Το «αντίο» του ΝΩΝΤΑ ΝΙΚΑΚΗ στην αδερφή του, Παρασκευή Νικάκη

Αβάσταχτος ο πόνος για Νώντα Νικάκη. Έφυγε από τη ζωή η αδελφή του. Το συγκινητικό μήνυμά του:

Το «αντίο» του ΝΩΝΤΑ ΝΙΚΑΚΗ στην αδερφή του, Παρασκευή Νικάκη 

     Στις 21 Ιανουαρίου 2016  αναχώρησε από τον μάταιο τούτο κόσμο, η αδελφή μας Παρασκευή Δημ. Νικάκη σε ηλικία 73 ετών, κόρη του ιερέως Παπανικάκη εφημέριου του ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Τρύφου (1909-1990). Τα τελευταία χρόνια είχε φιλοξενηθεί στο Σελίβειο ίδρυμα της Ιεράς Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας. 

      Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους, γνωστούς και συγγενείς που μας συμπαραστάθηκαν, μας τίμησαν και μας στήριξαν με τα καλά τους λόγια που απαιτούν αυτές οι στιγμές για την απώλεια της αγαπημένης μας αδελφής Παρασκευής .

     Ιδιαίτερα ευχαριστούμε θερμότατα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Κοσμά καθώς επίσης και Πανοσιολογιότατο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Καραγεώργο, για το ιδιαίτερο ενδιαφέρον και την βοήθεια που μας προσέφεραν προκειμένου η αδελφή μας να φιλοξενηθεί στο Σελίβειο ίδρυμα της μητροπόλεως μας,  διότι με την πάροδο της ηλικίας της, είχε ανάγκη από ιδιαίτερη φροντίδα και περίθαλψη, κ.α.......

     Επί τη ευκαιρία αισθάνομαι την ανάγκη να μνημονεύσω και να αναφερθώ στο σημαντικό έργο που επιτελεί η τοπική εκκλησία μας, η οποία έχει μια βαθιά παράδοση προσφοράς προς τον συνάνθρωπο με την καθοδήγηση του μητροπολίτη κ.κ. Κοσμά. Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται με πολλά στοιχεία όσον αφορά την ζωή  των ατόμων τρίτης ηλικίας όπως  η μοναξιά, η απομόνωση, η αποξένωση αφού συνήθως οι οικογένειες μετακομίζουν και κατοικούν στα μεγάλα αστικά κέντρα, η εκκλησία φρόντισε και φροντίζει να προσφέρει τροφή, περίθαλψη, φροντίδα, καθαριότητα, θέρμανση και άνετη διαμονή, πνευματική στήριξη και όταν αναχωρούν για την άλλη ζωή φεύγουν με τον καλύτερο χριστιανικό τρόπο.

       Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσω και το διοικητικό προσωπικό, την κα Θεοδώρα, το νοσηλευτικό προσωπικό με επικεφαλής την κα Αναστασία καθώς επίσης και το υπηρετικό προσωπικό για τις άριστες υπηρεσίες υγείας, κοινωνικής πρόνοιας και φροντίδας που προσφέρουν στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

       Για μένα, τον αδελφό μου Γεράσιμο και τις πολυάριθμες εξαδέλφες μου από τη Βόνιτσα, Αμφιλοχία και Αγρίνιο, η περίθαλψη και η πρόνοια του ιδρύματος  με την ανιδιοτελή αγάπη και προσφορά προς τον πλησίον θα μας μείνουν αξέχαστες. 

       Εύχομαι Σεβασμιότατε ο πανάγαθος θεός να σας χαρίζει δυνάμεις σωματικές και ψυχικές για να συνεχίζεται αδιάκοπα την άοκνη δράση σας για το τόσο σημαντικό πνευματικό, κοινωνικό και ποιμαντορικό έργο που προσφέρετε και σας δηλώνω ότι θα είμαι συμπαραστάτης σε όποια προσπάθεια σας, μπορώ να φανώ χρήσιμος.

Λίγα λόγια για τη ζωή της: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΔΗΜ. ΝΙΚΑΚΗ (1943-2016)

    Η αδελφή μας Παρασκευή Νικάκη γεννήθηκε  στο χωριό Τρύφου Αιτωλοακαρνανίας. 

    Ανατράφηκε και μεγάλωσε σε ιερατικό και εκκλησιαστικό περιβάλλον και αυτό την βοήθησε αφάνταστα και άντλησε δυνάμεις να αυτοσυντηρείται, να βοηθά στις δουλειές του σπιτιού και να προσφέρει και φροντίδα στους γονείς μας όταν έφθασαν στην τρίτη ηλικία.

     Γεννήθηκε με κάπως περιορισμένες δυνατότητες και αντίληψης για να παίρνει καθημερινές αποφάσεις χωρίς υπερβολικές συμβουλές και διαβεβαίωση από τους άλλους.

       Το εκκλησιαστικό περιβάλλον την βοήθησε επίσης να φοιτήσει στο δημοτικό σχολείο Τρύφου και να δείχνει μεγάλο ζήλο για το διάβασμα χριστιανικών και ιστορικών βιβλίων  γραμμένα σε απλή γλώσσα.

     Γνώριζε άριστα τους βίους των Αγίων, εορτολόγια, ψαλμούς και όλο το τυπικόν και την τάξη της ορθόδοξης εκκλησίας μας. 

      Είχε την τύχη να γνωρίσει και περιποιηθεί θεολόγους ιεροκήρυκες ιερωμένους όλων των βαθμών που φιλοξενήθηκαν στο σπίτι μας και είχε ιδιαίτερη αγάπη στον μακαριστό Μητροπολίτη Εδέσσης Καλλίνικο (Πούλο). 

        Από τις 22 Ιανουαρίου 2016 αναπαύεται στο κοιμητήριο της Αγίας Δευτέρας Τρύφου και από εκεί θα ατενίζει  τον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου και θα ρίχνει κλεφτές ματιές και προς τον Ναό της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Βάρβαρου όπου εκεί μεγάλωσε και εκκλησιάζονταν.

      Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκέπασε σαν της δροσιάς το στάλαμα και της ελιάς τα φύλλα….

ΑΙΩΝΙΑ ΤΗΣ Η ΜΝΗΜΗ…