Γράφει ο καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος
Ο Αύγουστος, είναι ο μήνας της Παναγιάς μας, και που βρίσκει ξανά την Πατρίδα μας, την Ελλάδα μας, σε κρίσιμη ιστορική καμπή-σελίδα. Ο μήνας αυτός κατά καιρούς μας έδωσε πολλά ένδοξα και τραγικά γεγονότα. Ανάμεσα στην ελπίδα και την απόγνωση, όλοι μας θα αναζητήσουμε και φέτος μια διέξοδο-παρηγοριά μπροστά στο προσκυνητάρι της Παναγιάς μας κάνοντας την προσευχή μας και ανάβοντας ένα κεράκι για να την παρακαλέσουμε για ότι το καλύτερο. Η ημέρα αυτή αποτελεί μια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης και που τιμάται η μετάσταση της Μητέρας του Χριστού μας.
Ο Αύγουστος, είναι ο ευλογημένος μήνας για όλο τον Ελληνισμό, είναι το «Πάσχα του Καλοκαιριού». Ευλογημένος μήνας της Μητέρας- Παναγιάς όλων των χριστιανών που μας δείχνει αγάπη, στοργή, καλοσύνη, παρηγοριά, παντοδυναμία, σοφία, μας ανακουφίζει από κάθε πόνο και θλίψη, μαζί της υπάρχει πάντα φως και ελπίδα.......
Παναγία, μια λέξη ευλογία, ηρεμία, χαρά, ειρήνη, όνειρο. Από τις αρχές του μήνα Αυγούστου και όλο το δεκαπενταύγουστο αρχίζει η προετοιμασία των πιστών για την μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όλοι οι Χριστιανοί τις ημέρες αυτές κατακλύζουν τα αμέτρητα προσκυνήματά της, ανά την Ελλάδα και το Εξωτερικό, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες Της, στην Παναγία Σουμελά στη Βέροια, την Παναγία της Τήνου, την Εκατονταπυλιανή στην Πάρο, την Παναγία της Κεφαλονιάς, στην εκκλησία, την ημέρα της γιορτής, εμφανίζονται στην εικόνα Της τα «φίδια της Παναγίας».
Η Παναγία μας, το ιερότερο από τα πρόσωπα της Ορθοδοξίας, δεν έχει μόνο θρησκευτική σημασία για τους Έλληνες αλλά και Εθνική, αφού πολλές φορές το πρόσωπό Της έχει συνδεθεί με τους αγώνες του Ελληνικού Έθνους.
Ο Άγιος μας, Κοσμάς ο Αιτωλός, μας λέει ότι, Μαρία σημαίνει Κυρία, σημαίνει και Βασίλισσα. Είναι η κυρία Θεοτόκος. Κυρία, γιατί κυριάρχησε πάνω στο κακό. Κυρία, γιατί είναι η Μητέρα του Κυρίου. Κυρία, γιατί εμείς οι ταπεινοί δούλοι προσπίπτουμε με πόνο και ελπίδα και ζητάμε τη μεσιτεία Της. Οποιαδήποτε άλλη κυρία αυτού του κόσμου είναι μηδενικό μπροστά στην Κυρία Θεοτόκο μας.
Είναι και Βασίλισσα η Παναγία μας, μας λέει ο Άγιος γιατί στο κεφάλι της έχει το στεφάνι της Αγιότητας. Στα χέρια Της κρατάει το σκήπτρο της αγάπης και οι θρόνοι Της είναι δύο. Ο ένας στα δεξιά του Θεού, «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου» και ο άλλος στ' αριστερά του ανθρώπου, δηλαδή, ο θρόνος της καρδιάς μας.
Ακόμα οι γραφές των Αγίων Πατέρων μας λένε, «Το πανσεβάσμιο και κεχαριτωμένο όνομα της Μαρίας προσφυέστατα και αρμοδιότατα εδόθη εις την αειπάρθενον Θεοτόκο κατά πρόγνωση και βουλή Θεού, παρά του οποίου ήταν ορισμένη να γίνει Μητέρα Αυτού. Σημαίνει δε το όνομα Μαρία: Παντοδυναμία, τουτέστιν εκείνη η οποία ένωσε τα δύο άκρα αντικείμενα Θεό και άνθρωπο. Ακόμη σημαίνει Σοφία, η οποία βρήκε τον τρόπο για να ενώσει δύο φύσεις σε μια υπόσταση, χωρίς να συγχύσει τα ιδιώματα των φύσεων. Και τρίτον σημαίνει Αγαθότητα, δηλαδή χάρις, η οποία θεοποίησε την ανθρώπινη φύση και ανεβίβασε αυτή υπεράνω των ουρανίων δυνάμεων. Αυτά τα τρία επίθετα περιέχει το όνομα Μαρία. Δόθηκε διότι έμελλε να υπηρετήσει το μυστήριο της ενσάρκωσης του Κυρίου…». Επίσης, οι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου ονομάζουν την Παρθένο Μαρία, Θεοτόκο.
Την Παναγιά μας, πρόσφεραν στο Ναό οι γονείς της, Ιωακείμ και Άννα, όταν ήταν τριών χρόνων. Στο Ναό έμεινε δώδεκα χρόνια και σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων μνηστεύθηκε τον Ιωσήφ. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την αποκάλεσε Κεχαριτωμένη, φέρνοντάς Της το χαρμόσυνο μήνυμα της γέννησης του Ιησού σε ηλικία δεκαέξι χρόνων. Μετά την ανάληψη του Κυρίου έζησε άλλα δέκα χρόνια και σε ηλικία πενήντα εννέα χρόνων, «μετέστη προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής».
Η λατρεία των πιστών, ανώνυμων και επώνυμων, φαίνεται και από τα πολυάριθμα προσωνύμια που έχει δώσει στην Παναγιά μας, σε Ιερούς Ναούς και Ιερές Μονές, στις Άγιες Εικόνες Της, όπου και αν βρέθηκαν αυτές, όπως: Μεγαλόχαρη, Εκατονταπυλιανή, Φανερωμένη, Κοσμοσωτήρα, Χοζοβιώτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Βρεφοκρατούσα, Ελεούσα, Θαλασσινή, Γιάτρισσα, Μυρτιδιώτισσα, Οφιούσα, Αγιασώτισσα, τριχερούσα, Κρημνιώτισσα, Καμαριώτισσα, Πορταΐτισσα, Γαλακτοτροφούσα, Ελευθερώτρια, Γλυκοφιλούσα, Μεγαλομάτα, Δεξιοκρατούσα, Αθηνιώτισσα, Μεγαλοσπηλαιώτισσα, Πουρσιώτισσα, Λιγοβιτσιάνα, Αμπελακιώτισσα, Καμινιώτισσα, Βλαχερνίτισσα, Ολυμπιώτισσα, Σουμελιώτισσα, Πλατανιώτισσα, Παμμακάριστος, Πελεκητή, Κρεμαστή, Μαρμαριώτισσα, Υγεία, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Μυροβλύτισσα, Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Κεχαριτωμένη, Ελεημονήτρια, Αγία Σκέπη, Αγιάσσου, Ελπιδοφόρα, Ευαγγελίστρα, Εύσπλαχνος, Μυροβλύτισσα, Ζωηφόρος, Ζωοδότρα, Νεροφορούσα, Ηγουμένη, Νυμφοτόκος, Αξιον Εστί, Ηλιοτόκος, Ξηροκαμπίτισσα, Αρβανίτισσα, Θεόκλητη, Ολυμπιώτισσα, Αρχαγγελιώτισσα, Ομονοούσα, Θεοσκέπαστη, Αυγουστιανή , Θρηνούσα, Παρηγορήτρα, Βλαχέρνα,Καλαμιώτισσα, Πρέσβειρα, Βρεφοκρατούσα, Καταφυγή, Γερόντισσα, Κλεισούρας, Σπηλιώτισσα, Γραφιώτισσα, Τρυφερούσα, Γρηγορούσα, Δακρυρροούσα, Δαμάστα, Φαρμακολύτρα, Διακονούσα, Χιλιονοματούσα, Χρυσοβαλάντη, Χρυσοκαστριώτισσα, Χρυσοπηγή, Εκκλησιάρχουσα, Ψυχοσώτρια, Υπερευλογημένη, Παναμώμητος, Άχραντος, Αμόλυντος, Λεσινιώτισσα, Νιαμονίτισσα, Υψενή, Τσαμπίκα, Αργοκοιλιώτισσα, Εικονίστρια, Ακαθή, Γαλατιανή, Αρεθιώτισσας, Βουλκανιώτισσα, Αρμενιώτισσα, Δομιανίτισσας και δεκάδες άλλα.
Ο Χριστός αποφάσισε να καλέσει κοντά του τη Μητέρα Του. Τρεις ημέρες όμως νωρίτερα της γνωστοποίησε με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ την από τη γη μετάστασή της. Η Παναγία με τον πόθο της μετάστασής της προς τον Υιό της, πήγε στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί.
Μετά από την προσευχή, επιστρέφει στο σπίτι της και αμέσως συγκλονίζεται ολόκληρη. Στο σπίτι έφθασαν οι μαθητές του Χριστού. Μεταξύ αυτών ήταν και οι Ιεράρχες Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Ιερόθεος και ο Τιμόθεος. Η Παρθένος τους χαιρέτισε όλους. Προσεύχεται για την προστασία του κόσμου. Ο Πέτρος αρχίζει τους εξόδιους ύμνους. Οι άλλοι προπορεύονται με λαμπάδες και υμνωδίες, οδηγώντας το Θεοδόχο σώμα Της προς τον τάφο.
Η Εκκλησία μας αυτές τις ημέρες τιμά το τέλος της επίγειας ζωής της Θεοτόκου, την κοίμησή Της. Η Μητέρα όλων των Μητέρων βρίσκεται ξαπλωμένη στο νεκροκρέβατο. Οι Άγιοι Απόστολοι είναι όλοι εκεί, στο κέντρο βρίσκεται ο Χριστός μας ο οποίος κρατά στα χέρια Του τη Μητέρα Του, ζωντανή και αιώνια ενωμένη μαζί Του. «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε Γεθσημανή τω χωρίω κηδεύσατέ μου το σώμα, Και Συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα» ψάλλει η εκκλησία μας.
Η Κοίμηση της Παναγίας
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, πλήθος πιστών προσέρχεται στις εκκλησίες για να ακολουθήσει την περιφορά της εικόνας της Μεγαλόχαρης. Αυτή είναι και η πιο γνωστή ονομασία της Παναγιάς μας αλλά και Φανερωμένη, χάρη στις εικόνες οι οποίες φανερώθηκαν στους πιστούς στα χρόνια της Τουρκοκρατίας αλλά και στις μέρες μας, σε βράχους και σε σπηλιές. Κάθε Ιερός Ναός της Παναγιάς μας φέρει και μια ξεχωριστή ονομασία της.
Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου, βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία, στην Ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι.
Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος. Στις 23 Αυγούστου, μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα της.
Παράλληλα με τον εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Έλληνες τιμούν κι αυτούς που χάθηκαν, όταν οι Ιταλοί τορπίλισαν και βούλιαξαν το «Έλλη», μέσα στο λιμάνι. Ήταν 15 Αυγούστου 1940 ώρα 08.25 λίγο πριν από την λιτάνευση της Ιερής εικόνας. Η Μεγαλόχαρη από άκρη σε άκρη, γιόρταζε τη χάρη Της σε όλη την Ελλάδα. Το υποβρύχιο Delfino με κυβερνήτη τον Aicardi έριξε την τορπίλη του θανάτου στο «Έλλη» και βύθισε όλο τον Ελληνισμό στο πένθος. Ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση των Ιταλών εναντίον της Ελλάδος.
Ένας λαός αχταρμάς, πλήρως αδιαφώτιστος και μπερδεμένος από τα γεννοφάσκια του με το που θα βουτήξει σε κολυμπήθρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας λαός που γονατίζει, μπουσουλάει, ελπίζει σε θαύματα, βλέπει εικόνες να δακρύζουν, τάζει λαμπάδες ίσα με το μπόι του για να βάλει "μέσον" στη ζωή του αλλά και στο θάνατό του.
Ένας λαός που πιστεύει στον Αδάμ και την Εύα.
Που φιλά χέρια ρασοφόρων και δίνει ακόμη και το υστέρημά του σε παγκάρια και εράνους για να φορούν χρυσοποίκιλτα ενδύματα και σταυρούς 3 τόνων και 5 στρεμμάτων οι γαλονάδες της εκκλησιαστικής εξουσίας που ποτέ δε θα επιτρέψουν να γίνουμε ένα κοσμικό κράτος με αυτονόητη την ανεξιθρησκεία και το διαχωρισμό πολιτείας-εκκλησίας.
Ένας λαός περήφανος για τους προγόνους του που δεν γνωρίζει τι λένε, που καθόλου δεν τους μοιάζει, που έχει αποστηθίσει πατερημά και πιστεύα και φτύνει τον κόρφο του σαν δει μαύρη γάτα, που χτυπά ξύλο να διώξει τη γρουσουζιά.
Ένας λαός που τις Απόκριες ντύνεται μασκαράς και ξεφαντώνει σε ρυθμούς Διονυσιακούς, τα Χριστούγεννα στολίζει σκανδιναυικά δέντρα με λαμπιόνια, το Πάσχα δέχεται τα άγια φώτα αεροπορικώς με τιμές κράτους .
Που νηστεύει και κατεβάζει καντήλια συγχρόνως.
Που παντρεύεται με τις ευχές της εβραίας -ενδεχομένως πόρνης- Σάρας ως παράδειγμα τίμιας γυναίκας.
Που έχει τη γυναίκα σε θέση εξόριστη, μίασμα και πνεύμα πονηρό.
Που μαθαίνει στα παιδιά του να "αγιάζεται", να γονατίζει, να προσεύχεται, να ξεματιάζεται, να μην πιστεύει πως είναι εξέλιξη του πιθήκου, να αναιρεί την επιστήμη στη δημιουργία του κόσμου, να αμφισβητεί την ιατρική με προσευχές, ματζούνια αλλά και τάματα.
Ένας λαός που είχε φτάσει να "μετρά τ άστρα" και τώρα τα διαβάζει μανιωδώς στο "άστρα και όραμα" του κάθε σούργελου.
Ένας λαός που εξαφανίστηκε η ταυτότητά του από το Βυζάντιο και μετά και ακόμη και σήμερα ψάχνει να βρει ποιος είναι και τι θέλει.
Που δεν ξέρει να σταθεί όρθιος και να βαδίσει.
Λυπάμαι ειλικρινά.
Λυπάμαι που υπάρχουν μυαλά "προοδευτικά" και "κατά σκοταδισμών" και υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα την φρικτή κατάντια μας.
Δε θέλουν λοιπόν να προχωρήσουμε μπροστά.
Θέλουν να μπουσουλάμε εις τον αιώνα τον άπαντα.
Και θα το καταφέρουν.
Μετά θα αναρωτιούνται τι φταίει κι αυτός ο λαός δε μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Θα αναρωτιέται γιατί δε μπορεί να συνδυάσει όλο το πακέτο της αρλούμπας που τον έμαθαν να θεωρεί "πολιτισμό" του.
Απογοήτευση οικτρή.
15/8 ο απόλυτος εξευτελισμός του ανθρώπου...
Πόσο λυπάμαι τους λεγόμενους άθεους...που μολις χεζεται το σωβρακο και σαλιαριζει το στομα στα γεραματα...ζηταει παπα να μεταλαβει. Η απολυτη ξεφτιλα του άθεου. Η εκκλησια κρατησε τον Ελληνισμο να μη γινουμε μογγολοι τουρκοι. Ο Ελληνισμος και πριν το Χριστό και μετα πάντα τα ιδια έκανε. Μεγαλουργούσε και μετα παρήκμαζε. Και τοτε σε εποχες παρακμης τους εφταιγαν οι Θεοι του Ολυμπου...
ΑπάντησηΔιαγραφή