Αναμνήσεις σχολικής ηλικίας!!!
Γυμνάσιο και Λύκειο πηγαίναμε στον Αστακό, δεκαετία του -80.
Με 10 δραχμές στη τσέπη και άλλες τόσες η αδερφή μου, έπρεπε να πάρουμε κουλούρι ή καμία τυρόπιτα ή ότι άλλο θα λιμπιζόμασταν....
Διαβάστε περισσότερα »
Προσπαθούσαμε συγχρόνως να κάνουμε οικονομία ώστε κάποιες φορές να αγοράζαμε και πράγματα που μας άρεσαν αλλά δεν θα είχαμε τα χρήματα. Ο καημός μας ο μεγάλος ήταν να πάμε στο παντοπωλείο του Γκάτση ή του Σκιαδαρέση ή του Σαλαγιάννη να πάρουμε Ρέγγα!! Μας άρεσε πολύ γι αυτό και κάναμε την υπέρβαση και με το σχόλασμα, πέντε με έξη φορές το χρόνο, πηγαίναμε και την αγοράζαμε με μεγάλη βέβαια χαρά και ικανοποίηση.
Προσπαθούσαμε συγχρόνως να κάνουμε οικονομία ώστε κάποιες φορές να αγοράζαμε και πράγματα που μας άρεσαν αλλά δεν θα είχαμε τα χρήματα. Ο καημός μας ο μεγάλος ήταν να πάμε στο παντοπωλείο του Γκάτση ή του Σκιαδαρέση ή του Σαλαγιάννη να πάρουμε Ρέγγα!! Μας άρεσε πολύ γι αυτό και κάναμε την υπέρβαση και με το σχόλασμα, πέντε με έξη φορές το χρόνο, πηγαίναμε και την αγοράζαμε με μεγάλη βέβαια χαρά και ικανοποίηση.
Φτάνοντας στο χωριό βιαστικά και με λαχτάρα τη δίναμε στην μάνα να μας την φτιάξει.
Αν είχαμε φωτιά καλός, διαφορετικά στο μάτι από το πετρογκάζ, για μισό λεπτό περίπου την βάζαμε πάνω στη φωτιά για να τσουρουφλιστεί ελαφρός ώστε να βγει το δέρμα της. Μετά την αφήναμε λίγο να κρυώσει και την καθαρίζαμε καλά απο το δέρμα και τα κοκαλάκια της και έτοιμη να μπεί στο πιάτο. Την ανοίγαμε ρίχναμε το λαδάκι και το λεμονάκι και πέφταμε με τα μούτρα να απολαύσουμε αυτόν τον υπέροχο μεζέ. Είχαμε φροντίσει βέβαια η Ρέγγα να είχε και τα αυγά της( αυγοτάραχο) το οποίο και αυτό ειναι υπέροχο και μας άρεσε πολύ.
Μετά από αυτό ειμασταν τα ποιο ευτυχισμένα παιδιά του κόσμου!!!
Ετσι απλά,με μια Ρέγγα λαδολέμονο!!!
Πανο οι ρέγγες είναι από ιχθυοκαλλιεργειες! Μη σε ακούσει ο Οικονόμου...
ΑπάντησηΔιαγραφήυπεροχα χρονια , υπεροχοι ανθρωποι ! φτωχοι αλλα ελευθεροι !
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνο μου τότε τρώγαμε φαγητά με αγνά υλικά και γευόμαστε τα καλύτερα και αναπνέαμε καθαρό αέρα και φυσικά είμαστε όλοι μια οικογένεια. Αυτά που δεν έχουμε σήμερα και δυστυχώς δεν θα ξανάρθουν εκείνα τα χρόνια!!!!Μπράβω λοιπόν που μας τα θυμίζεις και έστω για λίγο ταξεδεύουμε στο χτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαύριακας Ηλίας
Στο μπακάλικο του Σκιαδαρέση, αγοράζαμε και παστές σαρδέλες και μοσχοβόλαγε όλο το σπίτι. Έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου ότι ο συγκεκριμένος μπακάλης τις άφηνε να σιτέψουν στον ήλιο πριν ανοίξει το κουτί, για αυτό ήταν τόσο ωραίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια ωραία, ευτυχισμένα, και η ευτυχία βρίσκονταν στη ρέγγα, στις σαρδέλες, στις μέρες των Χριστουγέννων που έρχονται, που θα πηγαίναμε στην εκκλησία με τα καθαρά μας ρούχα, όχι τα καινούργια, στα κάλαντα που θα λέγαμε και με τα λιγοστά χρήματα που μαζεύαμε αγοράζαμε καμιά καραμέλα ή καμιά σοκολάτα κ.λ.π.
Χρόνια πολλά σε όλους καλά Χριστούγεννα.
εμεις τα αγόρια όταν λέγαμε τα κάλαντα και μας δίνανε λεφτά, δεν αγοράζαμε σοκολάτες και καραμέλες και αλλά γλυκίσματα, αλλά παίζαμε "στριφτό" έτσι το λέγαμε αυτό το παιχνίδι.
Διαγραφή