Ένας ερασιτέχνης Μαχαιριώτης οινοποιός εμφιαλώνει "θαύματα"

Αναδημοσίευση από

 http://xaidarisimera.blogspot.gr

"Ένα ποτηράκι τσίπουρο φέρνει μέσα στο χειμώνα τον ήλιο του καλοκαιριού". Με αυτή την παρατήρηση του Δημήτρη τσουγκρίσαμε τα ποτηράκια μας. Μόλις το πλησίασα στα χείλη με πλημμύρισε άρωμα σταφυλιού, ευγένεια φροντισμένης απόσταξης, αψάδα ελληνικού ήλιου. Συμπότης μου είναι ο κ. Δημήτρης Κουβέλης, καθηγητής της ηλεκτρονικής. Ένας συμπολίτης μας που έκανε χόμπι του την αμπελουργία και την οινοποίηση, καλλιεργώντας την πατρογονική του γη στη Μαχαιρά Ξηρομέρου (κοντά στον Αστακό)  Αιτωλοακαρνανίας. 

Ο κ. Δημήτρης Κουβέλης, με δείγμα της εξαιρετικής οινικής παραγωγής του. Καλλιεργεί πανάρχαιες ελληνικές ποικιλίες σταφυλιού, αλλά και μερικές από τις καλύτερες ξένες. Όσο για το τσίπουρό του; Δεν "πέζεται"!

Αφετηρία του η λατρεία στη γη. "Εξοπλισμός" το πάθος του ερασιτέχνη και η ασίγαστη διάθεση να διαβάσει και να ρωτήσει. Έφτασε σήμερα... 

να παράγει μικρές ποσότητες κρασιών από αρκετές ποικιλίες σταφυλιών, τα οποία θα ζήλευαν οι ειδικοί της οινοποίησης. Ασχολήθηκε με τις παλιές ποικιλίες σταφυλιών του τόπου του, αλλά δούλεψε και με τις κορυφαίες ξένες. Το συμπέρασμα είναι ότι οι δυνατότητες του ελληνικού αμπελώνα είναι ακόμη σχεδόν ανεξερεύνητες και υπόσχονται θαύματα. Η ψαλίδα μεταξύ των ονομαστών ξένων κρασιών και του ελληνικού οίνου κλείνει διαρκώς και δεν θα αργήσει η στιγμή που η ελληνική οινική παραγωγή θα ξεπεράσει ακόμη και τα καλά γαλλικά και ιταλικά κρασιά. Το έδαφος, οι πανάρχαιες ποικιλίες μας και το κλίμα της Ελλάδας επιτρέπουν να είμαστε πολύ αισιόδοξοι, από τη στιγμή που η καλλιέργεια και η οινοποίηση πέρασαν στα χέρια ανθρώπων με γνώσεις και μεράκι.

Δημιουργικές προσπάθειες σαν αυτήν του Δημήτρη ανοίγουν δρόμους σε παραγωγική ακμή της χώρας μας. Μεγάλοι σε παραγωγικά μεγέθη δεν θα γίνουμε ποτέ. Η ποιότητα όμως είναι η δική μας υπεροχή.

Το "Χαϊδάρι Σήμερα" ζήτησε από τον κ. Κουβέλη να μάς μιλήσει για το αμπέλι του και την προσπάθειά του. Ακολουθεί το κείμενό του και φωτογραφικό υλικό.

Μ.Χ.     

ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΜΟΥ

Τοῖς δ᾿ ὁ γέρων ἐλθοῦσιν ἀνὰ κρητῆρα κέρασσεν

οἴνου ἡδυπότοιο, τὸν ἑνδεκάτῳ ἐνιαυτῷ (Οδύσεια στ. 390)

Οίνος!!! Έχει σπάσει κάθε χρονικό, γεωγραφικό, θρησκευτικό και κοινωνικό όριο. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Ήταν από τις πρώτες καλλιέργειες του ανθρώπου και δηλώνει πολιτισμό. Η κλασσική αρχαιότητα το έχει τιμήσει, αφιερώνοντάς του θεό, τον Διόνυσο! Πολλές κοινωνικές δραστηριότητες όπως γάμοι και πανηγύρια είναι συνδεδεμένες με το κρασί. Ήταν βασικό είδος διατροφής και κάθε σπίτι είχε το αμπέλι του. Επίσης οι ευεργετικές του επιδράσεις στην υγεία είναι γνωστές.

Όμως, πολλοί έχουν συνδέσει ένα - δύο ποτήρια κρασί με πονοκέφαλο. Αυτό σχετίζεται είτε με πολύ κακή οινοποίηση, είτε με μη συνετή οινοποσία.

