Ζητείται επειγόντως απλή λογική - Γράφει ο Κυτίνος Ευάγγελος

"Ακόμη μια λύπη… Το αυτοκίνητο στη θάλασσα και ο οδηγός στου ουρανό..."

ΑΠΟ PAMEPREVEZA.GR

Εισαγωγή

       Αν μετρήσουμε τα καλά και τα κακά που συμβαίνουν γύρω μας, δυστυχώς θα σημειώσουμε ότι τα «κακά», τα αρνητικά, τα δυσάρεστα είναι πολύ περισσότερα.

    Σκεφτόμουν για τις εκκλησίες.  Όχι τις κανονικές ημέρες, δηλ.  για εσπερινούς, εορτές, Κυριακές κλπ, αλλά έκτακτα. Πιο πολλές φορές μας καλούν για δυσάρεστα (π.χ. κηδείες και μνημόσυνα) και λίγες για ευχάριστα, όπως γάμους και βαφτίσια.

     Έτσι κι εμείς για να αναπαριστάνουμε με ακρίβεια την πραγματικότητα οφείλουμε να ασχολούμεθα με παρόμοια θέματα, χωρίς να το θέλουμε.

Όλα αυτά σε κοινωνικό και όχι πολιτικό επίπεδο…

Ας δούμε μερικά από τέτοια δυσάρεστα:

Μόνος του…

        Κάποιες  φορές όταν πάω Αθήνα επιλέγω τη διαδρομή από Πάλαιρο, Μύτικα, Αστακό, Μεσολόγγι, γιατί έχει μηδενική κίνηση τροχοφόρων, γιατί οδηγείς με μικρές ταχύτητες και γιατί δίπλα σου έχεις υπέροχη θέα. Το Ιόνιο και τη Λευκάδα.

 Ανήμερα της Αγίας Παρασκευής ξεκίνησα από Πρέβεζα.

    Μεταξύ Μύτικα και Αστακού είδα κόσμο την άκρη του δρόμου και σταμάτησα.

Έβγαλα τη φωτογραφία που βλέπετε. Κι έμαθα τα εξής:

   -Ο Παρασκευάς την παραμονή της γιορτής του κερνούσε. Μάζεψε κάποιους φίλους στο ουζερί κι άρχισε τα κεράσματα για την αυριανή του γιορτή. Οι μπίρες και τα μεζεδάκια κράτησαν ως τις 3.00 μετά τα μεσάνυχτα.

      Ενώ του είπαν να κοιμηθεί σε ένα φιλικό σπίτι, αυτός επέμενε να πάει στο δικό του, ενώ είχε πιεί πολύ και ενώ θα ήταν εντελώς μόνος στο αυτοκίνητο.

      -Τους υποσχέθηκε ότι μόλις φτάσει τα τους πάρει τηλέφωνο για ενημέρωση.

-Το τηλεφώνημα αυτό ΔΕΝ έγινε ποτέ…

 -Το πρωί τον βρήκαν μέσα στο αυτοκίνητο που βλέπετε.

  -Ξημερώματα της ονομαστικής γιορτής του..

  Το ρολόι έδειχνε 3.20 τα ξημερώματα και το ταχύμετρο 140 χιλιόμετρα την ώρα!

Έφυγε μόνος, με δική του ευθύνη, σε ηλικία 34 ετών…

Το ευτύχημα είναι ότι σε αυτά τα λίγα χιλιόμετρα ΔΕΝ συναντήθηκε με άλλο αυτοκίνητο ή δίτροχο, γιατί θα μπορούσαν τα θύματα να είναι πολύ περισσότερα…

Σας αφήνω να το σκεφτείτε…

Πόσο άδικοι και αδικαιολόγητοι θάνατοι συμβαίνουν γύρω μας…

  Όποτε γράφω παρόμοια κείμενα σκέφτομαι την Έλλη…

Ένα αγγελούδι που έφυγε πρόωρα και άδικα για τον ουρανό…

Πάντα εύχομαι να μην ξανασυμβεί σε κανένα άλλο άνθρωπο κάτι παρόμοιο…

Αλλά δυστυχώς πάντα συμβαίνει…

Στο Μονολίθι…

Στη διασταύρωση της παραλιακής οδού στο Μονολίθι με το δρόμο προς Σμυρτούλα – Νικόπολη έχουμε την ίδια εικόνα εδώ και πολλές δεκαετίες.

Πλάτος δρόμου μικρό, κακή ορατότητα λόγω των κλαδιών από τα δέντρα κλπ.

