Με αφορμή τον τάφο της Αμφίπολης: ΓΙΑ ΨΑΧΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΆΚΤΙΟ…

Το 2009 είχαν βρεθεί στον Ακτιο τα δύο θεϊκά κεφάλια κολοσσικών αγαλμάτων του Απόλλωνα και της Άρτεμης

Για ψάχτε και στο Άκτιο

Ο Κων/νος Μάγνης γράφει...

 

        Ολοι μπορούν να πέσουν δύο αιώνες έξω, και άρα μη μας σοκάρει το ενδεχόμενο ο τάφος της Αμφίπολης να μην αφορά κάποιον στρατηγό ή αυτοκράτορα της Μακεδονίας (Ελλάδας, δηλαδή: καραδοκούν οι Σκοπιανοί) αλλά να κτίστηκε από τους Ρωμαίους, που στο μεταξύ είχαν γίνει αφεντικά στον μακεδονικό- ελλαδικό χώρο και έκαναν ό,τι ηθελαν χωρίς πολλή συζήτηση, εν αντιθέσει προς τη σημερινή εποχή, όπου αυτοί που κάνουν ό, τι θέλουν χωρίς πολλή συζήτηση είναι τα δημοκρατικά εκλεγμένα θεσμικά όργανα (Νάισελμπλουμ κλπ)......

    Εύλογο ήταν να γίνει εσφαλμένη υπόθεση, με τα πρώτα ευρήματα. Δεν είδαμε (στροβομάρα) τις Καρυάτιδες, οι οποίες ήταν η Καλή Χαρά των Ρωμαίων. Οπου βλέπεις Καρυάτιδα σε τάφο, Ρωμαίος θα είναι από πίσω, από κάτω και, φτου, τα φυλάει.

       Μια νεότερη εκδοχή, αλλά δεν μπορεί παρά να είναι εικασία, λέει ότι ο τάφος έγινε για να τιμηθούν οι νεκροί της μάχης των Φιλίππων. Οψόμεθα εις Φιλίππους είχε πει το φάντασμα του Καίσαρα, ήτοι θα συναντηθούμε, θα τα πούμε στους Φιλίππους. Και ο μεν Καίσαρας, φάντασμα που ήτο, ήξερε τα μελλούμενα και ότι ο στρατός του Βρούτου και του Κάσσιου θα διαλυθεί από τον εκδικητή (και υπερασπιστή της νομιμότητας) Αντώνιο, επομένως εκείνο το "οψόμεθα", είχε ένα στοιχείο ειρωνείας. Αλλο αν εμείς οι έλληνες το έχουμε υιοθετήσει άκριτα κι όλο λέμε "οψόμεθα" κι "οψόμεθα", με την έννοια "θα τα πούμε", χωρίς να γνωρίζουμε την πραγματική σημασία και ιστορικότητά του. Εύλογο: Την ελληνική ιστορία παίζουμε στα δάχτυλα, όχι τη ρωμαϊκή. Αλλο αν μπερδεύουμε και το Ες Αύριον, και νομίζουμε ότι είναι Εις Αύριον. Και αυτό ειρωνικό είναι. Ο τελευταίος που τα είπε και Άφησε για Αύριο τα Σπουδαία, δολοφονήθηκε τη νύχτα. Γι' αυτό, διαβάζουμε τα sms μας χωρίς αναβολή.

       Αλλά ποιοί είχαν πολεμήσει στους Φιλίππους; Ξέρουμε τους αρχηγούς, από τη μια οι δολοφόνοι του Καίσαρα (οι "δημοκράτες" της εποχής), από την άλλοι οι νομιμόφρονες του κενού θρόνου. Αλλά οι στρατιώτες ποιοί ήσαν; Μπορούμε να εικάσουμε ότι οι Ρωμαίοι δεν άφηναν τις διαφορές τους αυτές να μένουν αποκλειστική εθνική υπόθεση και ότι στρατολογούσαν στις λεγεώνες τους κόσμο από περιοχές που είχαν κυριεύσει. Επομένως πιθανότατα ο στρατός των Φιλίππων, ένθεν κακείθεν, είχε και τα ελληνόπουλά του. Επομένως, ένας τέτοιος τάφος δεν ήταν μια "ιταλική" υπόθεση. Εκεί μέσα βρίσκονται και τα δικά μας τα παιδιά, συμβολικώς, βέβαια.

        Για να σκεφτούν, βέβαια, οι Ρωμαίοι να φτιάξουν τέτοιον τύμβο, μπορεί να υποθέσει κανείς τι κακός χαμός έγινε στη μάχη εκείνη, μέχρι να πάρει το πάνω χέρι ο Αντώνιος, ο οποίος, βέβαια, τα έκανε μούσκεμα. Τα έμπλεξε με την Κλεοπάτρα, έγινε β' δόση εμφυλίου, με αντίπαλο τον Οκταβιανό που ονομάστηκε Αύγουστος γιατί είχε παχιές τις μύγες. Ο Καβάφης είδε ποίηση σε όλα αυτά και έγραψε το απίστευτης ευαισθησίας και πολυσημίας "Απολείπειν", και ο Αντώνιος καταβαραθρώθηκε στη ναυμαχία του Αμβρακικού. Του έκανε κι εκείνου τα γλυκά μάτια η Κλεοπάτρα, αλλά τζίφος. Πάει κι αυτή από φίδι, λέει.

       Ας ψάξουμε και στο Ακτιο για κανέναν τυμβο. Με σφίγγες, Καρυάτιδες, λέοντες, γκοντζίλα και κινγκ κονγκ, αδιάφορο: Αυτό που προέχει είναι μεγαλείο απ' έξω, να σκεπάζει τον όλεθρο μέσα, και εμείς να ξεχνάμε ότι οι τύμβοι αυτοί ήσαν μνημεία περιφρόνησης προς τον άνθρωπο, τον αναλώσιμο ανώνυμο μαχητή, και λατρείας του μεγαλείου της εξουσίας, από το οποίο προσβαλλόμαστε κι εμείς. Κι αντί να ανατριχιάζουμε, θαυμάζουμε, τι θαυμάσια πράγματα "ήσαν αυτές οι βασιλείες". Καβάφης κι αυτό. Σαν τον Σαββόπουλο, όλα τα διαισθανόταν.

http://www.pelop.gr/