Χρυσόστομος Πατούλας: ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

     Ο κόσμος σήμερα έχει γίνει μικρός. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι επικοινωνίες, οι συναλλαγές έφεραν τον άνθρωπο πολύ κοντά. Τον έκαναν γνώστη, των τρόπων ζωής άλλων ανθρώπων, θεατή, ξένων φυσικών ομορφιάς, θαυμαστή αλλά και κατήγορο κοινωνικών συμπεριφορών, κήρυκα της παντοδυναμίας του ανθρώπου. Ενώ όμως, ο άνθρωπος πέτυχε να μικρύνει το άνοιγμα της πολύμορφης κοσμικής ψαλίδας, το μέγεθος της άγνοιας μεταξύ Εθνοτήτων, απέτυχε στο να γνωρίσει τον εσωτερικό αλλογενή άνθρωπο. Και τι φταίει; Απλούστατα! Η απαράδεκτη κοινωνική του συμπεριφορά.

Η ξώπετση μελέτη των κοινωνικών φαινομένων και η ετσιθελική επιπόλαια τοποθέτηση της προσωπικότητάς του στα θέματα του κοινωνικού προβληματισμού, τον απομάκρυναν από τον προορισμό του. Τον έκαναν μικράνθρωπο.
Το κακό είναι παγκόσμιο, δεν έχει σύνορα ούτε καλούπια. Η καταναλωτική κοινωνία δραστηριοποιείται πίσω από την επίφαση της νομιμότητας και γίνεται σίφουνας παρασύροντας αξίες και ιδανικά. Μα είναι έτσι; Αν ναι, τότε υπάρχει κοινωνική διαφθορά. Αν όχι, τότε η κοινωνία βρίσκεται στα σπάργανα. Το δεύτερο δεν στέκεται λογικά, άρα υπάρχει κοινωνική διαφθορά.
Και υπάρχει διαφθορά…
Όταν ο άνθρωπος αναγκάζεται απ’ τον συνάνθρωπο να προσχωρήσει σε κυκλώματα απάτης γλυτώνοντας την φυτοζωή. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην ανάγκη να πουλήσει την συνείδησή του για να κερδίσει λίγη μασκαρεμένη χαρά. Και το καλό παράδειγμα; Αυτό τι ρόλο παίζει; Το πνίγει το άδικο… Και η ηθική συμπεριφορά; Την σκεπάζουν επικίνδυνα ο κυνισμός, η μανία της κατανάλωσης, η περιφρόνηση στην τιμιότητα, ο μεγάλος ευδαιμονισμός, το κυνηγητό της χίμαιρας, το πάθος της αβάσιμης προβολής, η τυχοδιωκτική μανία απόκτησης αγαθών. Μα η ηθική συμπεριφορά, ίσως πει κάποιος, μπορεί να θέσει φραγμό. Ναι! Μπορεί!!… αλλά πόσο, όμως. Όταν η ηθική θέληση του ανθρώπου εξουσιάζεται από συνήθειες και πόθους άσοφων ανθρώπων… Αν δεν το κάνω εγώ, θα το κάνει κάποιος άλλος – αν δεν το πάρω εγώ, θα το πάρει κάποιος άλλος.
Η κοινωνία μας κινδυνεύει και η αιτία είναι οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Αυτοί που δεν αναλογίζονται το ιερό καθήκον τους και το χρέος τους απέναντι στον εαυτό τους και τον συνάνθρωπο να σταματήσουν την διαφθορά.
Το «λάδωμα» έφθασε στο σημείο να είναι μοχλός κινήσεως και σημείο προόδου για κάθε δουλειά. Έχεις χρήματα επιτυγχάνεις των σκοπών σου δεν έχεις χρήματα παρακαλάς για λίγη ψεύτικη χαρά. Η βαθειά υπόκλιση και αυτή έχει τη δύναμη της. Αποξενώνει τον άνθρωπο από τον άνθρωπο γιατί σκοτώνει ότι όμορφο και καλό έχει μέσα του.
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Και αυτό δεν είναι κανόνας αλλά φυσική και κοσμική αλήθεια. Χρέος λοιπόν όλων των ανθρώπων να συνειδητοποιήσουν την μεγάλη αυτή αλήθεια για να φθάσουν σε μία ανώτατη αρχή που την διακρίνει ο ιδανικός προγραμματισμός και το ηθικό περιεχόμενο.