«Η ιστορία είναι μπροστά μας , την βλέπουμε;» Σωτήριο έτος 1838 (Γράφει ο Στυλιανός Ντίνος)

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Γράφει ο Στυλιανός Ντίνος

«Η ιστορία είναι μπροστά μας , την βλέπουμε;»

Σωτήριο έτος 1838

..........

Δύο επιγραφές ενσωματωμένες στο δομικό των εκκλησιών, Αγιος Αθανάσιος και Αγιος Σπυρίδων, της πόλης μας.

Η Αμφικτιονία Ακαρνάνων στα 15 χρόνια λειτουργίας της , εκτός από τα 16 συγγράμματα που έχει εκδώσει αλλά και πλήθος μελετών δημοσιευμένες στο academia.edu ή σε άλλες ιστοσελίδες, έχει δημιουργήσει μια DataBase, η οποία με τους πολλαπλούς index δίνει το δικαίωμα στα μέλη της να ερευνούν δημιουργώντας συνδυασμούς αναζήτησης και συσχέτισης των καταχωρημένων πληροφοριών.

Από μια τέτοια αναζήτηση συσχετίστηκαν τα δεδομένα ενός μεγάλου αριθμού παλαιών επιγραφών, με αποτέλεσμα η database να μας οδηγήσει σε κάτι που συνεχώς και καθημερινά βλέπαμε αλλά δεν μπορούσαμε να το αντιληφθούμε.

Πρόκειται για δύο επιγραφές που είναι ενσωματωμένες στον εξωτερική πετροτοιχοποιία των εκκλησιών Αγίου Σπυρίδωνα, στο κέντρο της Βόνιτσας (παλιό τοπωνύμιο «Αρδίκα» στο Βενέτικο Μπόργο), και Αγίου Αθανασίου (παλαιό τοπωνύμιο Κοκίνι Ορνίτσας). Και οι δύο επιγραφές, μας γνωστοποιούν ότι το σωτήριο έτος 1838

ανακαινίσθηκαν και επεκτάθηκαν. Λόγω της φθοράς που έχουν υποστεί οι δύο επιγραφές, το περιεχόμενό τους είναι δυσχερές έως και αδύνατο στην ανάγνωση.

Η του Αγίου Σπυρίδωνος γράφει : 1838 ΔΙΕΞΟΔΟ.ΤΟΝ ….

Η του Αγίου Αθανασίου γράφει: 1838 ΦΕΥΡΟΥΑΡΙΟΥ 20

ΜΗΤΡΩΠΟΛΗ …

Από την μελέτη της Αμφικτιονίας (βλέπε Academia.edu) για την ευγενή διαμάχη των κοντράδων Αγίου Σπυρίδωνα και Αγίου Νικολάου , μια διαμάχη (τέλη του 19 αιώνα – αρχές του 20 ου αιώνα) που παρήγαγε πολιτισμό, με αποτέλεσμα σήμερα αυτές οι δύο εκκλησίες να αποτελούν «θρησκευτικά μουσεία», γνωρίζουμε ότι το 1724 η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα ήταν κτισμένη στο σημερινό οικόπεδο της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών (εκεί που σήμερα είναι το ΚΤΕΛ). Για λόγους που αναλύουμε στην προαναφερόμενη μελέτη, η εκκλησία μεταφέρθηκε στην σημερινή της θέση, στην συνοικία που τότε είχε το τοπωνύμιο «Αρδίκα».

Η κατάσταση της εκκλησίας του Αγίου Σπυρίδωνα, στο χρονικό της απελευθέρωσης της πόλης από τους Οθωμανούς (Δεκέμβριος του 1828) 1 ήταν αρκετά άσχημη. . Ημικατεστραμένη και το πίσω μέρος της με σκεπή από άχυρα. Τότε, στο εσωτερικό της εκκλησίας είχε καταφύγει ο άμαχος πληθυσμός. Στα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης οι κάτοικοι της πόλης ζήτησαν οικονομική βοήθεια από την Κυβέρνηση για την επισκευή της εκκλησίας. Με βάση την πληροφόρηση από την επιγραφή,

η επισκευή ολοκληρώθηκε το 1838.

Όμως το έτος 1838 , το έτος που έπεται της «επιδρομής» των Βαυαρών αντιβασιλέων στις Ιερές Μονές, στην δική μας περιοχή με εντολή των Βαυαρών διαλύονται Μονές. Τα Ιερά τους Σκεύη, τα κειμήλια, ο θρησκευτικός τους πλούτος μοιράζονται στις άλλες ενορίες. Όμως ένα μέρος από αυτά, με την ανακατασκευή του Αγίου Αθανασίου , το 1838, κρύβεται μέσα στο διπλό ταβάνι.

Όπως αναλυτικά περιγράφουμε στο βιβλίο της Αμφικτιονίας «Αχτίδες πολιτισμού από την Μεσαιωνική Βόνδιτζα» , αυτόν τον «θησαυρό» τον βρήκαν δύο μαστόροι όταν επισκεύαζαν τα κεραμίδια της εκκλησίας.

Ήταν οι σεβάσμιοι Μπότσης και Μαυροκέφαλος. Άμεσα ενημέρωσαν τους Ιερείς και έτσι διαφυλάχθηκαν όλα, όσα εκεί, με επιμέλεια είχαν κρυφτεί για προστασία.

Στην πετροτοιχοποιία , στο δυτικό μέρος της εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου, υπήρχαν ακόμα δύο επιγραφές, οι οποίες αφαιρέθηκαν, στερώντας μας την δυνατότητα να έχουμε περισσότερες πληροφορίες για τα γεγονότα της επισκευής και επέκτασης του ναού στο σωτήριο έτος 1838.

1 Πρόσφατα οι ανιστόρητοι, συνεπαρμένοι από την «εξουσία», προσπάθησαν να αλλάξουν την επίσημη εορτή της πόλης, από αυτή του Αγίου Σπυρίδωνα (πολιούχος της πόλης), με την 5 η Μαρτίου, ημερομηνία δήθεν απελευθέρωσης της πόλης Βόνιτσας από τους Οθωμανούς.

Όχι μόνο ιστορικό λάθος αλλά και θρησκευτική ασέβεια.

Για την ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

Ο Πρόεδρος                Ο Αντιπρόεδρος

Φίλιππος Ντόβας                  Στυλιανός Ντίνος