Lepanto_Museum_Lepanto_AR_037
ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ, ΕΛΛΑΔΑ – ΛΕΠΑΝΤΟ, ΑΡΚΑΝΣΑΣ. Ισως λίγοι από εμάς να γνωρίζουν ότι εκτός από το γνωστό σε όλους μας Λεπάντο (Lepanto) ή αλλιώς Ναύπακτο, κάπου στα βάθη της Αμερικής υπάρχει μία μικρή πόλη με το ίδιο ακριβώς όνομα, αλλά με τη δική της ξεχωριστή ιστορία. Η πόλη αυτή δεν είναι άλλη από την πόλη Λεπάντο (Lepanto) της κομητείας Πόινσετ, στην πολιτεία Αρκάνσας των ΗΠΑ. Μετά από επικοινωνία με συνεργάτες φίλους ομογενείς έγινε η αρχική διαπίστωση ότι το «δικό μας» Λεπάντο δεν είναι το μοναδικό. Αρχικά από περιέργεια και μετά από καθαρά τοπικιστικό ενδιαφέρον ζήτησα να μάθω περισσότερα.
Τα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα της έρευνάς μου τα φέρνω σε δημοσιότητα δηλώνοντας ενθουσιασμό και πιστεύω, ότι αξίζουν να γίνουν γνωστά, όχι μόνο στην τοπική μας κοινωνία, αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο. Ηρθα σε επαφή με παράγοντες της πόλης του Λεπάντο της πολιτείας Αρκάνσας, μίλησα ώρες ατελείωτες με ιστορικούς από την πόλη, με τον Δήμαρχό τους και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και συνέλεξα πολύτιμα στοιχεία, τα οποία και γνωστοποιώ στη συνέχεια.
Είμαι στη διάθεση του δήμου Ναυπακτίας να συνεργαστώ μαζί τους και να τους φέρω σε επαφή με τους φιλόξενους αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατενθουσιασμένοι για την επικοινωνία μας και σε διάθεση να συνδεθούν μαζί μας πολιτιστικά, παρότι δεν υπάρχει ούτε ίχνος του ελληνικού στοιχείου στα μέρη τους, όμως είναι συγκινημένοι που μοιραζόμαστε το ίδιο όνομα και κάποιους κοινούς παράγοντες από τα βάθη της ιστορίας.
Τα πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα της έρευνάς μου τα φέρνω σε δημοσιότητα δηλώνοντας ενθουσιασμό και πιστεύω, ότι αξίζουν να γίνουν γνωστά, όχι μόνο στην τοπική μας κοινωνία, αλλά και σε πανελλήνιο επίπεδο. Ηρθα σε επαφή με παράγοντες της πόλης του Λεπάντο της πολιτείας Αρκάνσας, μίλησα ώρες ατελείωτες με ιστορικούς από την πόλη, με τον Δήμαρχό τους και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και συνέλεξα πολύτιμα στοιχεία, τα οποία και γνωστοποιώ στη συνέχεια.
Είμαι στη διάθεση του δήμου Ναυπακτίας να συνεργαστώ μαζί τους και να τους φέρω σε επαφή με τους φιλόξενους αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι κατενθουσιασμένοι για την επικοινωνία μας και σε διάθεση να συνδεθούν μαζί μας πολιτιστικά, παρότι δεν υπάρχει ούτε ίχνος του ελληνικού στοιχείου στα μέρη τους, όμως είναι συγκινημένοι που μοιραζόμαστε το ίδιο όνομα και κάποιους κοινούς παράγοντες από τα βάθη της ιστορίας.
Πριν ξεκινήσω την ανάλυση της περίεργης ιστορίας που μας ενώνει με ένα τόσο μακρινό μέρος, θα ήθελα να διευκρινίσω, πως η ετυμολογική ρίζα της ονομασίας Λεπάντο προέρχεται από τη παράφραση της λέξης Επαχτος ή Νέπαχτος, όπως λεγόταν τη Βυζαντινή περίοδο και την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Και τώρα επιστρέφουμε στην ιστορία μας η οποία θυμίζει παραμύθι. Ηταν γύρω στο 1830 – 1840 που στις Μεσοδυτικές πολιτείες κυριαρχούσαν οι αχανείς ακαλλιέργητες εκτάσεις, όπου οι μετακινήσεις γινόντουσαν με άλογα και άμαξες, όπως αυτές που βλέπουμε στις ταινίες του Φαρ Ουέστ με τους καουμπόηδες και τους κινδύνους που παραμονεύουν σε τέτοια ταξίδια. Τότε ήταν που η κεντρική κυβέρνηση αποφάσισε να ενώσει αυτά τα άγονα και αχανή μέρη με σιδηροδρομικές ράγες και να φέρει πιο κοντά τους κατοίκους των αραιοκατοικημένων περιοχών. Προσλάβανε Ευρωπαίους εργάτες μετανάστες κυρίως από τη κεντρική και νότια Ευρώπη. Ανάμεσα τους ήταν πολλοί Πολωνοί, Γερμανοί και ακόμα περισσότεροι Ισπανοί. Πήγαιναν με σύμβαση λίγων δολαρίων το μήνα, με την υπόσχεση να τους δώσουν γη να καλλιεργήσουν μετά το πέρας της σύμβασης.
Ανάμεσα στους Ισπανούς που εργάστηκαν στην περιοχή, ήταν και τρεις Ελληνες, ένας εκ των οποίων καταγόταν από τη Ναύπακτο, το όνομα του οποίου δεν κατάφερα να βρω ακόμη.
Τη χρονολογία που προανέφερα και γύρω στο 1840-50 ολοκληρωνόταν η σιδηροδρομική γραμμή από το Kansas City (Κάνσας Σίτι) στη Little Rock (Λιτλ Ροκ), Αρκάνσας μια απόσταση 500 χλμ. Οταν έφτασαν εκεί που βρίσκεται το σημερινό Λεπάντο, βρήκαν μια έκταση με βάλτους, αλλά παρατήρησαν, ότι λόγω της αυξημένης ζέστης γινόταν φυσική αποξήρανση σε μεγάλη έκταση και οι τρεις Ελληνες ζήτησαν να μείνουν εκεί, αφού άλλωστε τελείωνε η σύμβασή τους.
Οι τρεις Ελληνες με τους Ισπανούς συντρόφους τους μοίρασαν την ακαλλιέργητη γη μεταξύ τους και ξεκίνησαν να καλλιεργούν βαμβάκι, που ήταν τότε το πιο προσοδοφόρο προϊόν της εποχής. Παντρεύτηκαν από την κοντινή πόλη Little Rock και δημιούργησαν οικογένειες. Ετσι σε μικρό χρονικό διάστημα ανάμεσα στις βαμβακοφυτείες δημιουργήθηκε ένα μικρό χωριό. Ανάμεσα στους Ισπανούς εργάτες ήταν και ένας νεαρός φανατικός θαυμαστής του Θερβάντες, ο οποίος ασχολούταν με τη λογοτεχνία. Γνώριζε για τον τραυματισμό του ποιητή, καθώς και την ιστορία της Ναυμαχίας του 1571. Για να συνδέσει τους Ελληνες με τους Ισπανούς πρότεινε σαν όνομα για το καινούριο χωριό το όνομα Λεπάντο, προς τιμή των δύο εθνικοτήτων. Το όνομα έγινε ομόφωνα δεκτό και ζήτησαν από την τότε υπεύθυνη υπηρεσία, η οποία δεν ήταν άλλη από τη ταχυδρομική, να εγκριθεί και να καταχωρηθεί επίσημα. Το όνομα όμως τότε ήταν πολύ ξενικό για τους ντόπιους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν εργάτες χωρίς εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, αλλά και χωρίς να γνωρίζουν την Ευρωπαϊκή Ιστορία. Ετσι αρχικά απορρίφθηκε για να επανέλθει σαν πρόταση, αφού πέρασε μία δεκαετία.
Τελικά το όνομα εγκρίθηκε το 1895 και 4 χρόνια αργότερα επισημοποιήθηκε και καταχωρήθηκε η ονομασία Λεπάντο στις αρμόδιες ταχυδρομικές υπηρεσίες όπως και στις υπόλοιπες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Σήμερα είναι μια ακμάζουσα πόλη και οι κάτοικοί της είναι περήφανοι για το σπάνιο όνομά της. Στα σχολεία της περιοχής τα παιδιά διδάσκονται την προέλευση του ονόματος της πόλης τους, καθώς και την ιστορία της Ναυμαχίας αλλά και του Θερβάντες.
Η παραπάνω ιστορία θα μπορούσε να αποτελέσει την αιτία για το ξεκίνημα μιας σχέσης μεταξύ των τοπικών παραγόντων της περιοχής μας, με τους εκεί δημοτικούς άρχοντες καθώς και της δημιουργίας φιλικών σχέσεων μεταξύ των κατοίκων δύο τόσο μακρινών περιοχών, που τις χωρίζουν αμέτρητα χιλιόμετρα και ένας ωκεανός. Το μόνο που μένει είναι να ενδιαφερθούμε και εμείς.
Οι τρεις Ελληνες με τους Ισπανούς συντρόφους τους μοίρασαν την ακαλλιέργητη γη μεταξύ τους και ξεκίνησαν να καλλιεργούν βαμβάκι, που ήταν τότε το πιο προσοδοφόρο προϊόν της εποχής. Παντρεύτηκαν από την κοντινή πόλη Little Rock και δημιούργησαν οικογένειες. Ετσι σε μικρό χρονικό διάστημα ανάμεσα στις βαμβακοφυτείες δημιουργήθηκε ένα μικρό χωριό. Ανάμεσα στους Ισπανούς εργάτες ήταν και ένας νεαρός φανατικός θαυμαστής του Θερβάντες, ο οποίος ασχολούταν με τη λογοτεχνία. Γνώριζε για τον τραυματισμό του ποιητή, καθώς και την ιστορία της Ναυμαχίας του 1571. Για να συνδέσει τους Ελληνες με τους Ισπανούς πρότεινε σαν όνομα για το καινούριο χωριό το όνομα Λεπάντο, προς τιμή των δύο εθνικοτήτων. Το όνομα έγινε ομόφωνα δεκτό και ζήτησαν από την τότε υπεύθυνη υπηρεσία, η οποία δεν ήταν άλλη από τη ταχυδρομική, να εγκριθεί και να καταχωρηθεί επίσημα. Το όνομα όμως τότε ήταν πολύ ξενικό για τους ντόπιους, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν εργάτες χωρίς εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, αλλά και χωρίς να γνωρίζουν την Ευρωπαϊκή Ιστορία. Ετσι αρχικά απορρίφθηκε για να επανέλθει σαν πρόταση, αφού πέρασε μία δεκαετία.
Τελικά το όνομα εγκρίθηκε το 1895 και 4 χρόνια αργότερα επισημοποιήθηκε και καταχωρήθηκε η ονομασία Λεπάντο στις αρμόδιες ταχυδρομικές υπηρεσίες όπως και στις υπόλοιπες κρατικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Σήμερα είναι μια ακμάζουσα πόλη και οι κάτοικοί της είναι περήφανοι για το σπάνιο όνομά της. Στα σχολεία της περιοχής τα παιδιά διδάσκονται την προέλευση του ονόματος της πόλης τους, καθώς και την ιστορία της Ναυμαχίας αλλά και του Θερβάντες.
Η παραπάνω ιστορία θα μπορούσε να αποτελέσει την αιτία για το ξεκίνημα μιας σχέσης μεταξύ των τοπικών παραγόντων της περιοχής μας, με τους εκεί δημοτικούς άρχοντες καθώς και της δημιουργίας φιλικών σχέσεων μεταξύ των κατοίκων δύο τόσο μακρινών περιοχών, που τις χωρίζουν αμέτρητα χιλιόμετρα και ένας ωκεανός. Το μόνο που μένει είναι να ενδιαφερθούμε και εμείς.
Της Γεωργίας Δούνη
Πληροφορίες: georgia.duni69@gmail.com
πηγή: ekirikas.com
Οι αχανείς ακαλλιέργητες εκτάσεις των πολιτισμένων αμερικανών ήταν μέχρι τότε τα βοσκοτόπια από τους βίσωνες με τους οποίους ζούσαν οι χιλιάδες Ινδιάνοι των μεγάλων πεδιάδων. Επειδή οι απολίτιστοι Ινδιάνοι ήταν εμπόδιο στην πρόοδο των πολιτισμένων τους αποδεκάτισαν με όποιο τρόπο μπορούσαν να σκεφτούν και έπειτα τους έκλεισαν σε γκέτο. Έτσι μπόρεσε ο πολιτισμός να προχωρήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή