Φεύγω από την Άμυνα για να πάω στον πραγματικό πόλεμο!

Του Γιώργου Μπούρχα

Δικηγόρου

18/06/2011

Αγαπητό μου ημερολόγιο

   Δυστυχώς σήμερα θα είμαι πάρα πολύ σύντομος. Η γενικότερη κατάσταση εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους.  

   Στο κίνημά μας όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει ήδη...

... από πέρυσι την αλήθεια των λεγομένων του επιφανέστερου θεωρητικού της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας Γ. Βαρουφάκη:

   «Ό,τι και να κάνουμε εμείς, δεσμευμένοι όπως είμαστε στην ευρωζώνη, αν η ευρωζώνη δεν λύσει τα δομικά της προβλήματα, η μικρή Ελλαδίτσα, ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, όσο και να αυτο-μαστιγώνεται, δεν μπορεί να βγει από την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις. Αντίθετα με αυτά που λέει ο πρωθυπουργός μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής (εν συντομία, ότι η Ευρώπη έπραξε το καθήκον της απέναντί μας, τώρα η τύχη μας είναι στα δικά μας χέρια), θυμίζουμε έναν αδύναμο κολυμβητή που βλέπει το τσουνάμι να έρχεται: Ό,τι και να κάνει, όσο σκληρά και να προπονηθεί μέχρι να τον χτυπήσει το επερχόμενο τείχος του νερού, αν δεν γίνει κάτι για να κοπάσει το τσουνάμι, η τραγική τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη».

 http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6114

    Αυτά έχοντας κατά νου αγαπητό μου ημερολόγιο, κάναμε όλοι μας, ότι ήταν δυνατόν τον τελευταίο χρόνο, προκειμένου να μην εφαρμόσουμε κατά το δυνατόν τις επιταγές του μνημονίου, που ήταν άλλωστε μαθηματικά βέβαιο, ότι θα μας οδηγούσαν σε ακόμα περαιτέρω ύφεση και βάθεμα της κρίσης. Σε θυσίες χωρίς ελπίδα.  

     Κατορθώσαμε, έτσι, να αποτρέψουμε μέχρι τώρα την κοινωνική έκρηξη, που θα συγκλόνιζε το πολιτικό μας σύστημα του παρεοκρατικού δικομματισμού και των λοιπών κομματικών, οικονομικών και μιντιακών εξαπτέρυγών του. Κερδίσαμε λεφτά και την "σκαπουλάραμε" πολύ καλά για είκοσι ακόμα μήνες από τότε.

    Το τσουνάμι όμως, αγαπητό μου ημερολόγιο όλο και ζυγώνει, όλο και δυναμώνει. Οι Γερμανοί, μάλλον κατά το φθινόπωρο, θα το πάρουν απόφαση πλέον και θα φύγουν πρώτοι αυτοί από το ευρώ. Μπορεί ο μέσος Γερμανός, να θεωρεί, ότι το κράτος του είναι ένα «Volksgemenischaft», στο οποίο το άτομο δεν έχει καθόλου δικαιώματα, παρά μόνο καθήκοντα, και έτσι να το υπηρετεί σαν βόδι μέχρι τελικής πτώσεως, αλλά δεν είναι και ανόητος, ώστε να πληρώνει ατελέσφορα χαραμοφάηδες και παρεοκράτες των χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Ούτε καν ο Μαρξ, όταν ήταν στα χάϊ του, δεν θα διανοούνταν αγαπητό μου ημερολόγιο, να προτείνει τέτοιου είδους διεθνιστική αλληλεγύη! Δυστυχώς ο Γ. Βαρουφάκης και άλλοι θεωρητικοί μας επιχειρούν, να τον ξεπεράσουν και ονειρεύονται ευρωπαϊκά ομόλογα και άλλα πράσινα άλογα. Δεν έχουν καταλάβει, ότι το ευρώ δεν είναι κανένα δημιούργημα κοινωνικών διεργασιών "αυθόρμητης τάξης", αλλά εντολών και διαταγών άνωθεν ημών των πολιτικών, ώστε να μην υπόκειται σε οποιαδήποτε λειτουργική διορθωτική κοινωνική, οικονομική και πολιτική παρέμβαση.

    Εμείς λοιπόν, ξέρουμε αγαπητό μου ημερολόγιο, ότι το τσουνάμι όλο και ζυγώνει, όλο και δυναμώνει. Παραμένουμε, έτσι, αταλάντευτα προσηλωμένοι στον υπέρτατο στόχο μας, που δεν είναι άλλος από την επιβίωσή μας, έστω και επί ερειπίων. Κι αυτό θα επιδιώξουμε αγαπητό μου ημερολόγιο όλοι μας ως πολιτικό σύστημα. Η δε επιβίωσή μας εφεξής καθίσταται αποκλειστικά και μόνον μια επικοινωνιακή συνάρτηση.  

    Όσο περισσότερο αλληλοκατηγορούμαστε και μεταθέτουμε, ως ξεχωριστά μέλη του παρεοκρατικού πολιτικού μας συστήματός, ο ένας μας τις ευθύνες στον άλλον, τόσο περισσότερο συσπειρώνουμε, πολώνουμε και κερδίζουμε. Όσο πιο σκληρά πολεμάμε μεταξύ μας, τόσο πιο πολύ αυξάνουμε τις πιθανότητες επιβίωσής μας.

Γι αυτό αγαπητό μου ημερολόγιο φεύγω από την Άμυνα για να πάω στον πραγματικό πόλεμο!