Γιασεμί
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
Ατάραχο όπως ήτανε σε ξενιτιάς γκρεμούς
μύρο το μύρο στην οδό τραβούσε λογισμούς
και να τους φτιάξει ήθελε, για ύστερους καιρούς...
Γι` αυτούς που αργοσαλεύανε με σκοτεινούς σκοπούς
στης έγνοιας το προσκέφαλο, ως ένα έργο δεύτερο
κρατούσε ζύγια και ρυθμό με λογοδείχτες έμφυτους.
Όλα τα λόγια ως το πρωί ,σαν δροσερές του στάλες
στου ήλιου τα καλέσματα σερβίριζαν ικμάδες
για μεσημέρια ηλιοκαή να ξεδιψούν τις στράτες !
Οι ανεμώνες ξέφρενα ξεσήκωναν νεράιδες
τα κρουσταλλένια τα νερά από βαθιά φαράγγια
μεταλαβιά κι ανασασμό γι` αγρίμια και λιοντάρια.
Μεθούσε η κόκκινη μιλιά ασπάλαθων τη ρίμα
κι όλα τ` αγριολούλουδα τη γύρη τους θυμίαμα
σ` αγρούς κι ακροπερίβολα στροβίλιζαν για κλίμα.
Σ` αυτό το πανηγύρι τους πρόλαβαν να καθίσουν
αετοί σε μέρη απρόσιτα , σε βράχους αγριοπούλια
όλο και χαμηλότερα , κοντόφτερα αγραυλώντας.
Με το τραγούδι ζωντανό στου καθενός το πόστο
έδινε έργο διάμεσο κι ανάλαφρα κερνούσε…
Σε εποχών διασυρμούς διπλά μοσχοβολούσε.
Σαφώς και ήταν σίγουρο τις χειμωνιές αν στέργει
την άνοιξη θα χαίρεται ανθούς σε κάμπων μέρη
στο χρόνο τον απρόβλεπτο χυμούς σε πρώτο χέρι!
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο