ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Η Θειά Δημήτρω από τη Βόνιτσα: «Ο Νούνος»!

ΝΕΑ ΕΝΟΤΗΤΑ: «Πως προήλθαν εκφράσεις της περιοχής»!

Ο Νούνος!

     Ο Περικλής  ήταν παζαριώτης  και δεν συμμετείχε στα καμώματα της τότε νεολαίας (κυριαρχούσε η Μπούχαλη).        Εκείνη την περίοδο στη Βόνιτσα ήταν τρία οργανωμένα «σπίτια», στην άκρη της πόλης (στο Κόκκινο), με καλή-κρυφή πρόσβαση σε όσους ντόπιους ήθελαν να τα επισκεφτούν, χωρίς να γίνονται άμεσα αντιληπτοί  από τους άλλους κατοίκους. 

     Είτε στα «σπίτια» είτε στα σοκάκια, είτε στους αχυρώνες, υπήρχε καλή δραστηριότητα της νεολαίας. Ο Περικλής τα απέφευγε και η τότε «μουλαρία», (όπως αυτοαποκαλούνταν), άλλο δεν ήθελε παρά να του φορτώσει την υπόνοια ότι δεν μπορεί... 

       Ο Περικλής όμως συμμετείχε σε όλες τις άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, μεταξύ των άλλων και σε μια βάπτιση που έγινε Νούνος. Η μουλαρία της Βόνιτσας πείραζε τον αναδεκτό με υπόνοιες ότι θα πάρει τις χάρες του νουνού του, ότι δεν θα  μπορεί να……

      Έφτασε όμως η ώρα να αρραβωνιαστεί ο Περικλής και μαζί με τον περιορισμό των πειραγμάτων, ο αναδεκτός ανάσανε για την τυχόν κληρονόμηση των αμφισβητούμενων προσόντων του Νουνού.

         Όμως η μουλαρία, πολύ γρήγορα, άρχισε να αμφισβητεί το αν θα μπορούσε ο Περικλής να εκτελέσει τα συζυγικά καθήκοντα. 

      Έτσι μετά το μυστήριο του γάμου, οι νεόνυμφοι πήγαν στο καλύβι τους. Η μουλαρία της Βόνιτσας κριμαντζαλίστηκε (κρεμάστηκαν αιωρούμενοι), και ανέβηκε στη σκεπή του καλυβιού, είχε  βγάλει τα κεραμίδια και  παρακολουθούσε την συνέχεια του μυστηρίου...

       Η νύφη είχε μείνει με το κομπινεζόν και είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι, ο Περικλής αργούσε υπερβολικά στο να ξεντυθεί. Μια σιγά-σιγά η κάλτσα, σιγά το πουκάμισο, σιγά η φανέλα και γύρω από το κρεβάτι.

       Ο αναδεκτός ήταν σε μεγάλη αγωνία, ενώ τα πειράγματα της μουλαρίας τον είχαν φέρει στην απόγνωση. 

        Αν θάπερνε τις χάρες του Νουνού, ήτανε να φύγει από τη Βόνιτσα.

     Κάποια στιγμή ξαχουρδάει (γλυστράει) ο Περικλής και πέφτει το κρεβάτι. Πρίν προλάβει να τον αρπάξει η νύφη, για τα περεταίρω, ακούστηκε η κραυγή του αναδεκτού:

«Απάντσ’ Νούνε»!!!

•    Μια έκφραση πού έχει μείνει και χρησιμοποιείται κατά κόρο, σε κάθε περίπτωση που πρέπει επιτέλους να γίνει μια επίθεση, μια προσπάθεια, ακόμα και  κραυγή στο ποδόσφαιρο:

«Απάντσ’ Νούνε»!!!