Το ποίημα της ποιήτριας Βασιλικής Πανταζή που απέσπασε το Α' Βραβείο στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ προς τιμή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μάριου Τόκα

 Αγάπη

Υφαίνω στίχους που καίνε το μίσος,
φωλιάζω σε βλέμμα παιδικό,
των αγγέλων να κλέψω το ήθος,
της αγάπης να χτίσω σπιτικό.


Άλματα νιότης τα όνειρά μου,
αλυσοδένει ο χρόνος την κραυγή,
τρυπώνει το ταξίδι στην καρδιά μου,
άγρυπνη μπόρα η κάθε χαραυγή.

Θραύσματα πόνου στο κορμί της γης
πάλλονται χορδές σε μεγάλη αγχόνη,
παρτιτούρα ματωμένης οργής,
ας καούν της αναλγησίας οι θρόνοι.

Ανασαίνω το φως που πλημμυρίζει
δύναμη κρυφή, μαγικό ποτό,
σκηνοθετώ την αλήθεια που χτίζει
την ελπίδα με τρόπο θαυμαστό.

Γκρεμίζω φράγματα, ανάβω τη φλόγα,
η δίψα για αγάπη τολμηρή εκδοχή,
σπέρνω αγάπης καρπούς και λόγια,
αχόρταγο ράπισμα η μνήμη αντηχεί.

Μοιάζει η αγάπη της ύπαρξης σημάδι,
νευραλγικός χρησμός που προσδοκώ,
ψάχνω μεθυστικά της ζωής το αλφάδι,
εγώ ο άνθρωπος ελπίζω κι αγαπώ.

Βασιλική Πανταζή 23-11-2019
Πνευματικά δικαιώματα
(Εικόνα από διαδίκτυο)