Πηγή: βιβλίο Μαρίας Μπαμπάνη:
«Στον ίσκιο της Βελανιδιάς»
Κάποτε εγκαταλείψαμε τα χωριά μας σαν κυνηγημένοι. Για δουλειά, για σπουδές, κυνηγημένοι στην κυριολεξία ή παρασυρμένοι απ’ τους πολλούς και της πόλης τα θέλγητρα......
Φορτώσαμε όνειρα, χαρές και λύπες και ανεβήκαμε στο τραίνο της ελπίδας, ζητώντας πιο λίγα από τ’ αγριολούλουδα που χρειάζονται μόνο λίγο χώμα, λίγο ήλιο για να γεμίσουν τις πέτρες.
Έμειναν τα χωριά μας να μας κοιτάζουν σαν τη μάνα που ήξερε ότι έπρεπε για την ώρα να φύγει το παιδί της, μα μ’ ένα φόβο μη δε γυρίσει ποτέ…
Κλείσαμε τη ζωή μας στα τσιμεντένια κλουβιά μας και η μοναξιά που σκαλίζει και το παρελθόν και το μέλλον έγινε σαράκι….
Μεταναστεύουμε πάλι, αλλά όχι σε άλλη χώρα, σε άλλη πόλη, αλλά πίσω στο χρόνο. Σ’ όλα αυτά που μας έδιωξαν και τώρα τα ίδια μας γυρίζουν πίσω. Σκεφτόμαστε το τραίνο της φυγής και νιώθουμε ότι δεν μας ταξίδεψε και πολύ μακριά. Πολύ γρήγορα μας γύρισε πίσω. Μας κατέκλισε η νοσταλγία για όλα όσα πέρασαν, είτε όμορφα, είτε πικρά. Γιατί «η μνήμη είναι η αλήθεια μας» διάβασα σ’ ένα ποίημα. Λες και αυτό που γυρεύαμε φεύγοντας δεν το βρήκαμε παρά επιστρέφοντας στα μουσκεμένα με ιδρώτα και δάκρυ χώματα του τόπου μας.
Και τα χωριά μας που μερικές δεκαετίες μας πρόσμεναν στο κατώφλι, μας καλοδέχονται και πάλι σαν τον στοργικό πατέρα που χρόνια περίμενε τον άσωτο γιό.
Και μείς οι μεγαλύτεροι, τριγυρνώντας και πάλι στα σοκάκια του χωριού μας αναζητάμε μέσα στ’ άλλα και κάτι που δεν θα βρούμε ποτέ.
Γιατί αυτό που γυρεύουμε είναι η ΧΑΜΕΝΗ ΜΑΣ ΝΙΟΤΗ.
Αλλά την γυρεύουμε σε λάθος μέρος……
Ας κοιτάξουμε καλλίτερα τα παιδιά μας, γιατί εκεί κάπου κρύβεται………
Πολύ ωραία αποτύπωση των σκέψεων στο χαρτί, δεν νομίζω να υπάρχει χωριατοπαιδο που έψαξε την τύχη του παραπέρα και να μην τον αγγίζουν στην καρδιά αυτά τα λόγια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά σε λίγα χρόνια στα χωριά δεν θα ακούς παιδική χαρά κ γέλιο θα μένουν μόνο οι ελάχιστοι κτηνοτρόφοι γιατί γεωργία στα ορεινά κ ημιορεινά έπαψε να υπάρχει
ΑπάντησηΔιαγραφήδέν κατάλαβες καλα. άμα πέσει μεγάλη πείνα στις μεγάλες πολιτείες, θα γυρίσουνε όλοι στα χωριά,
Διαγραφήκαι θα σπείρουνε σιτάρια, καλαμπόκια , τριφύλλια και άλλες ζωοτροφές και θα σταματήσουνε και οι εισαγωγών κτηνοτροφικών και άλλων διατροφικών προϊόντων και αγαθών.
Έγινε αυτό με τα μνημόνια και δεν γύρισε κανένας πισω
Διαγραφήεις 3:17 τωρα θα πέσει πραγματική πείνα. τα μνημόνια ήταν μόνο για δίαιτα.
ΔιαγραφήΣυμφωνώντας με το κείμενο αυτό που πλέον βλέπουμε στα χωριά μας είναι ανήμποροι ηλικιωμένοι καί κάποιους νέους πού προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα κάποια στιγμή τα χωριά θα ερημώσουν γιατί θα έρθει το βιολογικό τους τέλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώντας με το κείμενο αυτό που πλέον βλέπουμε στα χωριά μας είναι ανήμποροι ηλικιωμένοι καί κάποιους νέους πού προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα κάποια στιγμή τα χωριά θα ερημώσουν γιατί θα έρθει το βιολογικό τους τέλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓύρνα μόνος σου κ κάνε παρέα με τον κούκο ,το χωριό δεν σου προσφέρει πλέον τίποτα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ένα ηλίθιο σχόλιο. Δυστυχώς η γενιά της μεταπολίτευσης έβγαλε πολλούς λαπαδες. Μια χαρά είναι τα χωριά , ειδικά της Ακαρνανίας. Τα περισσότερα έχουν ακόμα ζωή. Οι κομπλεξικοι που πιάσανε τις πόλεις προφανώς έχουν χάσει κάθε αίσθηση του τι μπορεί να τους προσφέρει ενα χωριο.
ΑπάντησηΔιαγραφή