Γράφει ο: Γεώργιος Παληγεώργος
Μαζεύονταν τρεις-τέσσερις άντρες στην αυλή,
να βάλουνε κάτου το γουρούνι, ότι ήτανε θρεφτάρι, θεριό αβάσταγο, που να το
κάνουνε καλά ένας και δυο!
Κι απέ σαν το βάνανε κάτου, αυτός που πιτηευότανε
καλύτερα το μαχαίρι, τόμπιγε στο λαιμό του γουρουνιού δυνατά, αφού είχε μ’ ένα
χάιδεμα σημαδέψει την καρωτίδα του…
Κι έμενε το θεριό στην αυλή και ξεψύχαε κι
έμενε η κόκκινη μπότα απ’ τα αίμα της μεγάλης μαχαιριάς στο χώμα….........
Πρώτη ευκή,
άι, και του χρόνου παχύτερο, ότι το γουρούνι ήτανε τότε η θρέψη της φαμελιάς απ’
τα Χριστούγεννα ίσαμε τις αποκριές…
Συνηθισμένα τότε τ’ άγρια χρόνια,
συνηθισμένες κι οι άγριες εικόνες….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο