Στα «κοντριά» Γράφει ο Ντίνος Στυλιανός.

 Στα «κοντριά»

Γράφει ο Ντίνος Στυλιανός

 

Στην μνήμη του Ιωάννου Νίκανδρου, μέλους της Αμφικτιονίας Ακαρνάνων.

 

 

Το 1932 η Λιμενική Επιτροπή Βόνιτσας, με Πρόεδρο τον Γκολφίδη[1], έλαβε απόφαση για την κατασκευή ενός προστατευτικού τοιχίου μέσα στην θάλασσα και σε απόσταση από την ακτή ένα μέτρο ή και λιγότερο (ανάλογα το βάθος).......

Το έργο θα άρχιζε από την σημερινή οικία του Σπυρίδωνα του Μιχαήλ Παπακώστα[2] (τότε πάλι οικία Σπυρίδωνα του Μιχαήλ Παπακώστα, παππού του σημερινού), μέχρι και την σημερινή οικία Προκόπη (τότε οικία Μεσσήνη[3]).

Ο εργολάβος του έργου «ΚΡΗΠΙΔΟΤΟΙΧΟΣ» χρησιμοποίησε ως δομικό υλικό εκτός από το τσιμέντο γρήγορης πήξης, πέτρες από τα κτίρια της βυθισμένης Βόνδιτζας[4].

Με την πρώτη χειμωνιάτικη θαλασσοταραχή, ο ΚΡΗΠΙΔΟΤΟΙΧΟΣ ράγισε και μέσα σε λίγα χρόνια διαλύθηκε σε μεγάλα  κομμάτια. 

Για την ιστορία σας γνωρίζουμε ότι το 1936 ο ΚΡΗΠΙΔΟΤΟΙΧΟΣ είχε ήδη διαλυθεί και τίθονταν θέμα για την «ποιότητα» της κατασκευής.

Παραθέτουμε απόσπασμα της εφημερίδας «ΑΝΑΚΤΟΡΙΟ»[5] Οκτώβριος του 1936.

Η προσωπικότητα του Γκολφίδη, αλλά και των τότε άλλων κρατούντων, δεν μπορούσε να δεχθεί ένα τέτοιο έργο. Ο εργολάβος υποχρεώθηκε στην επιστροφή σημαντικού μέρους των χρημάτων που είχε εισπράξει. Θα επιστρέφονταν όλο το ποσό αν η Λιμενική Επιτροπή δεν θεωρούσε ότι τα σπίτια από Σουλιώτη έως και Προκόπη  (εκεί που η θάλασσα «έγλυφε» τους τοίχους από τα σπίτια της παραλίας)  ο ΚΡΗΠΙΔΟΤΟΙΧΟΣ έστω και κατεστραμμένος προσέφερε ένα βαθμό προστασίας.

 Επίσης ο εργολάβος υποχρεώθηκε να ελευθερώσει, από τον κατεστραμμένο ΚΡΗΠΙΔΟΤΟΙΧΟ, την ακτή από Παπακώστα μέχρι Σουλιώτη (τοπωνύμιο  Ραυτάκια[6])  ώστε οι λουόμενοι να μην κινδυνεύουν.

Η διαμάχη Παζαριού και Μπούχαλης (είναι η εποχή που η κοντράδα-συνοικία του Αγίου Δημητρίου[7] είχε γίνει ένα με την Μπούχαλη) χώρισε τους λουόμενους σε δύο στρατόπεδα με διαχωριστικό αλλά και διεκδικήσιμο από τις δύο κοντράδες, την ακτή μπροστά από την οικία Ανδρέα Σουλιώτη (σήμερα Τζένης και Θωμά Σουλιώτη). Τα πράγματα άρχισαν να εξομαλύνονται στο τέλος της δεκαετίας του 60, με «επισκέψεις» από τους Παζαριώτες στην περιοχή του Αϊ Δημήτρη και οι Μπουχαλιώτες στα Ραυτάκια.

Αυτά ήταν τα «κοντριά»  που τα συναντήσαμε μικροί σε ηλικία και από εκεί κάναμε τις μικρές βουτιές, εκεί το «μαύρισμα», εκεί σκαλώναμε για το φθινωπορίατικο καλαμάρεμα, εκεί όλοι μας περιμέναμε να δούμε την «Ξύδα» να πέφτει στη θάλασσα και να σηκώνεται το κύμα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 70, η Λιμενική Επιτροπή με πρόεδρο τον Παντελή Κοντομίχη, αποφάσισε το μπάζωμα όλης της ακτής από Παπακώστα μέχρι τον  Αγιο Δημήτριο,  για να δημιουργηθεί η σημερινή ανατολική παραλία της πόλης, με ονομασία οδού «Αριστογείτονος  Στρογγύλη[8]».

 Για την Αμφικτιονία

   Ο Πρόεδρος                                 Ο Αντιπρόεδρος
Φίλιππος Ντόβας                          Στυλιανός Ντίνος

---

[1] Έμπορος και βιοτέχνης δερμάτων. Πρόεδρος της Λιμενικής επιτροπής Βόνιτσας και μέλος του φιλοδασικού συλλόγου Βόνιτσας.

[2] Διαχειριστής Μονοπωλίου, αντιπρόσωπος αλεύρων – καπνού – επιβατικών πλοίων. Τα θερμά του αισθήματα για τον Βασιλέα Κωνσταντίνο τον έφεραν στην εξορία, όταν στην Ελλάδα είχε κυριαρχήσει ο Βενιζέλος.

[3] Μετά τον Μεσσήνη , ιδιοκτησία της κυρά-Αντώνενας, μιας πανέμορφης χήρας.

[4] Βλέπε αναρτημένη στο διαδίκτυο την μελέτη «Βυθισμένη Βόνδιτζα»

[5] Η εφημερίδα ΑΝΑΚΤΟΡΙΟ κυκλοφόρησε στα χρόνια  του μεσοπολέμου από τον δικηγόρο Δημήτριο Παπαγαλάνη. Όλα τα πρωτότυπα φύλλα της εφημερίδας ΑΝΑΚΤΟΡΙΟ, εντοπίστηκαν και έχουν αγοραστεί από την ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ. 

[6] Βλέπε αναρτημένη στο διαδίκτυο μελέτη «Η Βονιτσιάνα Πολυξένη Ραυτάκη, μητέρα του ηθοποιού Καρούσου Τζαβαλά»

[7] Επί βενέτικης εποχής η περιοχή του Αγίου Δημητρίου λέγονταν «Νεοχώρι».

[8] Έμπορος, ξενοδόχος. Επίσης είχε προχωρήσει στην κατασκευή εγκαταστάσεων για γεωργικές σχολές στην Βόνιτσα. Η απόφαση του Δημοτικού συμβούλιου της Βόνιτσας στο να γκρεμίσει το αρχοντικό που είχε στην παραλία (δήθεν για να υπάρξει περισσότερος ελεύθερος χώρος στη παραλία) τον απογοήτευσε και απεχώρησε από την πόλη.