Παρ’ όλο που στη χώρα μας έχουμε ευνοϊκότερες καιρικές συνθήκες καλλιέργειας του αμπελιού, κάποιες βορειότερες χώρες, με πολύ δύσκολες συνθήκες, έχουν εξελίξει περισσότερο το προϊόν και έχουν αναβαθμίσει την οινική κουλτούρα. Όμως η ανεξάντλητη ιστορία της κλασσικής Ελλάδας είναι πάντα πολύτιμη πηγή πληροφοριών και για αυτό το θέμα. Ο ήλιος της Ελλάδας είναι πάντα εδώ και στο χέρι μας είναι να αξιοποιήσουμε αυτό το πλεονέκτημα.

Θυμάμαι, παιδάκι 7-8 ετών να τσιμπολογώ τα σταφύλια στο αμπέλι μας!! Πρωί - πρωί, στα τέλη Αυγούστου, μόλις είχαν αρχίσει να ωριμάζουν. Αργότερα, του Σταυρού, η χαρά του Τρύγου! Αυτές οι εικόνες, οι γεύσεις και τα αρώματα έμειναν για πάντα στο μυαλό μου. Είμαστε τυχεροί όσοι γεννηθήκαμε σε χωριό και έχουμε τα ποιοτικά πρότυπα όπως των φρεσκοκομμένων φρούτων, του καθαρού αέρα, της ησυχίας, του νυχτερινού έναστρου ουρανού.

Μεγαλώνοντας, αυτή η θύμηση δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου και μετά από αρκετά χρόνια με οδήγησε στο να βάλω το δικό μου αμπέλι. Παπαδκό, Μαυρούδι, Μαλαγουζιά, Ροδίτης, Ασπρούδι - Chardonnay, Merlot, Cabernet Sauvignon, Ασύρτικο και Αγιωργίτικο ήταν οι ποικιλίες που επέλεξα. Σκοπός μου είναι να μελετήσω τις οινοποιητικές δυνατότητες αυτών των ποικιλιών στο μικροκλίμα της περιοχής μου. Βέβαια με τόσες ποικιλίες, πού άλλοτε ανθίζει η μια και άλλοτε η άλλη, άλλοτε ωριμάζει η μια και άλλοτε η άλλη, δυσχεραίνει πολύ η αμπελουργική τους διαχείριση, αλλά το πάθος του ερασιτέχνη ξεπερνάει τέτοια προβλήματα. Μπολιάσματα και ξαναμπολιάσματα, φράξιμο με πλέγμα ανάμεσα στις πέτρες, στα βάτα και τα πουρνάρια δεν ήταν καθόλου εύκολη δουλειά. Με απασχόλησε πολύ η σωστή εγκατάσταση του αμπελιού και η φροντίδα των κλημάτων, ώστε να αναπτυχθούν σωστά.

Τα πρώτα ευχάριστα μηνύματα για το αρωματικό δυναμικό του αμπελιού δεν άργησαν να φανούν. Η επιλογή για το αμπελοτόπι που διάλεξα αποδείχθηκε επιτυχημένη. Βασικά χαρακτηριστικά του είναι η χαμηλή παραγωγή και η υψηλή συμπύκνωση, στοιχεία απαραίτητα για ποιοτικό κρασί. Άλλωστε παλιότερα στην ευρύτερη περιοχή καλλιεργούνταν αμπέλια, το μόνο που έλειπε ήταν οι σύγχρονες τεχνικές οινοποίησης.

Τώρα που το αμπέλι μεγάλωσε και η παραγωγή έφτασε σε κανονικά επίπεδα, ανακάλυψα τον απέραντο ορίζοντα της ποιοτικής οινοποίησης. Χρόνο με το χρόνο και με την προστιθέμενη εμπειρία τα αποτελέσματα που δημιουργούνται είναι εξαιρετικά! Είναι μεγάλη μου χαρά που δοκιμάζονται ανώτερες ποικιλίες, για πρώτη φορά στην περιοχή μου. Επίσης είναι η πρώτη φορά που γίνεται εμφιάλωση, ώστε να φανούν οι δυνατότητες εξέλιξης και παλαίωσης του κρασιού.

Η Καλλιέργεια του αμπελιού έχει πολύ κόπο και αγωνία, όμως όταν ένα χειμωνιάτικο βράδυ και όχι μόνο, ο ήλιος που υπάρχει σε ένα μπουκάλι κρασί ζεσταίνει τις καρδιές μας, τότε μας αποζημιώνει για όλους τους κόπους.

Ευοί, Ευάν!!!

Δημήτρης Κουβέλης

Kouvelisd@gmail.com

Fb: Dimitris Kouvelis