Οι Οικολόγοι Πράσινοι για το κυνήγι στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού

ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΟΠ, 11/9/16

Οι Οικολόγοι Πράσινοι για το κυνήγι στο Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού και στις προστατευόμενες περιοχές

      Με την ΚΥΑ 11989/2008 (ΦΕΚ 123/Δ’/21-3-2008) ιδρύθηκε το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού και καθορίστηκαν οι χρήσεις, όροι και περιορισμοί στις επιμέρους Ζώνες Προστασίας του. Σύμφωνα με την παράγραφο 8, του άρθρου 4, απαγορεύτηκε η θήρα στις Ζώνες Α και Α1 του Εθνικού Πάρκου για 3 έτη (μέχρι Φεβρουάριο 2011). Επιπλέον στο ίδιο άρθρο ορίσθηκε ότι μετά την παρέλευση της τριετίας, η θηρευτική δραστηριότητα σε όλη την έκταση του Εθνικού Πάρκου και της Ζώνης Περιβαλλοντικού Ελέγχου, θα ρυθμίζεται με απόφαση ετήσιας ισχύος, η οποία εκδίδεται από την αρμόδια δασική υπηρεσία, μετά από πρόταση του Φορέα Διαχείρισης......

    Μετά από ένα χρόνο παράτασης (μέχρι Φεβρ. 2012), ήρθε η υπ’ αριθμ. 135500/2541 Απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού ΠΕΚΑ (ΦΕΚ 2293/Β’/13-9-2013), η οποία επέτρεψε την άσκηση της θήρας σε επτά (7) περιοχές του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού, εντός της Α’ Ζώνης Προστασίας της Φύσης και η οποία παρατάθηκε για άλλα δύο έτη με την υπ. αριθμ.4658/2576/17-9-2074 (ΦΕΚ 2475/Β/2014). Συνεπώς, το κυνήγι επιτρέπεται σε αυτές τις έξι ζώνες μέχρι την κυνηγετική περίοδο που έληγε το Φεβρ. 2016.

      Σήμερα, οι οργανωμένοι κυνηγοί και ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου (!!!) ζητούν παράταση αυτής της άρσης της απαγόρευσης.

      Στις προσπάθειες αυτές αντιδρά η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία, η οποία επιχειρεί, όπως και κατά την πρώτη άρση της απαγόρευσης το 2012, να τεκμηριώσει τους λόγους για τους οποίους το κυνήγι δεν είναι συμβατό στο Εθνικό Πάρκο. Τα στοιχεία της ΕΟΕ είναι πολύ σημαντικά και η υπεράσπιση του κυνηγιού στην περιοχή δεν έχει καμία επιστημονική στήριξη, ωστόσο διαμηνύεται ότι έχει ήδη αποφασισθεί να συνεχιστεί το κυνήγι, αφού μάλιστα το ζητά και ο ίδιος ο Φορέας Διαχείρισης και «όλοι οι τοπικοί φορείς».

      Δυστυχώς, αποτελεί νίκη για το κυνηγετικό λόμπι ότι το θέμα συζητιέται σε «τεχνικό» επίπεδο, όπου υπηρεσίες και φορείς χωρίς γνώση και ευαισθησία, και συχνά υποταγμένες σε πολιτικές πιέσεις βάζουν στο ίδιο επίπεδο τα οικολογικά με τα κυνηγετικά επιχειρήματα1.

      Το κύριο πρόβλημα στην εν λόγω υπόθεση είναι ευρύτερο και αμιγώς πολιτικό: είναι ορθό να ασκείται κυνήγι μέσα σε Εθνικά Πάρκα και γενικότερα σε προστατευόμενες περιοχές για την άγρια πανίδα, έστω κι αν αυτό τελείται υπό προσεκτικό καθεστώς διαχείρισης;

    Οι ΟΠ, ανεξάρτητα από τη συνολική αντίθεσή τους στο θέμα «θήρα», οφείλουν να εκφράσουν την έντονη αντίθεσή τους και να ξεκινήσουν ένα γενικότερο διάλογο στη χώρα γύρω από αυτό το κυνήγι στις προστατευόμενες περιοχές.

      Η θέση πρέπει να είναι ότι κυνήγι είναι απαράδεκτο σε προστατευόμενες περιοχές που έχουν θεσπιστεί για την προστασία της άγριας πανίδας και ιδιαίτερα των πουλιών, για δύο βασικούς και αντικειμενικούς λόγους που έχουν σχέση με την έννοια της Προστατευόμενης Περιοχής:

1. Ακόμη και το πιο άρτια ελεγχόμενο και «διαχειριζόμενο» κυνήγι έχει επιπτώσεις στην άγρια πανίδα: διατηρεί τους πληθυσμούς των θηρευόμενων ειδών σε χαμηλότερα επίπεδα από τα φυσιολογικά και επιπλέον επηρεάζει τη συμπεριφορά των ειδών, κάνοντάς τα καχύποπτα και δύσκολα στην προσέγγιση και παρατήρηση. Αυτό το γεγονός (ακόμη και αν μπορεί να γίνει από κάποιους να είναι αποδεκτό κάπου αλλού) δεν μπορεί να είναι αποδεκτό σε μια περιοχή που έχει θεσπιστεί για την άγρια φύση, η οποία πρέπει να αναπτύσσεται ανεμπόδιστη και όπου ο επισκέπτης πρέπει να βιώνει την αληθινή εμπειρία της άγριας φύσης (μέγιστοι αριθμοί, ζώα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς κ.λπ.). Ακόμη, λοιπόν, και το «καλύτερο» κυνήγι δεν μπορεί να συνυπάρξει με άλλους χρήστες, παρατήρηση πουλιών, οικοτουρισμό, περιβαλλοντική εκπαίδευση, επιστημονική έρευνα κ.λπ.

2. Η χρηματοδότηση για τη στελέχωση, λειτουργία και διαχείριση των Προστατευόμενων περιοχών προέρχεται από πόρους που στοχεύουν στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Τα χρήματα αυτά, στο σύνολο σχεδόν των σημαντικών περιοχών, όπως τα Εθνικά Πάρκα, προέρχονται από χρήματα Ευρωπαίων φορολογούμενων που στοχεύουν στο πώς θα έχουμε μεγαλύτερους πληθυσμούς πανίδας και αδιατάραχτες φυσικές περιοχές, επισκέψιμες και ανοιχτές σε αυθεντικές εμπειρίες στη φύση για το ευρύ κοινό. Τα χρήματα αυτά δεν προορίζονται ούτε στο ελάχιστοι για να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για τους κυνηγούς. Αν, λοιπόν, θεωρηθεί ότι στα Εθνικά Πάρκα πρέπει να γίνεται κυνήγι, ας επιστραφούν οι χρηματοδοτήσεις και ας χρησιμοποιηθούν οι πόροι των κυνηγών γι αυτό. Δεν πρέπει ούτε ένα Ευρώ από τον προϋπολογισμό των ΦΔ να αφορά στο πώς θα διευκολυνθεί το κυνήγι.

        Σημειώνουμε ότι το επιχείρημα ότι το κυνήγι πρέπει να επιτρέπεται μέσα σε προστατευόμενες περιοχές προκειμένου οι κυνηγοί να συμβάλλουν στην καταπολέμηση της λαθροθηρίας είναι εντελώς απαράδεκτο. Ακόμη και αν οι αρμόδιες για φύλαξη υπηρεσίες δεν είναι επαρκώς στελεχωμένες, η φύλαξη είναι πάντα πιο αποτελεσματική όταν ΔΕΝ ασκείται νόμιμο κυνήγι. Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι ένα αμιγώς κυνηγετικό επιχείρημα που δεν στέκει σε καμία αντικειμενική κριτική, ωστόσο χρησιμοποιείται από πολλούς, δυστυχώς και εντός του Υπουργείου και των υπηρεσιών.

1 π.χ., οι κυνηγοί σημειώνουν στην επιχειρηματολογία τους για να επιτραπεί το κυνήγι στον Αμβρακικό ότι η όχληση που προκαλεί στα πουλιά το κυνήγι είναι λιγότερο σοβαρή από την όχληση που προκαλούν οι φυσικοί τους θηρευτές – και υπάρχουν υπάλληλοι που αποδέχονται αυτό το απαράδεκτο επιχείρημα που εξομοιώνει το κυνήγι με τις φυσικές διεργασίες των οικοσυστημάτων.