Μια Κυριακή που η μάνα του έβραζε μακαρόνια
οκτώ(8) Μαρτίου, ακριβώς πριν 70 χρόνια,
την πιάσαν πόνοι και μετά σπάσανε τα νερά της
κι ύστερα ένας παίδαρος βγήκε απ’ την κοιλιά της.
Και όχι σκέτος παίδαρος, βαθμού με τόνο δέκα
Το σύμπαν όπως φαίνεται είχε συνωμοτήσει
και για το τέλειο σμίξιμο είχε φροντίσει η φύση.
Ήταν κι ο κήπος γόνιμος και ο σπορεύς κιμπάρης
και βγήκε ο Βελισσάριος, ο κατά κόσμον Άρης.
Κι όταν έγινε έφηβος και άξιο παλικάρι
η λέξη άνδρας έγινε συνώνυμο του Άρη.
Μέσα στα κομμωτήρια για εκείνον συζητούσαν
στο λεύκωμα οι κοπελιές φωτογραφίες κολλούσαν.
Η Βουγιουκλάκη μάλωσε, γι’ αυτόν, με την Καρέζη
κι η Μακρυπούλια του ΄λεγε: ¨γλυκό μου κιρκινέζι¨.
Χώρισε η Λόπεζ δυο φορές για τον μπαγάσα εκείνο
οι επιδόσεις του σαφώς πάνω απ’ τον Βαλεντίνο.
Στην καθ’ ημάς Ανατολή, σαν μέγας ¨Αναβάτης¨
τιμάται πλέον ως Άγιος, των γυναικών προστάτης.
Τότε από τον ύπνο μου, ξύπνησα ανωμάλως
κοιτάζω στον καθρέφτη μου και λέω: ¨εγώ είμαι ή άλλος;¨
Εγώ, στην όγδοη θα μπω δεκαετία τώρα
κι αυτοσαρκαζομαι έμμετρα για να περνά η ώρα.
Το εβδομήντα (70) θα γραφεί στην τούρτα, που να πάρει,
όμως το εξήντα εννιά (69) πέρσι είχε άλλη χάρη.
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ
Αρηστούργημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρη βάλε και υποψήφιος και ας εισαι στην δεκαετία του 70.
είναι καλλίτεροι τόσοι άλλοι εβδομηντάριδες υποψηφιοι στο δήμο ?