Ιστορία του τόπου μας: Δημοσίευμα για το ΑΓΡΑΜΠΕΛΟ ΤΟΥ 1930!

ΜΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΡΑΜΠΕΛΟ ΤΟΥ 1930

Έρευνα Επιμέλεια: Ιωάννης Χ.  Δημητρούκας

Διδάκτωρ βυζαντινολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου 

       Η εφημερίδα ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ παρέχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ζωή στα χωριά του νομού Αιτωλοακαρνανίας κατά το Μεσοπόλεμο και ακριβέστερα κατά την τριετία 1930-1932. 

     Στο φύλλο της 5ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1930 και στη στήλη Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ η εφημερίδα φιλοξενεί ανταπόκριση του προδρομίτη δημοδιδάσκαλου Γάκη Ζαννιά για το γειτονικό Αγράμπελο. 

      Ο συντάκτης περιγράφει το μικρό αυτό χωριό από άποψη θέσης και κλίματος, γλώσσας, οικοδομικής ανάπτυξης, σχολικών και επικοινωνιακών υποδομών.        Διαπιστώνει ότι το Αγράμπελο είναι χτισμένο σ’ ένα μαγευτικό και ρωμαντικό ύψωμα και γι’ αυτό το κλίμα του είναι υγιές και απαλλαγμένο εντελώς από τη μάστιγα της ελονοσίας. Όπως είναι γνωστό, η ελονοσία ταλαιπωρούσε μεταξύ άλλων τους κατοίκους του Αστακού και της Βόνιτσας μέχρι και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο......

     Αντίθετα το κλίμα του Αγραμπέλου θα μπορούσε να συγκριθεί με το ξερό και δροσερό  του Δραγαμέστου (στην παλιά του θέση κάτω από το φρύδι της Βελούτσας) και του Μαχαλά που χτίστηκε στα τέλη του 17ου αι.  (μεταξύ 1684 και 1690) πάνω σ’ ένα ρωμαντικό πλάτωμα των Ακαρνανικών (βλ. την άποψη του περιηγητή W. M. Leake, Travels in Northern Greece, για τη θέση και το κλίμα αυτών των δύο κεφαλοχωριών). 

     Στη συνέχεια ο Ζαννιάς τονίζει ότι τα ίχνη της ξενοφωνίας έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από το Αγράμπελο, καθώς οι νέοι μορφώνονται και μιλούν άπταιστα ελληνικά και μάλιστα την απλή καθαρεύουσα. 

     Σχετικά με την οικοδομική ανάπτυξη του χωριού επισημαίνει ότι κατά τα τελευταία τέσσερα χρόνια (1926-1930) είχαν χτιστεί σχεδόν τριάντα νέες οικοδομές. Το γεγονός αυτό είναι σαφές τεκμήριο πλούτου και αύξησης του πληθυσμού. 

      Ανάμεσα στα νέα κτίσματα ξεχώριζε ιδιαίτερα το επιβλητικό Δημοτικό Σχολείο, για την οικοδόμησή του οποίου το κράτος είχε χορηγήσει στην Κοινότητα κονδύλια ύψους 35.000 δραχμών. Το κτίριο κάλυπτε όλες τις προδιαγραφές της Υγιεινής και της Παιδαγωγικής και αποτελούσε καύχημα για το μικρό χωριό, ενώ παραδόξως η κωμόπολη του Αστακού δε διέθετε τότε τόσο ποιοτικό διδακτήριο. 

       Στα άμεσα σχέδια της κοινότητας ανήκε η διάνοιξη δρόμου που θα συνέδεε το χωριό με το γειτονικό Πρόδρομο (απόσταση περί τα δύο χιλιόμετρα). Απέμενε μόνο η χάραξη του δρόμου από τον αρμόδιο μηχανικό.

    Είναι φανερό ότι ο Ζαννιάς αξιολογεί την πρόοδο του χωριού, εστιάζοντας στους ζωτικούς τομείς της υγείας, της παιδείας και του πολιτισμού, ενώ τα συμπεράσματά του αντλούν την εγκυρότητά τους από τη σύγκριση του Αγραμπέλου με την ακμαία τότε από δημογραφική και οικονομική άποψη κωμόπολη του Αστακού η οποία διέθετε μάλιστα και καφωδεία ή καφέ σαντάν για τη διασκέδαση των πολιτών, δεν διέθετε όμως ένα Δημοτικό αντάξιο των οικονομικών δυνατοτήτων της, ενώ η ελονοσία ταλαιπωρούσε τον πληθυσμό της. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ: