Αλέξης Σούρλας: Αίολος στα εύκολα, Αιολάρα στα δύσκολα!

      Ο Αίολος Αστακού του Αποστόλη Πανταζή προελαύνει στην Β Εθνική. Ετοιμάζεται για Α2 γράφοντας την τρίτη του ισάριθμη άνοδο. Είναι talk of the town.

       Όλοι ασχολούνται με αυτόν. Ετοιμάζεται το καινούργιο γήπεδο. Ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα στην γραφική κωμόπολη της επαρχίας του Ξηρομέρου; Φυσικά και όχι. 

     Υπήρξαν εποχές που η ομάδα διατηρήθηκε από την αγάπη των ανθρώπων για αυτήν και την περιοχή. Από μια ανάγκη για διέξοδο των νέων. Προπονήσεις και αγώνες μέσα στο κρύο και στην βροχή και χωρίς αποδυτήρια. Μοναδικό εφόδιο η αγάπη για την ομάδα και το άθλημα. Παιδιά με ταλέντο που όμως ποτέ δεν πρόδωσαν τα ιδανικά τους και την αγάπη για τον τόπο τους.....

 

      Ο Αίολος πάει ψηλά. Είναι σημαντικό όμως να μην ξεχνάμε γιατί δεν πήγε χαμηλά. Ποιοι ήταν αυτοί που κράτησαν την σημαία της αξιοπρέπειας του συλλόγου ψηλά. 

      Ήρθε η ώρα να μάθει ο κόσμος τον παίκτη-θρύλο του Αίολου. Από το 1992 δελτίο. Στον ανδρικό τμήμα από τα 13,5 του χρόνια και πάντα ήταν εκεί. Στις χαρές και τις λύπες. Στην Γ Εθνική αλλά και στο Β τοπικό. 23 χρόνια αδιαλείπτως. Στην πρώτη γραμμή. Και όπως θα δείτε πιο κάτω η εκτόξευση της ομάδας οφείλεται εν πολλοίς και σε αυτόν. 

     Το νούμερο 8 θα ανήκει πάντα… στον Αλέξη Σούρλα που συναντήσαμε στον Αστακό και μιλήσαμε για όλους και για όλα.  Για το τώρα αλλά πιο πολύ για το τότε...

-Μια ζωή στον Αστακό και στην ομάδα του Αίολου. Με βάση το ταλέντο σου είχες την δυνατότητα να φύγεις για πιο ψηλά. Τελικά τι συνέβη;

    Στην αρχή ήταν λόγω απειρίας η μη φυγή μου. Δεν υπήρχε κόσμος να μας συμβουλέψει. Θεωρώ ότι ήταν θέμα ωριμότητας. Ακόμα και όταν ήμουν στην Αθήνα αποφάσιζα να επιστρέφω στον Αστακό και να παίζω. Κάποιες φορές λέω ότι ήταν λάθος, αλλά τελικά όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα είναι σίγουρα το αποτέλεσμα πιο όμορφο και υπάρχει δικαίωση.

-Τι είναι αυτό που θυμάσαι από τα πρώτα σου δύσκολα χρόνια στην ομάδα;

   Για εμάς δεν ήταν δύσκολο. Δεν είχαμε το μυαλό στα λεφτά. Ήμασταν φίλοι εντός και εκτός γηπέδου. Το κλίμα ήταν παρεϊστικο. Βρίσκαμε διέξοδο μέσα από το μπάσκετ.

-Ένα άσχημο περιστατικό που θυμάσαι;

  Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο ημιτελικός Εφήβων στην ΕΣΚΑΒΔΕ με αντίπαλο την Δόξα Άρτας στο γήπεδο της Αμφιλοχίας. Δούλεψε όλο το σύμπαν για να μην κερδίσουμε. Έσπασε το πόδι του ένας συμπαίκτης μου (Τριόλας). Για μια εβδομάδα δεν μιλιόμουν.