Έχουμε όμως πολλαπλάσια κίνηση αυτοκινήτων…

Και πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες.

Άρα και πολλούς θανάτους. Ας μην τους μετράμε…

       Ρωτάω ποιος ευθύνεται  για όλους αυτούς τους θανάτους εκτός από τους οδηγούς; Μήπως και κάποιοι αρμόδιοι; Μήπως χρειάζεται να βάλουμε σήματα  ΣΤΟΠ; Προειδοποιητικές πινακίδες; Φώτα που να αναβοσβήνουν; Διαπλάτυνση του δρόμου και «λωρίδα αναμονής» για αυτούς που έρχονται από το Κανάλι και θέλουν να στρίψουν αριστερά; Και κάτι πιο τραγικό: Στους πόσους νεκρούς θα πάρουμε κάποια μέτρα; Στους 5; Στους 50; Στους 500;

Στο θέμα αναφέρθηκαν κι άλλοι…

Γράφω κι εγώ μήπως όλοι μαζί καταφέρουμε κάτι…

Ο Μαμάκας είναι μοναδικός!!!

      Πρόσφατα ερχόμουν από την Αθήνα. Οδηγούσα μόνος και είχα ραντεβού στην Αμφιλοχία, στις 7 το απόγευμα.  Λίγο μετά το Ρίβιο και το Στάνο προφταίνω ένα οικογενειακό αυτοκίνητο, που πάει με 50, δηλαδή πολύ αργά. Έχει οδηγό, συνοδηγό και 3 παιδιά στο πίσω κάθισμα.

        -Πως το ξέρω; Οδηγός και συνοδηγός έχουν παράθυρα ανοιχτά και το ένα χέρι τους έξω με τσιγάρο στα δάχτυλα.

Σημείωση: Κανένας «αρμόδιος» ΔΕΝ σκέφτηκε μέχρι σήμερα  ότι οδήγηση ντάλα καλοκαίρι, με ανοιχτό παράθυρο και τσιγάρο στο χέρι ισοδυναμεί με εμπρησμό. Σε όλο τον κόσμο κάτι τέτοιο απαγορεύεται. Στην Ελλάδα των εκατοντάδων καμένων νεκρών και των χιλιάδων καμένων δασών, γιατί να το σκεφτούμε;

        Τα τρία παιδιά στο πίσω κάθισμα ΔΕΝ είναι δεμένα, αλλά πηδάνε, με χαιρετάνε, κάνουν αστεία μεταξύ τους!!!…

     Κάνω φωτοσήμα στον οδηγό να κάνει λίγο δεξιά για να τον περάσω με ασφάλεια και για τους δυο μας…

      Κι αυτός για απάντηση πατάει γκάζι… Εγώ που είμαι άδειος τον ακολουθώ… πατάει κι άλλο γκάζι… Τον ακολουθώ… Τα παιδιά αρχίζουν να με κοροϊδεύουν ότι «δεν θα περάσεις»…

      Είναι παράλογο!! Ο εγωισμός του κομπλεξικού Έλληνα θίχτηκε γιατί κάποιος ήθελα να πάει πιο γρήγορα από αυτόν…

       Δυο μοναχικά αυτοκίνητα στη μέση του πουθενά τρέχουν με 120 γιατί ένας οδηγός ΔΕΝ παραχωρεί δρόμο στην άλλο…

    Ευτυχώς ο ένας από τους δυο οδηγούς είχε μυαλό. Πάτησα το αλάρμ, βγήκα δεξιά στο δρόμο, σταμάτησα για 5 λεπτά και άφησα τον μαμάκα να φύγει πολύ μακριά μου…

Το υπόλοιπο ταξίδι ήταν ήρεμο…

      Ο μαμάκας μπορεί να τραυματίσει ή να σκοτώσει την οικογένειά του και όταν είναι μόνος του… ΔΕΝ χρειάζεται άλλους οδηγούς γύρω του..…

     Ηθικό δίδαγμα… Επειδή στους δρόμους κυκλοφορούν αμέτρητοι μαμάκες, εμείς οι υπόλοιπου που αγαπάμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειές μας, τους άλλους οδηγούς, τους πεζούς, κλπ πρέπει ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ…

Και να κάνουμε δεξιά για να περάσει όποιος βιάζεται…

Στατιστική

-Δείτε πόσοι οδηγοί διτρόχων ΔΕΝ φορούν κράνος…

-Δείτε πόσοι οδηγοί αυτοκινήτων ΔΕΝ φορούν ζώνες…

-Ρωτείστε αν κάποιος γνωστός σας έχει πυροσβεστήρα αναγομωμένο στο αυτοκίνητο, στο τροχόσπιτο, στο σπίτι του.

