Η ΚΟΒ Ακτίου-Βόνιτσας του ΚΚΕ διοργανώνει την Κυριακή 28/8 στη ΒΟΝΙΤΣΑ εκδήλωση για το Αρχηγείο Ξηρομέρου – Λευκάδας του ΔΣΕ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

      Η ΚΟΒ Ακτίου - Βόνιτσας του ΚΚΕ διοργανώνει την Κυριακή 28/8 στην αίθουσα του δημαρχείου της Βόνιτσας εκδήλωση για το Αρχηγείο Ξηρομέρου – Λευκάδας του ΔΣΕ. 

      Διδασκόμαστε από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ (1946-1949), τους δεκάδες χιλιάδες μαχητές και τις μαχήτριες που έγραψαν σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού.

    Καλούμε τους εργαζόμενους, τους νέους και τις νέες του Νομού μας να συμμετέχουν για να γνωρίσουμε την πραγματική ιστορία των αγώνων του λαού μας. Την ιστορία που είτε την κρύβουν είτε τη διαστρεβλώνουν, επειδή ξέρουν καλά ότι o αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.

Συγκεκριμένα το πρόγραμμα έχει ως εξής:

•20.00, παρουσίαση έκθεσης αφιερωμένη στο ΔΣΕ και τη 2η Μεραρχία

•20.30, ομιλία: Νώντας Μωραΐτης, μέλος του ΤΓ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ........

   Διδασκόμαστε από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ (1946-1949), τους δεκάδες χιλιάδες μαχητές και τις μαχήτριες που έγραψαν σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού.

 Η ΚΟΒ Ακτίου - Βόνιτσας του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση για το Αρχηγείο Ξηρομέρου – Λευκάδας του ΔΣΕ. 

  Στη Στερεά Ελλάδα, στη Ρούμελη, ο ΔΣΕ έχει ιδιαίτερα ένδοξη και ηρωική ιστορία! Στην περιοχή της Δυτικής Στερεάς ιδρύεται Αρχηγείο του ΔΣΕ στα τέλη του 1946 με αρχηγό τον Νίκο Διενή (Παπούα), ενώ στη συνέχεια το Φλεβάρη του 1948 συγκροτείται η 2η Μεραρχία του ΔΣΕ με διοικητή τον Γιάννη Αλεξάνδρου (Διαμαντή).

Αρχηγείο Ξηρομέρου – Λευκάδας του ΔΣΕ

    Στα τέλη του 1945 μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, η κατάσταση υπήρξε δραματική για τους αγωνιστές του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ. Η «λευκή τρομοκρατία» άνοιγε τα μαύρα της φτερά πάνω από όλη την χώρα και οι σφαγές, οι διώξεις και οι εκτελέσεις είχαν λάβει τρομαχτικές διαστάσεις. Ιδιαίτερα στην περιοχή του Ξηρομέρου το πογκρόμ ήταν ανελέητο, καθώς εκεί είχε μεγάλες δυνάμεις το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Την περίοδο αυτή σχηματίζονται οι πρώτες ΟΕΚΑ (Ομάδες Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών), που έθεσαν τις βάσεις για την δημιουργία του ένδοξου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. 

    Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και εξαιτίας της τρομοκρατίας και των διωγμών σε βάρος των αγωνιστών που συμμετείχαν στο ΕΑΜικό κίνημα ο θρυλικός καπετάνιος του ΕΛΑΣ Λευκάδας και ένας από τους πρώτους αντάρτες στο νησί Πάνος Γιαννούλης αναγκάζεται να ξαναβγεί στην παρανομία. Συγκροτεί και πάλι μαζί με μερικούς ακόμη διωκόμενους συντρόφους του ομάδα παράνομων αγωνιστών που μεγαλώνει με τον καιρό και το 1947 είναι μια αξιόλογη μονάδα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) στη Λευκάδα. 

     Στις αρχές του 1947 το μεγαλύτερο τμήμα της ομάδας του Γιαννούλη περνά στο Ξηρόμερο, κατόπιν εντολής του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού, με σκοπό τη δημιουργία αντάρτικου κινήματος στην περιοχή. Την περίοδο 1946-1947 ιδρύεται το Αρχηγείο Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΔΣΕ με αρχηγό τον ίδιο. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε χτύπημα της Βόνιτσας το οποίο, αν γινότανε, θα είχε αναμφίβολα στρατιωτική και πολιτική σημασία. Στις 16 Ιούλη, το τμήμα Γιαννούλη έκανε εμφάνιση στο χωριό Παλιάμπελα. Οι αντάρτες αφού μίλησαν στο καφενείο του χωριού για την κατάσταση και τον αγώνα του ΔΣΕ, συγκέντρωσαν τρόφιμα για πολύ μεγαλύτερη δύναμη και αποχώρησαν παίρνοντας μαζί τους μερικούς νέους εθελοντές.

        Στη νυχτερινή τους πορεία προς το βουνό Περγαντή μέσω Κροπής δε συνάντησαν καμιά δυσκολία. Ωστόσο, σε λίγες ώρες το τμήμα Γιαννούλη βρέθηκε κυκλωμένο από τη χωροφυλακή και του Χίτες των κοντινών χωριών Μοναστηρακίου και Αϊ-Βασίλη. 

     Στη μάχη που ακολούθησε οι αντάρτες πέρασαν γρήγορα σε αντεπίθεση κατά την οποία ανέτρεψαν και κυνήγησαν τον αντίπαλο. Στο πεδίο την μάχης έμειναν για πάντα οι αγωνιστές Νίκος Τσούτσης, ανθυπολοχαγός από το Μοναστηράκι και ο Κώστας Βανδώρος, από την Εγκλουβή Λευκάδας, που έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι για λευτεριά, δημοκρατία και σοσιαλισμό.

      Το κράτος και παρακράτος αναστατώθηκε και χτύπησε αμέσως γενικό συναγερμό. Όλες οι δυνάμεις χωροφυλακής Πρέβεζας, Λευκάδας, Βόνιτσας, Αμφιλοχίας, Άρτας καθώς και οι Χίτες της ευρύτερης περιοχής, συνεπικουρούμενες από την αεροπορία και το πολεμικό ναυτικό, την άλλη κιόλας μέρα, με συνολική δύναμη 1.800 αντρών, άρχισαν τις εκκαθαριστικές τους επιχειρήσεις στο χώρο, από Λευκάδα, Αμβρακικό, Περγαντί, με επίκεντρο την περιφέρεια της Βόνιτσας. 

     Οι αντάρτες του ΔΣΕ, καταπονημένοι από την προδοσία, τη μάχη, το θάνατο δύο εκλεκτών αγωνιστών και την ανελέητη καταδίωξη, αντιμετωπίζουν μέσα στο κατακαλόκαιρο και τη δίψα που αφυδατώνει τον οργανισμό και παραλύει τη σκέψη. 

     Εκεί, έπειτα από συζήτηση, με αίσθημα ευθύνης αλλά και συναισθηματική φόρτιση, αποφασίζουν να χωριστούν σε δύο ομάδες, από τις οποίες η μία, με τον Κατσαρό και 10 Ξηρομερίτες, μένει στην περιφέρεια της Βόνιτσας και απαρτίζονταν, εκτός του ίδιου, από τους αγωνιστές Βασίλης Κυρίκος, Τάκης Καρούσος, Κόνιαρης, Μπακογιώργος Μήτσος (Κόκκινος), Γιάννης Πολύζος, Ανδρέας Ραφτόπουλος, Λαδιάς, Ζέρβας, Γιάννης Ζάρκας (Μπαρμπαγιάννης), Αντώνης Κουμαντάνης από το Μερτάρι κ.ά. 

      Ενώ η άλλη, με τον Γιαννούλη και τους Λευκαδίτες ξεκινάει για τη Λευκάδα. Οι ομάδες αυτές, μαζί με άλλες, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο ώστε στα τέλη του 1946 να ιδρυθεί το Αρχηγείου Δυτικής Στερεάς του ΔΣΕ. Στα πρόσωπά τους τιμάμε όλου εκείνους τους αγωνιστές από την περιοχή του Ξηρομέρου, που με αποφασιστικότητα οργάνωσαν και συμμετείχαν με κάθε τρόπο για την δημιουργία του ΔΣΕ.