-Ποιος είναι για σένα ο παράγοντας – συνώνυμο της ομάδας. Αυτός που κράτησε την ομάδα;

  Ο Παρασκευάς Μακρής. Τα έκανε όλα. Άφηνε οικογένεια, έδωσε λεφτά ήταν παντού και πάντα ανάμεσα μας. Έκανε τα πάντα για εμάς για να μην μας λείπει τίποτα. Υπήρξανε και άλλοι όπως ο Βασίλης Χαντζής και ο Γιώργος Καλισώρας αλλά ο Παρασκευάς Μακρής ήταν ο άνθρωπος- ασφάλεια για εμάς.

-Σκέφτηκες ποτέ να φύγεις

  Πολλές φορές. Όχι μόνο μία. Αλλά η απειρία, αλλά και η αγάπη για τον τόπο και την ομάδα με κράτησαν εδώ. Είχα ευκαιρία αλλά δεν το μετανιώνω.

-Καλύτερος συμπαίκτης που είχες ποτέ;

   Γιώργος Τσάνος. Κοινή πορεία στην ομάδα τόσα χρόνια και απίστευτα πράγματα από αυτόν για τον σύλλογο. Κάποτε έφυγε από τον Καναδά για να έρθει να παίξει playoffs ανόδου από το Β στο Α τοπικό. Παίζαμε με τραυματισμούς, σε αποστολή με 6 παίκτες αλλά πάντα ήταν ΠΑΡΩΝ.

-Καλύτερη πεντάδα στον Αίολο με βάση τα αθλητικά και όχι μόνο χαρακτηριστικά φυσικά με σένα μέσα;
    Είναι πολλοί παίκτες για αυτό θα βάλουμε και κάποιους αναπληρωματικούς. 

Playmaker: Γιάννης Σταμόπουλος
2αρι: Σούρλας
3αρι: Καλισώρας (Πανάρας)
4αρι: Μαργώνης
5αρι: Τσάνος

- Στην πορεία σου στην ομάδα όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκες ποτέ κατά την διάρκεια χρονιάς να πεις σταματάω;

   Ναι! Υπήρξαν δυο χρονιές. Το 2009-2010 που ξεκίνησε και δεν με χρησιμοποιούσε ο προπονητής όσο ήθελα η και άξιζα και το είχα σκεφτεί. Και φυσικά η περσινή χρονιά στην Γ Εθνική.

-Αν είχες την δυνατότητα σε όλα αυτά τα χρόνια να αλλάξεις κάποιους παράγοντες που μπήκαν στην ομάδα θα το έκανες;

   Θα άλλαζα όλους αυτούς τους παράγοντες που ήρθαν στην ομάδα για δικό τους όφελος και προσωπική προβολή, και θα έφερνα πάλι παράγοντες  που ήταν ανιδιοτελείς και αγαπούσαν την ομάδα και το μπάσκετ.

-Βλέποντας το τώρα του Αστακού με το τότε..ποιο νομίζεις ότι ήταν αυτό που σας έλειπε πιο πολύ;

    Καταρχήν δεν είχαμε γήπεδο, ούτε αποδυτήρια και ήταν μεγάλο πρόβλημα και παράπονο. Αισθανόμασταν ντροπή όταν ερχόντουσαν άλλες ομάδες και δεν είχαμε αποδυτήρια ούτε νερό για μπάνιο ειδικά όταν παίζαμε με ομάδες από μακριά όπως την Κέρκυρα.

-Και πως εξηγείς το γεγονός ότι όλες οι βελτιώσεις έγιναν ουσιαστικά με ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι με κινήσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης;

     Δεν είχε προτεραιότητα τον αθλητισμό ο Δήμος. Παρόλο που ο αθλητισμός είναι διέξοδος για τα παιδιά του Αστακού και όχι μόνο. Υπήρχαν λεφτά και θα μπορούσαν να γίνουν έργα αλλά ο δήμος αγρόν ηγόραζε.

-Φτάνουμε στο τώρα και στα μεγαλεία της τελευταίας τριετίας. Έπαιξες ρόλο στην εμπλοκή του Αποστόλη Πανταζή στην ομάδα με δεδομένη την συγγένεια που έχετε;

   Στην ουσία εγώ και ο Αλέκος Καλισώρας ήμασταν που πλησιάσαμε τον Αποστόλη και του είπαμε να βοηθήσει την ομάδα ώστε να ανέβει στην Γ Εθνική τουλάχιστον. Πιστεύαμε ότι όλοι θα βγαίναμε κερδισμένοι. Η ομάδα, η περιοχή, οι παίκτες αλλά και αυτός. Βέβαια δεν πίστευα ότι θα τον ψήσουμε τόσο πολύ και η ομάδα θα ανέβει Β και θα πηγαίνει ολοταχώς για Α2 αλλά τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Ο Αποστόλης ήθελε να βοηθήσει τον τόπο του και την νεολαία και τι καλύτερο από τον αθλητισμό.

-Με δεδομένο ότι η ομάδα προχωράει ψηλά κάποια παιδιά δεν γίνεται να ακολουθήσουν; Τι μέλλει γενέσθαι;

  Εγώ προσωπικά έχω προτείνει την δημιουργία μιας δεύτερης ομάδας. Αφού κρατάνε τα πόδια κάποιων παιδιών ακόμα γιατί να μην γίνει; Ο Αίολος έχει ξεφύγει και πάει για πολύ ψηλά. Να υπάρχει μια δεύτερη ομάδα και να αθλούνται τα παιδιά της περιοχής βοηθώντας και τον Αίολο δίνοντας την δυνατότητα σε παιδιά από το παιδικό και το εφηβικό να αγωνιστούν και γενικά να μην σταματάνε το μπάσκετ και τον αθλητισμό. Θεωρώ ότι αυτό που κάνει η ΕΣΚΑΗ με τα διπλά δελτία είναι πολύ σωστή κίνηση και θα έπρεπε να γίνει και στην ΕΣΚΑΒΔΕ.

-Πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην πορεία σου σαν αθλητής η οικογένεια σου;

  Έπαιξε πολύ σημαντικό και καταλυτικό ρόλο. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω την γυναίκα μου (Πανωραία) που με ανέχτηκε τόσα χρόνια στην υπερβολική μου αγάπη για το μπάσκετ και μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω αυτό που αγαπώ ανελλιπώς. Η στήριξη της ήταν πολύ σημαντική και την ευχαριστώ που στάθηκε δίπλα μου με τον τρόπο που το έκανε σε όλη την διάρκεια που αγωνίστηκα.

-Η Ευχή σου για τον Αίολο Αστακού;

  Η Ευχή για τον Αίολο είναι να ανεβούμε κατηγορία. Να ολοκληρωθεί το νέο γήπεδο. Υγεία πάνω από όλα και μακάρι να πάμε πιο ψηλά.

-Τελικά μετά από τόσα χρόνια τι είναι αυτό που κρατάς από αυτήν την διαδρομή;

    Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ και να παίξω αντίπαλο με αξιόλογα άτομα. Να γνωρίσω πόλεις και ανθρώπους και πάνω από όλα να παίξω μπάσκετ κάτι που με γέμιζε πολύ σαν άνθρωπο.

-Χαρές, λύπες, αγωνία. Συναισθήματα τόσο χρόνων. Με μια λέξη άξιζε αυτό το ταξίδι.

ΝΑΙ! Χωρίς αμφισβήτηση και δεν θα άλλαζα τίποτα και για τίποτα αυτό το ταξίδι.

    Κλείνοντας μας ανέφερε και μια άποψη του για τους ντόπιους παίκτες που στο παρελθόν αγωνίστηκαν στην ομάδα: Είμαι σίγουρος ότι αν ο Αστακός είχε την δυνατότητα να κρατήσει τα παιδιά του που στα 18 φεύγανε για σπουδές, στρατό κτλ θα μπορούσε να παίξει σε Εθνική κατηγορία με ντόπιους μόνο και με ελάχιστες πιθανόν προσθήκες.

Μιχάλης Σταμουλάκης

http://www.basket247.gr 

http://ksiromeritikimatia.blogspot.gr/