυτοαπασχολούμενους. Είναι εδώ!!!
Είναι εδώ και οι συσσωρευμένες επιπτώσεις της παρατεταμένης διάρκειάς της. Επιπτώσεις που με ΄΄γεωμετρική πρόοδο΄΄ μας πνίγουν καθημερινά, μας εξουθενώνουν, μας αφανίζουν. Τραπεζικά τοκογλυφικά χρέη, υπέρογκες οφειλές στον ασφαλιστικό φορέα, ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων με αδυναμία εξυπηρέτησής τους, νέες αυξημένες εισφορές και κάθε λογής και έμπνευσης χαράτσια, κατακρεμνισμένος τζίρος, αθέμιτος ανταγωνισμός από υπερκαταστήματα και ηλεκτρονικό εμπόριο ή παραεμπόριο, πλήρως απελευθερωμένο εξοντωτικό ωράριο και πόσα ακόμη…Όλα είναι εδώ!!!
Αλλά κυρίως η κρίση είναι εδώ γιατί δεν έχει επιτευχθεί ακόμη μια από τις γενεσιουργές αιτίες της. Αυτή της ολοκλήρωσης της δομικής αλλαγής της οικονομίας και κατά συνέπεια της κοινωνίας.
Η δομική αλλαγή στο λιανικό εμπόριο που έχει σχεδιαστεί , δρομολογηθεί και είναι σε εξέλιξη, έχει στόχο την ΄΄ολιγοπώληση΄΄ της αγοράς. Σε κάποιους κλάδους δε την πλήρη ΄΄μονοπώλησή΄΄ της.
Σε αυτό τον σχεδιασμό η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών εμπόρων, των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων, δεν είναι μέσα. Τουναντίον ο στόχος είναι η απομάκρυνσή τους, η έξοδος από τον κλάδο και την εμπορική δραστηριότητα. Το πλήθος και η μεγάλη διασπορά πολλών μικρών επιχειρήσεων – αυτοί που άλλοτε θεωρούνταν η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας - ΄΄πρέπει΄΄ να εξοστρακιστούν, ΄΄πρέπει΄΄ η αγορά να περάσει στα χέρια πολύ λίγων, να ολιγοπωληθεί.
Αυτό δεν είναι κάτι νέο, μια έμπνευση κάποιων λίγων, περίεργων και εμμονικών….Είναι ΄΄κοινό μυστικό΄΄. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις λοιπόν!!!
Εάν θέλουμε να είμαστε και ειλικρινείς, υπεύθυνοι και συνεπείς απέναντι σε αυτούς που συνδικαλιστικά εκπροσωπούμε, σε αυτούς δηλαδή που μας εξέλεξαν για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντά τους και μόνο αυτά τότε οφείλουμε να μην καλλιεργούμε ή να ανατροφοδοτούμε ΄΄αυταπάτες΄΄.  
Αβίαστα προκύπτει το ερώτημα: Τι να κάνουμε;
Είναι σίγουρο πως ο καθένας και η καθεμιά από εμάς θα συνεχίσει σε προσωπικό επίπεδο να δίνει τον καθημερινό αγώνα μέσα σε αντίξοες συνθήκες στο μαγαζί του, στο αντικείμενο που δραστηριοποιείται και που σίγουρα το γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τρίτο.
Θα αγωνιστεί για να μπορέσει να σταθεί, να επιβιώσει, να κρατήσει την πόρτα του ανοιχτή ή και να εξελιχθεί, να βελτιώσει την κατάστασή του, να αυξήσει με κάποιο τρόπο την δουλειά του. Αυτό πρέπει να κάνουμε και αυτό θα κάνουμε.
Αρκεί όμως αυτό από μόνο του; Μπορεί από μόνη της η ατομική προσπάθεια να λύσει το πρόβλημα; Μπορεί ο καθένας μόνος του και η καθεμιά μόνη της να αντιπαλέψει , να υπερνικήσει όλες τις αντιξοότητες και τα εμπόδια που κάθε μέρα μας βάζουν και τελικά να βγει νικητής;
Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Γιατί πραγματικά νικητής πρέπει να βγει όλος ο κλάδος. Όλοι οι μικροί έμποροι. Όλες οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις. Όλοι οι αυτοαπασχολούμενοι.
Γιατί ακόμη κι αν ο καθένας προσωπικά νιώθει ότι πρόσκαιρα την έχει σκαπουλάρει, είναι σίγουρο ότι όταν το πρόβλημα είναι στη γειτονιά σου, θα έρθει σύντομα να ακουμπήσει κι εσένα.
Η λύση και η όποια δυνατότητα να ανατάξουμε και να αντιστρέψουμε την κατάσταση που βιώνουμε στον κλάδο μας είναι μόνο μέσα από την συλλογική προσπάθεια.
Μέσα από  την συμμετοχή μας στον σύλλογό μας, μαζί με τον συνάδελφο και την συναδέλφισα, μέσα από την ενεργή συμμετοχή μας στις διαδικασίες και στα όργανα του συλλόγου με λόγο και άποψη, με την συμμετοχή μας στις δράσεις και τις διεκδικήσεις του.
ΝΑΙ μπορεί να αναταχθεί, μπορεί να αντιστραφεί, μπορεί να αλλάξει ριζικά η κατάσταση. Μπορεί μόνο αν αλλάξουν όλες εκείνες οι πολιτικές που δρομολογούν τον αφανισμό του κλάδου μας χρόνια τώρα.
ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ μέσα από τον κοινό αγώνα και την κοινή δράση με όλους αυτούς που επίσης βιώνουν στο πετσί τους τα ίδια προβλήματα και τις επιπτώσεις της απάνθρωπης κρίσης.
ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ μέσα από την συνεργασία με όλους εκείνους που η ισχνή ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι θιασώτες της νέας κανονικότητας δεν τους αφορά και τους έχει αποκλεισμένους όπως εμάς.

 
Υ.Γ.: 1) Προσωπικά, όπως και η πλειοψηφία των μελών του Δ.Σ. του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου, ολοκληρώνουμε την Τρίτη (3) συνεχή θητεία μας σε λίγους μήνες.
2) Στην Γενική Συνέλευση που θα γίνει στο τέλος του Μάρτη και είναι και εκλογοαπολογιστική θα κάνουμε τον απολογισμό μας και θα κριθούμε.
3) Καλώ όλα τα μέλη του Συλλόγου αλλά και όλους τους εμπόρους της πόλης, να έρθουν στην Γενική Συνέλευση και να συμμετέχουν στις εργασίες της με γνώμη, άποψη και κρίση.
4) Προτείνω σε συναδέλφους που θεωρούν  εαυτούς  και ΄΄έμπειρους΄΄, τον διαχρονικό και διακαή τους πόθο που έχει εξελιχθεί σε προσωπική ματαιοδοξία να μην τον μπερδεύουν ούτε με τον θεσμικό ρόλο του Εμπορικού Συλλόγου, ούτε με την αναγκαιότητα της ύπαρξής του, ούτε με την διαχρονική και πρωτοπόρα δράση του.

 
Συναδελφικά
Παναγιώτης Μπεσίνης