Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο…

Από τον Απόστολο Τσούτσια*

  Καπετάνιε.... Κρατούσα πάντα μια σελίδα μου κενή για το χατίρι σου κι όσο θα τη γεμίζω, δώσε μου το ποτήρι σου..   

  Καπετάνιε θα το φουλάρω ως τα χείλια, κρασί να πιούμε από του χρόνου τα παλιά τα σταφύλια.

   Σκοπούς μη βάλεις, βγάλε το σκούφο κι ετοιμάσου...

     

    Θα μιλήσουμε για κείνους που πουλήσαν τον ΕΛΑΣ σου κι έπειτα ξεπουλήσανε και τούτο το χώμα κι όμως τα σόγια τους μας κυβερνάνε ακόμα...

   Ναι όπως τ' ακούς! Μα μην ταράζεσαι, έχει κι άλλα, εξάλλου εδώ πάντοτε ξένοι κρατάγαν την κουτάλα κι εμείς πιστό σκυλί που ζητιανεύει, όπως θα ξέρεις, καλά πού ’φυγες νωρίς να μην τα δεις να υποφέρεις.

 Τι είπες, το κόμμα σου; Αυτό έχει μάθει να χάνει και να προδίδει, ρώτησε και τον Πλουμπίδη.

   Μα τι σου λέω, πού τα γνωρίζεις από πρώτο χέρι, κι άλλος κανείς από ’σένα καλύτερα δεν τα ξέρει.

    Όσο για τ' όνειρο, το 'πνιξε η μάννα του στην κούνια και παίζουν δίχως αντίπαλο οι άλλοι με τα σπιρούνια.

   Γι αυτό σου λέω, ανέβα στ' άλογο κι έλα σαν πρώτα μήπως και πάψει τούτη η χώρα να 'ναι κότα...

 Κάπου στη Ρούμελη λένε πως είσαι ακόμα με τον Κωστούλα, τον Μπελή και τον Τζαβέλλα.

 Τ' ακούς; Ακόμα σε ζητάει αυτό το χώμα...

 Γι αυτό σου λέω, ανέβα στ΄άλογο κι έλα...

   Λείπεις καιρό έχουν περάσει και τόσα μα ποιο μολύβι να στα γράψει, να στα πει ποια γλώσσα;

  Κάτσε λοιπόν, άκουσε πες τα κι εσύ στον Τζαβέλλα κι ύστερα ανέβα στ’ άλογο, πάρ’  τον μαζί και έλα.

     Ξενοκρατία που λες τη χώρα τούτη άλωσε κι από όταν έφυγες η δεξιά ξεσάλωσε.

  

    Όπως φαντάζεσαι πισώπλατα όχι στα ίσια βαφτίσανε Παρθενώνες τα ξερονήσια.

  Ναι οι κουφάλες, κι η αριστερά κολλημένη, η ηγεσία βλακώδης κι αλλοπαρμένη, χαμένη κι οι αντάρτες σου πουλημένοι, πολύ φθηνά πουλημένοι!

    Μα τι τα θες, τι τα γυρεύεις, πικρή γεύση μας μένει, σήμερα πάλι είναι πιο μαύρο το χάλι,

ίδιο το χρώμα, ακόμα κουμάντο κάνουν οι μεγάλοι, ναι οι μεγάλοι δεν τέλειωσαν οι άξονες, άλλαξαν βάρδια και ήρθαν οι Αγγλοσάξωνες.

    Υπάρχουν όμως και κάποιοι που τους χαλάν την συνταγή, οι απόγονοι του Ζαπάτα στων Μεξικάνων τη γη.

    Γι αυτό σου λέω, κάτι δεν έχει πεθάνει κι ίσως αν έρθεις, πιο βαθειά ν' ανασάνει.

     Κι ύστερα κοίταξα ξανά τον φανοστάτη, εκείνον στη φωτογραφία της ντροπής κι είπα: 

  "Αντίο Καπετάνιε επαναστάτη, καλές εφόδους στην κοιλάδα της σιωπής"….

*Κατάγεται από τη Γουριώτισσα (Δήμος Αγρινίου)