Οι Αμφικτίονες Νικόλας Βερνίκος και Στυλιανός Ντίνος παρουσιάζουν την εισήγηση: «Ο Βαρόνος Λουί Δέντζελ. Ένας καρμπονάρος στην δίνη μιας ανταρσίας, σώζει την επανάσταση το 1829».

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Σάββατο 7 Αυγούστου 2021, ώρα 8.20 μμ

Συνέδριο Ιστορίας του Ξηρομέρου

Αίθουσα εκδηλώσεων Δημαρχείου Ξηρομέρου (Αστακός)

Οι Αμφικτίονες Νικόλας Βερνίκος και Στυλιανός Ντίνος παρουσιάζουν την εισήγηση:

«Ο Βαρόνος Λουί Δέντζελ.

Ένας καρμπονάρος στην δίνη μιας ανταρσίας, σώζει την επανάσταση το 1829»......

Διαβάστε περισσότερα »

A generation which ignores history has no past — and no future.

Μια γενιά που αγνοεί την ιστορία δεν έχει παρελθόν και ούτε μέλλον.

Ένα ισχυρότατο Αιγυπτιακό κράτος που με τον κίτρινο και τον άσπρο χρυσό, το σιτάρι και το μπαμπάκι, δεν είχε ανάγκη τα χαράτσια των πολιτών για να συντηρήσει στρατούς και να θρέψει νέες πεινασμένες κτήσεις. Για άλλη μια φορά η Αίγυπτος αποτελούσε γεωπολιτική απειλή έχοντας την δυνατότητα να αποκόψει τον δρόμο των Ινδιών και την έξοδο του δρόμου του μεταξιού στα παράλια της Συρίας. Κατά κάποιο τρόπο ο Αλβανός Μωχάμετ Άλη και ο γιος του Ιμπραήμ (δηλ. Αβραάμ) φάνταζαν σαν νεώτερη έκδοση της Κλεοπάτρας των Πτολεμαίων. Ετσι η Ιερά συμμαχία έπρεπε να προστατέψει όσο μπορούσε την Οθωμανική αυτοκρατορία τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Αγγλία, μετά την μεγάλη ήττα του Ιμπραήμ, δεν έχει μπροστά της τον μεγάλο κίνδυνο της άμεσης επέκτασης της Αιγύπτου και του φιλόδοξου Μωχάμετ Άλη, αλλά και δεν επιθυμεί (μαζί με την Γαλλία που είχε αναλάβει την εκδίωξη του Ιμπραήμ από τον Μοριά), τη δημιουργία ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους πέραν της Πελοποννήσου. Δύσκολα θα ανέχονταν σύνορα πάνω από την γραμμή Αχελώου-Σπερχειού.

Μετά την εξάλειψη του κινδύνου του Αιγυπτιακού επεκτατισμού, τη δολοφονία του Καποδίστρια, και την προώθηση δικού τους ανθρώπου στην διοίκηση της Ελλάδας, οι τρεις δυνάμεις εδραιώνουν την ύπαρξη του Ελληνικού κράτους στην γραμμή Πούντα Αμβρακικού Κόλπου-Παγασητικός.

Μέχρι όμως να βρεθούμε σε αυτό το χρονικό σημείο, μετά το 1832, οι ξένοι διπλωμάτες εργάστηκαν πάνω στην αποτροπή της ίδρυσης ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους και ενάντια στην συνοριογραμμή Αμβρακικός –Παγασητικός. Για την αντιμετώπιση του Ευρωπαϊκού φιλελληνικού κλίματος πρότειναν μόνο αυτονομία υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου και με σημαντικό ποσό ετήσιου φόρου σε αυτόν.

Σε αυτό το κρίσιμο χρονικό σημείο και ενώ οι ενέργειες του Καποδίστρια είχαν στεφτεί με επιτυχία στην κυριαρχία του προαναφερόμενου άξονα συνοριογραμμής, στο στράτευμα ξεσπά και κυριαρχεί μια ανταρσία. Αφορμή η καθυστέρηση καταβολής μισθών στο στράτευμα. Αιτίες πολλές με προεξέχουσες, την αντιπαλότητα Ρουμελιωτών-Σουλιωτών, η απογοήτευση των Σουλιωτών για την μη απελευθέρωση της πατρώας τους γης, η τοποθέτηση του Κόμη Αυγουστίνου στην αρχηγία του στρατεύματος της Ρούμελης και κυρίως η επιθυμία των δυτικών για περιορισμό της συνοριογραμμής από Αμβρακικός-Παγασητικός, σε Αχελώος –Σπερχειός.

Στα στρατιωτικά σώματα επεκτείνεται σταδιακά η αναρχία, αποχωρήσεις από τα στρατηγικά σημεία και αμφισβήτηση του Καποδίστρια ως εκπρόσωπου της Ελλάδας.

Τότε οι Οθωμανοί, έστω και λίγο στρατό, προσπαθούν να επανακαταλάβουν τις προ μηνών θέσεις τους με στόχο στις επικείμενες διαπραγματεύσεις να έχουν τουλάχιστον δικαιώματα για την συνοριογραμμή Αχελώος Σπερχειός και γιατί όχι και για μόνο κράτος του Μορέως.

Η επανάσταση ήταν σε κίνδυνο. Όλα χάνονταν και ορατή ήταν η αυτονομία μόνο του Μοριά. Η συνεργασία του Ι. Καποδίστρια με τον καρμπονάρο Βαρόνο Δέντζελ και η αποφασιστικότητα του Βαρόνου, σώζουν την επανάσταση.

Η επιστολή του Βαρόνου Δέντζελ πρός τον Ιωάννη Καποδίστρια, μεταφρασμένη και επεξεργασμένη λέξη προς λέξη, επαληθεύει και κυρίως δείχνει την ικανότητα του Δέντζελ στον χειρισμό δύσκολων κρίσιμων καταστάσεων αλλά και τη γνώση της ξένης διπλωματίας.

Για την ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

Ο Πρόεδρος, Φίλιππος Ντόβας

A generation which ignores history has no past — and no future. Μια γενιά που αγνοεί την ιστορία δεν έχει παρελθόν