Το έθιμο του Λαζάρου στο Ξηρόμερο!

Κωνωπίνα: Ο Θοδωρής Τσιούνης του Κώστα, πιστός στις παραδόσεις, κρατάει με καμάρι το Λάζαρο!

          Σάββατο του Λαζάρου σήμερα! Σε όλα τα χωριά του Ξηρομέρου, τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν «το Λάζαρο». Το τραγούδι συνοδεύονταν από το «Λάζαρο» που έφτιαναν τα παιδιά, από ένα κοντάρι στο οποίο τοποθετούσαν ένα κυκλικό στεφάνι, που πάνω του κρεμούσαν τα καλύτερα κύπρια, το στόλιζαν με λουλούδια και το κουνούσαν ρυθμικά δεξιά και αριστερά, ώστε τα κύπρια να ηχούν αρμονικά ως υπόκρουση στο τραγούδι…

      "Πες μας, Λάζαρε, τι είδες, εις τον Άδην πού επήγες; -Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους…"...

       Ένα Πασχαλινό έθιμο που θυμούνται με συγκίνηση οι μεγαλύτεροι, όταν ως παιδιά αλωνίζαμε τις γειτονιές του χωριού μας, γυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι, τραγουδώντας "το Λάζαρο", για να μαζέψουμε το χαρτζιλίκι μας. Αναμνήσεις των καιρών μας….

        Δυστυχώς, το συγκεκριμένο έθιμο τείνει να εκλείψει και στα Χωριά μας, όπως και στις περισσότερες περιοχές της Πατρίδας μας, και διασώζεται σε περιορισμένο βαθμό χάρις στην αξιέπαινη προσπάθεια ορισμένων ρομαντικών πιτσιρικάδων, που “φκιασιδώνουν τον Λάζαρο” με τα καλύτερα κύπρια και με τα πιο ευωδιαστά άνθη της Άνοιξης, και ξεχύνονται στις γειτονιές μας συντηρώντας το έθιμο και τις δικές μας θύμησες!

Kωνωπίνα 2003: Τα αδελφάκια Άννα και Ανάργυρος Τίγκας του Στάθη  συντηρούν το έθιμο του "Λαζάρου"

Θυμηθείτε το τραγούδι του Λαζάρου …

Του Λαζάρου

Σήμερον έρχεται ο Χριστός

ο επουράνιος θεός.

Εν τη πόλει Βηθανία

Μάρθα κλάει και Μαρία.

Λάζαρο τον αδελφό της

τον γλυκύ και καρδιακόν της.

Τον μοιρολογούν και λένε

τον μοιρολογούν και κλαίνε.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

και τον εμοιρολογούσαν

Και τη μέρα την Τετάρτη

κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.

Τότε εβγήκε η Μαρία

έξω από τη Βηθανία

και εμπρός του γονατίζει

και τα πόδια του φιλεί.

-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου

δεν θα πέθαιν' ο αδελφός μου.

Μα και πάλιν εγώ πιστεύω

και καλότατα ηξεύρω

ότι δύνασαι αν θελήσεις

και νεκρούς να αναστήσεις.

Τότε ο Χριστός δακρύζει

και τον Άδη φοβερίζει.!

Δεύρο έξω Λάζαρέ μου

φίλε και αγαπητέ μου.

Παρευθύς επελυτρώθη

ανεστήθη κι εσηκώθη

Τότε τον Θεόν δοξάζουν

και τον Λάζαρο εξετάζουν.

Πες μας, Λάζαρε, τι είδες

εις τον Άδην απού πήγες;

Είδα φόβους, είδα τρόμους,

είδα βάσανα και πόνους,

Δώστε μου νερό λιγάκι

να ξεπλύνω το φαρμάκι

της καρδιάς και των χειλέων

και μην μ' ερωτάτε πλέον.

Με θερμές εγκάρδιες ευχές για υγεία, αγάπη, Χρόνια Πολλά και Καλό Πάσχα

Το παρόν κείμενο και οι φωτογραφίες προέρχονται από το BLOG της ΚΩΝΩΠΙΝΑΣ