Αγρότη… Τώρα είναι η δική σου σειρά

Δικαίωμα στις κινητοποιήσεις: Το σύνολο των Ελλήνων πολιτών βρίσκεται σε διαρκή απόγνωση και κινητοποιήσεις.  Οι αγρότες…  γιατί δεν έχουν αυτό το δικαίωμα;;;

Στην Ελλάδα των μνημονίων και των άθλιων πολιτικών επιλογών, αυτών που στην δυστυχία οδήγησαν ένα ολόκληρο έθνος, δεν υπάρχει επαγγελματικός κλάδος που να μην είναι, τα τελευταία 5 τουλάχιστον  χρόνια, σε μια μόνιμη κατάσταση απογοήτευσης, διαμαρτυριών και κινητοποιήσεων. Τώρα ήρθε η ώρα των αγροτών. Των ανθρώπων εκείνων που έχουν χίλιους δύο λόγους παραπάνω να φωνάζουν κι όλο το δίκαιο με το μέρος τους.....
   Ας μην ξεχνάμε ότι με τις προωθούμενες αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα όσα επίκεινται με το νέο φορολογικό, ο αγροτικός κόσμος…τελειώνει! Οι αγρότες, λοιπόν, έχουν δίκαιο. Οφείλουν όμως να προσέξουν πολύ… να μην το χάσουν στο τέλος. Εκείνο που χρειάζεται είναι σωστή και έξυπνη, σαφώς και δυναμική διεκδίκηση, με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Πάντως… άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Και επαναλαμβάνουμε: Σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει κλάδος που να μην είναι «στα κεραμίδια», γιατί ο αγρότης δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικεί το δίκαιό του; Όταν φωνάζουν οι συνταξιούχοι των άνω των 1.000 ή και των 1.500 ευρώ για τις περικοπές, ο συνταξιούχος του ΟΓΑ τι πρέπει να κάνει; Όταν όλοι φωνάζουν για τη φορολογία, ο αγρότης, που σε τελική ανάλυση είναι και ο μόνος που παράγει, πώς πρέπει να αντιδράσει; Ο αγρότης βέβαια έχει μάθει στα δύσκολα και η κρίση δεν τον άγγιξε τώρα. Ο παραγωγός ξέρει πως για να επιβιώσει πρέπει να εργαστεί σκληρά και να επιβεβαιώσει την ιδιότητά του, δηλαδή να παράγει. Και να το κάνει, σ’ αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες, κατά τρόπο που να σταθεί στον ανταγωνισμό, να αντέξει στην πίεση των ολιγοπωλιακών συστημάτων, να αποκρούσει τις εσωτερικές υπονομεύσεις της δουλειάς του, που κατά κανόνα πηγάζουν και εκπορεύονται απ’ την ίδια την άρνηση και την αδυναμία του κράτους να αντιληφθεί τα στοιχειώδη, τα αυτονόητα και να στηρίξει επιτέλους σ’ αυτόν που στηρίζει την εθνική οικονομία … και που ίσως είναι ο μόνος που το κάνει. Δεν είναι μέρος του προβλήματος ο αγρότης. Μέρος της λύσης είναι. Το πολιτικό σύστημα έχει κατασυκοφαντήσει τον αγρότη και, στη λογική του «διαίρει και βασίλευε», κατάφερε δυστυχώς να πείσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας ότι οι άνθρωποι που παράγουν, οι άνθρωποι που επέλεξαν να μείνουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν τα κηπευτικά λ.χ. που οι υπουργοί και οι υπάλληλοί τους, που οι αγρότες τους πληρώνουν κι αυτούς, τοποθετούν στο τραπέζι τους, ζουν τάχα παρασιτικά. Ότι «έφαγαν» όλα αυτά τα χρόνια τις επιδοτήσεις και πως φταίνε κι αυτοί για το δημόσιο χρέος που απειλεί σήμερα να μας κατασπαράξει. Πόσες φορές δεν τα ‘ χετε ακούσει αυτά; Σκεφτείτε όμως: Όλοι αυτοί που με τόση άνεση και ευκολία τα λένε, γιατί άραγε δεν παράτησαν το ωραίο τους γραφειάκι, να έρθουν να γίνουν αγρότες, να κάθονται και να πληρώνονται απ’ τις επιδοτήσεις; Μήπως λοιπόν, δεν είναι έτσι τα πράγματα; Προφανέστατα και όχι. Περιττό να εξηγήσουμε το πώς και το γιατί φυσικά … Οφείλουμε όμως μια απάντηση σ’ όλους αυτούς τους κυρίους, αρκετοί εκ των οποίων ουδέποτε έχουν ιδρώσει και ουδέποτε έχουν δημιουργήσει, δεν έχουν παράγει κάτι στη ζωή τους, παρά έτοιμα τα έχουν βρει και έχουν την πολυτέλεια, με αρκετή δόση «αγανάκτησης» ίσως να κάθονται σήμερα και να φιλοσοφούν: Τα χρήματα των επιδοτήσεων δεν τα χάρισε κανείς στον αγρότη. Ούτε απ’ τη δική τους τσέπη βγήκαν ασφαλώς – και δεν θα μπορούσε αφού δεν παράγουν πλούτο όπως προαναφέραμε – ούτε από κανενός Ευρωπαίου την τσέπη. Χρήματα δικά του είναι που του τα κράτησαν και που, μέσα από ένα πολυσύνθετο μοντέλο που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε, του τα επιστρέφουν. Και χωρίς τόκο μάλιστα. Σήμερα δε, του τα κλέβουν! Έχουμε όμως μια απορία: Γιατί πιπιλίζουν μονίμως την καραμέλα των αγροτικών επιδοτήσεων, όταν τα ποσά που ενισχυτικά διατίθενται σε δεκάδες άλλους κοινωνικούς – επαγγελματικούς κλάδους είναι υπερδεκαπλάσια; Ας δεχτούμε λοιπόν ότι ο αγρότης επιδοτήθηκε για να επιβιώσει στην ύπαιθρο και να μην γίνει κι αυτός ένας ακόμη άνεργος στα γκισέ των υποκαταστημάτων του ΟΑΕΔ της πρωτεύουσας. Ο μικρός επιχειρηματίας, αυτός που στήνει ένα αρτοποιείο, ένα ζαχαροπλαστείο, μια ταβέρνα, έναν ξενώνα, ένα ψιλικατζίδικο ακόμα, δεν επιδοτείται μέσω των τόσων προγραμμάτων ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας; Γι’ αυτούς γιατί δεν μιλάει κανείς; Μέχρι και ο υπάλληλος στο μαγαζί, μέσω προγράμματος επιδοτούμενης εργασίας έχει πιθανότατα προσληφθεί! Για τις μεγάλες επιχειρήσεις, δεν χρειάζεται βέβαια να αναφέρουμε κάτι. Και δεν διαφωνούμε καθόλου, αντιθέτως, γνωρίζοντας πως για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να σχεδιαστούν και να εφαρμοστούν ακόμη περισσότερα και πιο ουσιαστικά συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, κριτική ασκούμε απέναντι στα συναρμόδια υπουργεία και ενώνουμε τη φωνή μας με την κραυγή αγωνίας του επιχειρηματικού κόσμου. Δεν ανεχόμαστε όμως αυτή τη συκοφάντηση στον αγρότη – κτηνοτρόφο. Εδώ που φτάσαμε βέβαια, θα πονέσουμε όλοι. Και θ’ αντέξουμε μόνο αν στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Ας σταματήσουν λοιπόν οι φθηνοί λαϊκισμοί και οι συκοφαντίες κατά των αγροτών, που θα επαναλάβουμε, είναι μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος. Σε μια χώρα όπου σταματήσαμε να παράγουμε και τώρα πληρώνουμε τις συνέπειες εκείνων των πολιτικών επιλογών, εκτός από άδικο είναι και εγκληματικό να υπονομεύουμε, αντί να στηρίζουμε και με κάθε τρόπο να ενισχύουμε, τους τελευταίους των παραγωγών. Και κάτι ακόμη: Ο δικηγόρος, ο δημόσιος υπάλληλος, ο έμπορος, ο βιοτέχνης, ο φαρμακοποιός… θα κάνει απεργία. Ο αγρότης τι αλήθεια μπορεί να κάνει εκτός του να κατέβει στα μπλόκα; Απεργία στο χωράφι του;;; Ας είμαστε λογικοί! Και αλληλέγγυοι……….

e-ea