ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΛΗΣΤΑΡΧΕΙΑ!

Γράφει ο: Κώστας Μπούτιβας - Καστρινός

Τηλέφωνο απ’ το χωριό.

-Θα κάνεις κατ τσ’ Γιουρτάδες....

-Μπά! λίγο χλωμό το βλέπω φέτος. «κλείσαν οι στράτες του Μωριά, κλείσαν και τα δερβένια».

-δηλαδή;

-Τι δηλαδή! Δεν τα ’μαθες. Πάλι επάνω τα διόδια 60%, βάλε και το γιοφύρι, δεν παίρνω τ΄αεροπλάνο να πάω Βιέννη μεριά; Μας τον έκλεισαν τον δρόμο με «παλιούρια» αδερφέ. Το δρόμο! ποιο δρόμο! Το «δρόμο τσ΄Ζάφτσας» που έλεγαν και οι παλιοί. Ούτε το γεφύρι της Άρτας να ήτανε.

       Τα παλιότερα χρόνια όταν επρόκειτο να γίνει κάποιος δημόσιος δρόμος υπήρχε κάποια τυπική διαδικασία. Άκουγαν οι κομματάρχες τον κόσμο που έριχναν καντήλια για το δρόμο, στα Καφενεία, πίεζαν τους βουλευτές τους, αυτοί πιέζανε τον αρμόδιο υπουργό, αυτός των υπουργό οικονομικών και το έργο έπαιρνε κάποτε σειρά........

       Γινότανε κάποια στιγμή δημοπρασία όπου όλως περιέργως την κέρδιζαν οι προσκείμενοι στην κυβέρνηση εργολάβοι, προκειμένου να είναι εύκολη η ενίσχυση του κόμματος. Μετά σιγά-σιγά προχωρούσε η κατασκευή όπου έπεφταν μερικά ψιλοδωράκια, και μερικά μικροεμπόδια όπως να μην γίνει το έργο αμέσως για να το κάνει η επόμενη κυβέρνηση!

      Μέχρι που ήρθαν τα «λαντζόνια» οι Σοσιαλιστές στα πράγματα. "Πενία τέχνας κατεργάζεται» λέει μια παροιμία και ώ του θαύματος ανακαλύφθηκε η αυτοχρηματοδότηση. Έκανε το δημόσιο μια σύμβαση να κατασκευασθεί ή να συντηρηθεί ένα έργο με χρήματα εργολάβων ώστε να μην επιβαρύνεται με φόρους ο λαός. Σαν ιδέα καλή δεν λέω. Όμως γινότανε τέτοια υπερτιμολόγηση που ξεπερνούσε κάθε όριο. 

    Στον τελικό λογαριασμό έμπαιναν τα έξοδα κατασκευής ή συντήρησης του έργου, τα έξοδα συντήρησης των εργολάβων και τα έξοδα συντήρησης των κομμάτων! Μετά κλείνανε τις στράτες και βάζανε αβέρτα τα λεγόμενα διόδια, κάτι σαν τα περάσματα τ’ αρχαία χρόνια εκεί στην «κακιά σκάλα» με τους ληστές τον Σίμωνα και τον Προκρούστη.

        Κι έτσι γίνονται σήμερα οι περισσότεροι δρόμοι και βάζουν συνέχεια καινούργια διόδια, και καινούργιες αυξήσεις στα ήδη υπάρχοντα. 

     Και όπως λέει σήμερα σε έκθεσή του το γενικό λογιστήριο του κράτους, το Δημόσιο ζημιώνεται, 7,5 δις. ευρώ απ’ τους αυτοκινητόδρομους. Όμως η εταιρείες έχουν τον νόμο μαζί τους, δηλαδή την σύμβαση που υπέγραψαν οι πολιτικοί. 

     Τώρα οι ίδιοι οι πολιτικοί διαμαρτύρονται όπως σήμερα οι βουλευτές, Γιάννης Κουτσούκος (ΠΑΣΟΚ), Ιωάννης Λαμπρόπουλος (ΝΔ) και Γιώργος Κοντογιάννης (ΝΔ), και απειλούν να μην ψηφίσουν τις παράλογες αυξήσεις στα διόδια. Είναι φυσικό να ακουσθούν λόγια παχιά και πομπώδη κάτω απ’ την κατακραυγή του κόσμου. Όμως η ουσία είναι μία, δεν θα υπάρχει αθανασία για το δεκάευρο στο πορτοφόλι μου, σαν βγω στον πηγαιμό για το Λουτράκι.

      Μια άλλη παροιμία λέει «οργή λαού φωνή Θεού», όμως προς το παρόν ο λαός είναι απασχολημένος με τον Πρύτανη με την κόκκινη κουβέρτα, και το Νότη Σφακιανάκη τον μεγαλοπρεπή.

-Καλησπέρα σας κύριε ληστή. Πόσο πάει τώρα το μαλλί;

-Πέντε ευρώ για σένα μόνο, ρίξτα μου και πάρε δρόμο.