-Κανένας…

-Εγώ την έκανα τη στατιστική και απογοητεύτηκα…

Αδελφοποίηση πόλεων

 Διαβάζουμε, ακούμε, συζητάμε πολλά πράγματα για τα οποία ΔΕΝ έχουμε επαρκή δεδομένα.

     Θυμάμαι ότι πριν μερικές δεκαετίες η Πρέβεζα είχε κάνει αδελφοποίηση με την πόλη Κάλμαρ της Σουηδίας. Μάλιστα μας είχαν χαρίσει και κάποια τεράστια λεωφορεία, που δεν ξέρω αν λειτούργησαν ποτέ…

      Υπάρχουν κάποια αντικειμενικά δεδομένα; Π.χ. πόσοι επισκέπτες ήρθαν από το Κάλμαρ στην Πρέβεζα; Πόσα χρήματα μας άφησαν; Πόσοι Πρεβεζάνοι πήγαν στο Κάλμαρ; Τι τους δώσαμε;

     Αν είχαμε τέτοια στοιχεία θα μπορούσαμε να πούμε ότι η «αδελφοποίηση μας συμφέρει ή ΔΕΝ μας συμφέρει»..

     Κι αν ήταν συμφέρουσα, έπρεπε να κάνουμε κι άλλες αδελφοποιήσεις με άλλες πόλεις… Ενώ αν δεν ήταν συμφέρουσα έπρεπε να «βρούμε άλλο παραμύθι»…

      Όταν ΔΕΝ ανακοινώνονται αντικειμενικά στοιχεία, πώς να αποφασίσουμε;

  Κ ι έχω κάποιους φίλους που λένε ότι όλες οι αδελφοποιήσεις γίνονται για τσάμπα ταξιδάκια των αρμοδίων…

 Ούτε γι αυτό έχω στοιχεία… Πώς να απαντήσω!!!

     Μου λένε ότι επίκειται αδελφοποίηση με την Καβάλα (για τη γιορτή της Σαρδέλας) και με την Τρίπολη (για τη γιορτή του Καρυωτάκη).

 -Δεν τα ξέρω, δεν τα σχολιάζω…

     Πάντως ΑΝ ρωτούσαν τη γνώμη μου, θα έλεγα να κάνουμε αδελφοποίηση με την Κοπεγχάγη, την πρωτεύουσα της Δανίας.

   Αυτή έχει την πιο παλιά Γοργόνα της Ευρώπης (πάνω από 100 ετών) κι εμείς την πιο νέα. Μόλις λίγων μηνών…

 Και κάτι για τους σχετικούς: Και η Γοργόνα της Δανίας ΔΕΝ έχει λέπια στα πόδια της…

Κι ένα ευχάριστο…

Διάβασα κάτι που ΑΝ γίνει θα με χαροποιήσει πολύ.

Το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε οι μαθητές Νηπιαγωγείων, Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων να ΜΗΝ έχουν κινητά τηλέφωνα στα σχολεία.

Αυτό σαν είδηση είναι θετικό…

Γιατί πολλοί μαθητές κάνουν κάκιστη χρήση της τεχνολογίας…

       Αλλά υπάρχουν πολλοί  νόμοι που απαγορεύουν το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους… Σε όλο τον κόσμο ισχύουν, εκτός της Ελλάδας….

     Επομένως περιμένω να δω στην πράξη την αυστηρή τήρηση του νόμου, από την  πρώτη μέρα των σχολείων…

     Για ποινή στους παραβάτες δεν άκουσα κάτι… Προτείνω την πιο απλή…

   Στον «αγιασμό» να ενημερωθούν όλοι οι μαθητές ότι όποιο κινητό τηλέφωνο βρεθεί σε σχολικό χώρο, με μια σφυριά θα καταστρέφεται, παρουσία όλων των μαθητών του τμήματος ή του σχολείου στην  πρωινή προσευχή…

Ούτε γονείς, ούτε αναφορές, ούτε γραφειοκρατία!!!

Αν θέλουμε να κάνουμε καλό στα παιδιά μας…

Επίλογος

Ας ευχηθούμε καλό Σεπτέμβρη, με υγεία, με καλές ειδήσεις, με χαρές, με καλό καιρό, με καλή χρονιά σε όλους τους σχετικούς με την εκπαίδευση (μαθητές, καθηγητές, γονείς, κλπ).

Κυτίνος Ευάγγελος

PAMEPREVEZA.GR

http://www.pamepreveza.gr/