Ποιήμα απο την ποιήτρια Βασιλική Πανταζή για την γιορτή της μητέρας.

              
                                          Μάνα

Μες στα γαλάζια μάτια σου η θάλασσα κοιμάται
και είσαι πάντα δίπλα μου κι αν η ζωή βρυχάται.
Σκαλίζεις μες στο σώμα μου χαρά, στοργή, αγάπη
κι είναι η δική σου δύναμη ατέλειωτο κουβάρι.

Όταν ο πόνος καρτερά κυματοθραύστης γίνε.
Φοβάμαι Μάνα μη χαθείς , φράγμα κοντά σου χτίσε
και μείνω δέντρο μοναχό, χωρίς ρίζες και φύλλα,
μήπως φυσήξει ο άνεμος κι έρθει η καταιγίδα.


                                                          Μάνα η Αυγή σε γέννησε με το άρωμα του Ήλιου,
                                                        μες στην ορμή της Άνοιξης του ομφάλιου του κύκλου.
                                                    Στης Μάνας σου την αγκαλιά, στο πρώτο σου σπαρτάρισμα
                                                   οι μοίρες σου έδωσαν απλόχερα της ανθρωπιάς το χάρισμα.

                                                            Η ομορφιά σου άλκιμη, σμαράγδια τα μαλλιά σου,
                                                       διαμάντια είναι τα λόγια σου, αρχοντική η θωριά σου.
                                                              Όπου τα πόδια σου πατούν φυτρώνει η ελπίδα
                                                    και μες την τόση σου αγκαλιά με πιάνει ανατριχίλα.

                                                              Είναι η ψυχή σου άφθαρτη με τόση καλοσύνη,
                                                                  το άγγιγμά σου διάφανο μες της ζωής τη δίνη.
                                                              Είναι η σπορά σου δυνατή, πάντα με δυναμώνει
                                                         θα σε έχω πάντα στην καρδιά και δεν θα είμαι μόνη.
           

                                                                                   Βασιλική Πανταζή 8-8-2018