του Γιώργου Βαρεμένου*
Μιλάω με τον φίλο μου τον Γιάννη από τον Άη-Λιά, το χωριό που αγναντεύει από ψηλά την λιμνοθάλασσα, η οποία μετράει τους καημούς της, βλέποντας τους άλλοτε περήφανους ψαράδες να βυθίζονται στην ανέχεια......
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άη-Λιάς αγκαλιάζεται από χιλιάδες ελαιόδενδρα, που παράγουν στην ευρύτερη περιοχή την μεγαλύτερη ποσότητα εληάς Καλαμών, που τα δύο τελευταία χρόνια από νοικοκυρά κατέληξε ζητιάνα. «Μας έκοψαν το νερό, λέει ο Γιάννης, όχι μόνο σ’ εμάς αλλά σε 4.000 κόσμο στα γύρω χωριά.» Γουριά, Νιχώρι, Κατοχή και πάει λέγοντας -και κλαίγοντας. Γιάννη-μου-το μαντήλι-σου έγινε με την ΔΕΥΑΜ που, ενώ ήταν χρεωμένη στην ΔΕΗ για το ρεύμα που καταναλώνουν τα αντλιοστάσιά της, άλλαξε πάροχο και πήγε σε ιδιώτη με τ’ όνομα Volterra. Ή δεν ήξεραν ότι και η ΔΕΗ σε ιδιώτη θα κατέληγε ή άκουσαν ότι η ιδιωτικοποίηση είναι φάρμακο δια πάσαν νόσον, ακόμη και για τα χρέη. Έγινε λοιπόν το θαύμα, αλλά απ’ την ανάποδη. Το μηνιαίο κόστος της ΔΕΥΑΜ για το ρεύμα εκτοξεύθηκε από τα 100.000 ευρώ τον μήνα στα 250.000! Η Volterra είναι εταιρεία και όχι ο καλός θεούλης της ιδιωτικοποίησης, όπως έλεγε το προεκλογικό παραμύθι που, τελικά, είχε δράκο: τα λεφτά ή θα πείτε το νερό νεράκι! Το έκοψαν, το ξανάφεραν και να δούμε σε ποιά άλλη περιοχή θα το ξανακόψουν. Ποιοί άλλοι, δηλαδή, θα μείνουν στα κρύα του λουτρού.
Ο Άη-Λιάς αγκαλιάζεται από χιλιάδες ελαιόδενδρα, που παράγουν στην ευρύτερη περιοχή την μεγαλύτερη ποσότητα εληάς Καλαμών, που τα δύο τελευταία χρόνια από νοικοκυρά κατέληξε ζητιάνα. «Μας έκοψαν το νερό, λέει ο Γιάννης, όχι μόνο σ’ εμάς αλλά σε 4.000 κόσμο στα γύρω χωριά.» Γουριά, Νιχώρι, Κατοχή και πάει λέγοντας -και κλαίγοντας. Γιάννη-μου-το μαντήλι-σου έγινε με την ΔΕΥΑΜ που, ενώ ήταν χρεωμένη στην ΔΕΗ για το ρεύμα που καταναλώνουν τα αντλιοστάσιά της, άλλαξε πάροχο και πήγε σε ιδιώτη με τ’ όνομα Volterra. Ή δεν ήξεραν ότι και η ΔΕΗ σε ιδιώτη θα κατέληγε ή άκουσαν ότι η ιδιωτικοποίηση είναι φάρμακο δια πάσαν νόσον, ακόμη και για τα χρέη. Έγινε λοιπόν το θαύμα, αλλά απ’ την ανάποδη. Το μηνιαίο κόστος της ΔΕΥΑΜ για το ρεύμα εκτοξεύθηκε από τα 100.000 ευρώ τον μήνα στα 250.000! Η Volterra είναι εταιρεία και όχι ο καλός θεούλης της ιδιωτικοποίησης, όπως έλεγε το προεκλογικό παραμύθι που, τελικά, είχε δράκο: τα λεφτά ή θα πείτε το νερό νεράκι! Το έκοψαν, το ξανάφεραν και να δούμε σε ποιά άλλη περιοχή θα το ξανακόψουν. Ποιοί άλλοι, δηλαδή, θα μείνουν στα κρύα του λουτρού.
Λίγο πιό τυχερός μέσα στην ατυχία του στάθηκε ο Θόδωρος από την Αμφιλοχία, αφού η ζωή του … δώρησε μία μεταμόσχευση καρδιάς. Ως συνέπεια, απέκτησε ένα άτυπο λέμφωμα και επί δύο χρόνια δεν μπορούσε να κάνει τον απαραίτητο έλεγχο-θεραπεία, διότι ο “Ευαγγελισμός” είχε μετατραπεί σε νοσοκομείο αποκλειστικά για Covid. Ήταν χαρούμενος που η Ευαγγελίστρια έκανε το θαύμα Της και, τελικά, αντιμετωπίσθηκε το πρόβλημα. Θόδωρε, σ’ ευχαριστώ για το μήνυμα αισιοδοξίας που μου έδωσες. Συγχαρητήρια σ’ εσένα και συλλυπητήρια σε όσους από ιδεοληπτική τύφλωση δεν βλέπουν ότι από το ΕΣΥ κρέμεται η ζωή και η ποιότητα ζωής χιλιάδων ανθρώπων.
Πάνω στην ώρα, ο φίλος μου ο Κώστας ο “τσε φάτσε” (τον λέμε έτσι γιατί είναι καραγκούνης) μου μίλησε για έναν συμπολίτη μας που έχει απόλυτη ανάγκη επέμβασης στα δύο μάτια από καταρράκτη. Πήγε στο νοσοκομείο Αγρινίου και του είπαν ότι, όταν έλθει ο καιρός, θα τον ειδοποιήσουν, διότι με το Covid όλα έχουν πάει στις ελληνικές καλένδες. Η κατάσταση του ασθενούς, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, είναι τέτοια, που δεν μπορούσε να πάει στο νοσοκομείο μόνος γιατί δεν βλέπει. Απευθυνθήκαμε στην ευαισθησία των γιατρών και περιμένουμε το θαύμα…
Ας πάμε όμως μια βόλτα στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου να ξεσκάσουμε, έστω κι αν κινδυνεύουμε να σκάσουμε. Τον τελευταίο καιρό έκλεισαν στην περιοχή έξη καφενεία. Στον πεζόδρομο της Ηλιού, που ήταν το meeting point της πόλης, κινδυνεύουν να βαράνε μύγες. Ο κ. Ζαββός είχε προφητεύσει ότι τα ζόμπι της αγοράς θα πεθάνουν και ότι, ενδεχομένως, δεν μπορούμε να επενδύουμε μόνο σε καφενεία.
Να όμως μία αχτίδα φωτός για ξένες επενδύσεις. Νεαρός Άγγλος εμφανίσθηκε τις τελευταίες 4-5 μέρες στον πεζόδρομο της Παπαστράτου να τραγουδάει το ανάλογο ρεπερτόριο. Φαινόταν να τραβάει το event, καθότι ένας μπάρμπας πλησιάζει και του λέει με ενθουσιασμό: «Παιδάκι μ’, εισύ του λαλάς καλά!» Όχι, δεν ρώτησε το παιδί του Brexit τίνος είναι. Τί σημασία έχει τίνος είναι κι από πού κρατάει η σκούφια του; Άνθρωπος είναι και θέλει να μας μιλήσει στην γλώσσα της μουσικής. Έχουμε κι εμείς στην Αιτωλοακαρνανία τα δικά μας cockney κι όποιος καταλάβει, κατάλαβε. Τουλάχιστον το παιδί απ’ την Αγγλία το λαλάει καλά. Εμείς που δεν το λαλάμε κινδυνεύουμε να λαλήσουμε.
* Ο Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο