Την Κυριακή 17 Μαΐου 2009, στην κεντρική πλατεία του χωριού ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου Βόνιτσας διοργάνωσε εκδήλωση μνήμης στην γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Ποντιακής καταγωγής, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, που είπε μεταξύ άλλων:
«Φίλες και φίλοι
Η Αργώ επιστρέφει, μετά από 3.000 χρόνια, παραπλέοντας ης ακτές του Πόντου, μελανίστια και πενθούσα. Ο Iάσων περίλυπος κύπτει την κεφαλήν επί του πηδαλίου της ολκάδος και ρίπτει δάκρυ θαλερό. Ο Ορφέας ρίπτει τη λύρα καταγής. Οι Αμαζόνες διακόπτουν τους ιππικούς τους αγώνες και οι μύριοι διακόπτουν τους γυμνικούς τους αγώνες έξω από την Τραπεζούντα.
Ο Βιγλάτορας του Ελληνισμού, ο Θεματοφύλακας του παγκόσμιου πολιτισμού στις εσχατιές της Ασίας, ο Προμηθέας της ανθρωπότητας, ο Διγενής του Πόντου, ψυχομαχεί. Εάλω ο Πόντος και η Μικρά Ασία.
Η μαύρη περίοδος ξεκίνησε το 1911 όταν οι Νεότουρκοι, στη Θεσσαλονίκη, μαζί με τον Γερμανό Φον Σέντερ, συνέλαβαν την ιδέα να δημιουργήσουν ένα καθαρόαιμο τουρκικό κράτος στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας. Έτσι προωθείται ένα συνολικό και συλλογικό σχέδιο, το αποκαλεσθέν «σχέδιο του λευκού θανάτου», με σκοπό την εξόντωση, με κάθε τρόπο, των χριστιανικών πληθυσμών. Με σφαγές, διωγμούς και εκτοπισμούς. Τριακόσιες χιλιάδες Ποντιακού Ελληνισμού κι ένα εκατομμύριο Μικρασιατικού Ελληνισμού χάθηκε από το 1915-1922.
Ζητούμε, από την παγκόσμια κοινότητα να αναγκάσει το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας να αναγνωρίσει την γενοκτονία και να ζητήσει δημοσίως συγνώμη, όπως έπραξε πρόσφατα η Γερμανία, για τους Έλληνες, τους Εβραίους και άλλους λαούς, που υπέστησαν τη θηριωδία του ναζισμού.
Ο Ποντιακός και Μικρασιατικός Ελληνισμός βιώνει τα τελευταία εκατό χρόνια τον αβάσταχτο πόνο της προσφυγιάς. Από τα τεταραγμένα σπλάχνα του έρχεται στα χείλη του ένας λυγμός. «Ηλι, ηλι λαμά σαβαχθανί» (Θεέ μου, θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες). Ο Ελληνισμός που δεν Μήδισε, δεν προσκύνησε και δεν μεταλλάχθηκε, από το διασκόρπισμα του, από τον Στάλιν, στις στέπες της Ρωσίας, βίωσε έντονα το απεχθές, πρόσωπο του ρατσισμού. Στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης έγινε ο «Έλληνας», ο «Ξένος», στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ο «Ρωσοπόντιος» και τις προηγούμενες, δεκαετίες άλλοι χειρότεροι χαρακτηρισμοί. Η μόνιμη, όμως, απάντηση τους είναι «εμείς δεν είμαστε απλώς Έλληνες, είμαστε Τραντέλληνες».
Ήρθαν στην Ελλάδα αφήνοντας τις εκκλησίες τους, τα σχολεία τους, τις περιουσίες τους και τους προγονικούς τάφους 3.000 χρόνων, κουβαλώντας, όμως, ψυχή, εθνική συνείδηση και πίστη. Ήρθαν στη Ελλάδα χωρίς τα υλικά τους αγαθά, αλλά μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία, με πολιτισμό και δημιουργικότητα τους. Μετέτρεψαν τον πόνο και την καταστροφή σε ανεξάντλητη και ακαταμάχητη υπομονή και επιμονή, κάνοντας την υπομονή τους πέλαγος και την επιμονή τους βράχο. Ρίχτηκαν με πάθος στη δημιουργία.
Φίλες και φίλοι
Κλείνοντας αυτή την αναφορά, επιτρέψτε μου να παραφράσω λίγο τον ποιητή: «Η Ρωμανία επάρθεν, αλλά κε ΄χάθεν. Ανθεί και πάλι ανθεί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο