ΠΑΤΗΡ ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΑΝΤΙΛΟΓΙΑΣ...

Γράφει ο: Μπούτιβας Κώστας (Καστρινός)

Στ΄ Αγγελόκαστρο ψηφίζουν, στο Σταθμό τα τηγανίζουν... 

(παλιό παροιμιώδες του Αγγελοκάστρου για τις τοπικές εκλογές)

        Ω ρε τι πάθαμε με τούτες τις εκλογές. Κι εκεί που είπαμε ψεκάζουμε, ψηφίζουμε τη χώρα καθαρίζουμε, άιντε και πάλι φτού κι απ’ την αρχή. Ταμπέλα αδιέξοδο. Και τι να πείς την έβαλε ο ίδιος ο λαός.

     Σε πλήρη απαρτία η οικογένεια στο Σαββατιάτικο το μεσημεριανό το φαγητό. Ήρθε και έσκασε το γκάλοπ στη τηλεόραση το μετεκλογικό. Κι άναψε το φυτίλι του «εμφύλιου σπαραγμού»

      -Τα βλέπεις Πατέρα στο είχα πει. Ρίχτω κι εσύ από κει μια φορά. Να δούμε τώρα τι θα κάνεις που φτάσαμε στο απροχώρητο......

      -Είπα όχι θα ψηφίσω ότ γουστάρω εγώ. Ούρλιαξε ο Άρχων του σπιτιού. Ήρθαν τα νιάνιαρα να μου αλλάξουν τις δημοκρατικές μου πεποιθήσεις. Πάππου προς πάππου από δω, απ’ την εποχή του Τρικούπη και θα πάω τώρα να «μαγαρήσω» τα χέρια μου.

        -Τι πρόλαβες και τον Τρικούπη Πατέρα. Πόσο χρονών είσαι. Και ο αρχαίος ο Περικλής δικό σας ήταν;

       -Κοροϊδέψτε,  κοροϊδέψτε δε θ’ αφήσω εγώ την Ελλάδα να χαθεί. Έτσι είναι τα πράματα, μια ζωή εμείς την ξαναφτιάχναμε τη χώρα όταν ερχόντανε οι άλλοι και την «σμπαράλιαζαν». Αναντάμ –παπαντάμ απ’ το Τρικούπη και δώθε.

       -Ωπα πατέρα, άραξε. Τώρα τη χώρα θα την αναλάβουμε εμείς. Φτάνει τα χρέη που μας παραδώσατε, και τα μνημόνια που παραλαμβάνουμε και τ’όνομα της χώρας που το κυλίσατε στη λάσπη. Μη μπαίνεις άλλο σε κόπο πια.

      -Όρε νάτα μας. Σηκώθηκαν τα ποδάρια να βαρέσουν το κεφάλι.

     -Μη το παίρνεις έτσι ρε Πατέρα. Δηλαδή δεν μπορείς εσύ μια φορά να κάνεις μια χάρη στα παιδιά σου.

     -Τι χάρη; Δε γίνεται. Σε θέματα αρχών είμαι κάθετος.

       -Γιατί ρε Πατέρα τα κόμματα έχουνε αρχές; Εκτός απ’ το Κ.Κ.Ε λίγο, ξέρεις κανένα άλλο κόμμα με σταθερές αρχές;

    -Τι είπες ορέ; Δε πάω στου τάφου καλλίτερα.

    -Όπα ρε Πατέρα δε σου είπα να ψηφίσεις Αλέκα. Ηρέμησε.

   -Και τι να κάνω;

-Να κάτσουμε να σκεφτούμε και να συζητήσουμε τι μας συμφέρει, και ποιοι μας δίνουνε προοπτική χωρίς ψέματα.

     -Και τι θα πω εγώ ορέ κάτω στο χωριό που όλοι ξέρουν τι ψηφίζω; Και το που έφυγα απ’ το Σαμαρά λίγοι το πίστεψαν.

   -Γιατί θα μπείς  με κανέναν άλλο μαζί στο παραβάν;

-Δε διαχώρισα τη θέση μου με το μνημόνιο, τι άλλο θέλετε.

     -Δε φτάνει Πατέρα πρέπει να κάνεις ένα βήμα ακόμα πιο μπροστά. Να μην μας φέρεις σε θέση να σε δέσουμε στο σπίτι και να πούμε ότι το κάναμε από φόβο να μην ξαναψηφήσεις Δεξιά.

  -Κι είναι Δημοκρατία αυτό ρέ Τραμπουκοίοιοι. Αριστερόκαυλοι του κεράτα….

    Εκεί άρχισαν να εκσφενδονίζονται και τα πρώτα πιάτα. Ε ρε δόλια Ελλάδα. Μας πήρε όλους και μας σήκωσε έτσι που σε κατάντησαν....