Αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Του Χριστόδουλου Κουβέλη
Βελανιδι-ΧΡΟΝΙΚΟ:
Άνθρωποι ταπεινοί ήταν έξω στο δάσος στα γουρδια απο τις αρχές του Αυγούστου, τίναζαν το βελανίδι, το μάζευαν, το ξεβελάνιαζαν και το έλιαζαν μετά αφού ξεραίνονταν το σάκιαζαν, φέτος ήταν καλό μεγάλο και καθαρό...
... θα' πιάνε τιμή στον έμπορο, πολλοί είχαν μικρά παιδιά να ταΐσουν κι άλλοι είχαν κόρες της παντρειάς, εκείνες της μέρες της συλλογής δεν γύριζαν στο χωριό στα σπίτια τους, εκεί έτρωγαν, εκεί στο λόγγο κοιμόντουσαν τη νύχτα, στο χέρσο, όλοι και τα παιδιά στον αγώνα, στη ζέστη, στο φόβο για τα φίδια, ήτανε και κάποιοι άντρες καλλίφωνοι που τραγουδούσαν σκαρφαλωμένοι στα δέντρα της βελανιδιάς καθώς τίναζαν με το Λούρο το βελανίδι απ' τα κλαριά, ''βγήκα ψηλά και πλάγιασα'', κι ακούγονταν το τραγούδι τους απ' τα δίπλα και απ' τα πέρα τεμάχια, κι ήτανε τα χέρια τους πληγιασμένα από τ' αγκάθια, τις πέτρες και τα πουρνάρια και πονούσαν, κι ήτανε πολλά τα γέλια και τ' αστεία τους και τα πειράγματα τους να ξεχασθούν να καλοκαρδίσουν να περάσει ο καιρός, κι έτσι περνούσε και κυλούσε χρόνια τώρα όμοια απαράλλακτα, και καταλάβαιναν τον τόπο τους και τον νοιάζονταν και τον πονούσαν σαν δικό τους, καταδικό τους άνθρωπο σαν τα πρόσωπα τους τα ίδια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο