Κάτοικοι Αγίου Νικήτα Λευκάδας: «Δεν θα ανεχτούμε την επαναμίσθωση της παραλίας Μύλος»

Όπως είχε προγραμματιστεί από την Ανοικτή Συνέλευση Κατοίκων του Αγίου Νικήτα, πραγματοποιήσαμε, το βράδυ της Δευτέρας 19 Αυγούστου, δημόσια παρέμβαση στην πλατεία της αγοράς της Λευκάδας με στόχο την ανάδειξη του ζητήματος της καταπάτησης της παραλίας Μύλος.

Στην παρέμβαση αυτή επιβεβαιώσαμε ότι ο ντόπιος κόσμος γνωρίζει λεπτομερώς το ζήτημα του Μύλου, τάσσεται υπέρ του αγώνα μας, αλλά και θέτει στο τραπέζι συνολικά το ζήτημα της καταπάτησης των δημοσίων χώρων στη Λευκάδα (βλ. πρωτίστως Πόρτο Κατσίκι). Συμφωνήσαμε δε στο γεγονός ότι η απελευθέρωση του Μύλου δημιουργεί προηγούμενο και ανοίγει διάπλατα το δρόμο για την επανακατάκτηση του δημόσιου χαρακτήρα του νησιού, απέναντι στη φαρσοκωμωδία που έχουν σκηνοθετήσει Κτηματική Υπηρεσία και επιχειρηματίες.

Ο δημόσιος διάλογος που έλαβε χώρα στην αγορά συμπυκνώθηκε στο ορατό πλέον γεγονός ότι η μη επαναμίσθωση της παραλίας επιφορτίζει το νέο δημοτικό συμβούλιο, ενώ έχει γίνει σαφές ότι δεν θα ανεχτούμε καμία παράταση της καταπάτησης του Μύλου.

Μετά την επιτυχία της δράσης αυτής, οργανωθήκαμε για άλλη μια φορά και το μεσημέρι της Τετάρτης 21 Αυγούστου παρευρεθήκαμε στον Μύλο. Στόχος μας ήταν η επανοικειοποίηση της παραλίας στην πράξη αλλά και η συγκομιδή των σκουπιδιών εκεί, όπου πλέον χτίζουν βουνά οικολογικής ασυνειδησίας μιας και οι Δήμος/Λιμεναρχείο θυμούνται την παραλία μόνο ως προς τα έσοδα των ομπρελο-ξαπλωστρών. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι τόσο ο Μύλος όσο και ο ίδιος ο Άγιος Νικήτας στηρίζουν αποκλειστικά την καθαριότητα τους στον εθελοντισμό ορισμένων από εμάς.

Κατά τη δημόσια παρέμβαση μας και τη συγκομιδή των σκουπιδιών στον Μύλο βρεθήκαμε μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη. Δεκάδες ντόπιοι και ξένοι παραθεριστές στάθηκαν στο πλευρό μας και όλοι μαζί, ως συλλογικό πλέον σώμα, μαζέψαμε τα σκουπίδια ενώ έπειτα διαδηλώσαμε γύρω από τις ομπρελο-ξαπλώστρες κάνοντας για άλλη μια φορά κατανοητό ότι δεν πρόκειται να ανεχτούμε το καθεστώς της καταπάτησης της παραλίας. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, όπως και με τις περσινές παρεμβάσεις, ότι ένας δημόσιος χώρος παίρνει σάρκα και οστά πρωτίστως με τη φυσική μας παρουσία εκεί.

Καταλήγοντας, θα θέλαμε να μοιραστούμε τα εξής. Στεναχωριόμαστε όταν βλέπουμε την παρθένα παραλία της καρδιάς μας να μετατρέπεται σε άλλη μια βιομηχανία κέρδους και απληστίας. Όπου το όμορφο χάος της αμμουδιάς έδωσε τη θέση του στην αυστηρή διάταξη της ξαπλώστρας κι όπου η διαδοχή των απέραντων αμμόλοφων αντικαταστάθηκε από τη καταναλωτική φαλλικότητα μιας καντίνας. Οργιζόμαστε όταν αντί του γαλάζιου ορίζοντα βλέπουμε τέσσερα πλέον taxi-boat να πηγαίνο-έρχονται με μανία από τον Άγιο Νικήτα, όταν αντί της θαλάσσιας οσμής μυρίζουμε το βρωμερό μαζούτ και όταν αντί του μεταλλικού ήχου του νερού πάνω στο βότσαλο ακούμε τον αέναο βόμβο του πετρέλαιο-κινητήρα.

Ο ώριμος άνθρωπος όμως δεν βυθίζεται ούτε στη στεναχώρια ούτε και στην οργή. Απεναντίας, έχει μάθει να συγκεντρώνει όλο αυτό το φορτίο και να το διοχετεύει στην όρεξη να ζήσει. Αυτό είναι κι ο αγώνας για τον Μύλο. Είναι ο αγώνας για να επαναφέρουμε όλες αυτές τις αισθήσεις που μας κάνουν ανθρώπους κι όχι ακόρεστες μηχανές καταθλιπτικής απόλαυσης. Κι αυτός ο αγώνας είναι ένα ταξίδι που μας αφορά όλους κι όχι μονάχα εμάς που είχαμε το προνόμιο να αγαπήσουμε την παραλία ετούτη.

Αν μη τι άλλο, κατανοούμε ότι η επανοικειοποίηση της παραλίας αυτής θα αντηχήσει και στις επόμενες γενιές, διατηρώντας το ανεκτίμητο δικαίωμα του ελεύθερου Μύλου ακόμα και για αυτούς που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.

Ας γίνει ξανά και ξανά ξεκάθαρο στο επερχόμενο δημοτικό συμβούλιο ότι δεν θα ανεχτούμε η παραλία Μύλος να βυθιστεί στον βούρκο της ακολασίας. Βήμα-βήμα, από το ξήλωμα της ξαπλώστρας έως και την κατεδάφιση της καντίνας, είμαστε εξ’ αρχής αποφασισμένοι να επανοικειοποιηθούμε την παραλία. Δεν θα κάνουμε βήμα πίσω και θα φτάσουμε μέχρι το τέλος του ορατού σύμπαντος έως ότου να πάρουμε πίσω αυτό που δικαιωματικά ανήκει σε όλους μας.