Καλό Ταξίδι Γιάννη… Κι εμείς οι Ξηρομερίτες δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Η δημοτική μουσική μας έγινε από χθες φτωχότερη. Το κλαρίνο που είχε άρρηκτα συνδεθεί με τα Ξηρομερίτικα πανηγύρια, έπαψε από χθες να ηχεί μιας και ο καλύτερος κλαρινίστας της Ελλάδας ο Γιάννης Βασιλόπουλος, έφυγε από κοντά μας. Πέθανε χθες νικημένος από τον καρκίνο και κηδεύτηκε σήμερα Σάββατο στις 11 το πρωί στο νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων σε ηλικία 73 χρόνων. Όλοι οι Ξηρομερίτες που το κλαρίνο του Γιάννη Βασιλόπουλου, ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της παραδοσιακής διασκέδασης, του οφείλουμε τουλάχιστον ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα ύστατο χαιρετισμό. Καλό ταξίδι …
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΛΑΡΙΝΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ! ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ
Σαν σκηνές από αρχαία τραγωδία, εκτυλίχθηκαν σήμερα το μεσημέρι στο νεκροταφείο Αγίων Ααναργύρων κατά το τελευταίο ταξίδι του Γιάννη Βασιλόπουλου. Του ανθρώπου που δόξασε το κλαρίνο στα πέρατα του κόσμου, με χιλιάδες ηχογραφήσεις από το 1955 μέχρι και πριν από μερικά χρόνια.
Εκατοντάδες κόσμου κυρίως τσιγγάνων από τα Λιόσια αποχαιρέτησαν μαζί με την μπάντα του δήμου, τον άρχοντα του κλαρίνου. Παρόντες και ο Λάκης Χαλκιάς, ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος, η Σοφία Κολλητήρη, ο Κώστας Σκαφίδας, ο Ηλίας Κλωναρίδης, ο Κώστας Σούκας, ο Στάθης Κάβουρας και πολλοί ακόμα παλιοί συνεργάτες του και τραγουδιστές. Με σπαρακτικές φωνές από φίλους και συγγενείς, ο Γιάννης Βασιλόπουλος αποχαιρετίστηκε σήμερα σε ηλικία 73 ετών, σεμνά όπως έζησε και όλη του τη ζωή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννημένος το 1939, στο Αγρίνιο, σε οικογένεια παραδοσιακών μουσικών, άρχισε να μαθαίνει κλαρίνο από 8 ετών. Ο πατέρας του, ονομαστός κλαρινετίστας, υπήρξε ο πρώτος και τελευταίος δάσκαλός του. Ξεκίνησε επαγγελματική σταδιοδρομία σε ηλικία 15 ετών, στο Αγρίνιο και στη συνέχεια στην Αθήνα. Συνεργάστηκε με τα διασημότερα ονόματα της δημοτικής και της λαϊκής μουσικής, σε κέντρα και στη δισκογραφία. Φημίστηκε για το μοναδικό «ανατολίτικο» τρόπο του παιξίματός του και για τα σπάνια «ειδικά» μουσικά του προσόντα («αυτί» και «μνήμη»), που του επέτρεπαν, παρότι δεν ήξερε να διαβάζει νότες, να απομνημονεύει αμέσως οποιαδήποτε μουσική.
- Ο Βασιλόπουλος ανήκει σε πολύ μεγάλη οικογένεια μουσικών και θεωρείται ο σημαντικότερος κλαρινίστας του δημοτικού και λαϊκού τραγουδιού την τελευταία πεντηκονταετία. Έχει συμμετάσχει σε χιλιάδες δημόσιες εκτελέσεις και ηχογραφήσεις τραγουδιών, δημοτικών, λαϊκών και έντεχνων, με τους Στέλιο Καζαντζίδη, Γιώργο Παπασιδέρη, Τάκη Καρναβά, Γιώργο Νταλάρα, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία, κ.ά.
- Έγραψε πολλά τραγούδια. Συνεργάστηκε με τους γνωστότερους συνθέτες, μεταξύ των οποίων οι Β. Τσιτσάνης, Γ. Ζαμπέτας, Χ. Χάλαρης και Σ. Ξαρχάκος (είναι σολίστας στο ντοκιμαντέρ με μουσική του Ξαρχάκου «Η Ελλάδα της Μελίνας). Ταξίδεψε και έπαιξε για τους Έλληνες της Διασποράς στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική.
- Εκτός από τις συμμετοχές σε εκατοντάδες ηχογραφήσεις, κυκλοφόρησαν αρκετοί δίσκοι στις 45 και 33 στροφές με σόλο του Γιάννη Βασιλόπουλου, από την Κολούμπια, τη Μίνως κ.ά., και, πιο πρόσφατα, από το Ντέφι (Χρυσό κλαρίνο: Αυτοσχεδιασμοί ψυχής).
- Ο Γιάννης Βασιλόπουλος είναι ο μουσικός που μετέφερε περήφανα και δημιουργικά την ελληνική παράδοση στη νεότερη εποχή με τα πνευμόνια, τα χείλη και τα δάχτυλά του, συμμετέχοντας ταυτόχρονα στη διαμόρφωση της σύγχρονης λαϊκής μουσικής. Ο Βασιλόπουλος τίμησε τη μεγάλη οικογένεια των τσιγγάνων, αλλά η συνεισφορά του στον τόπο δεν είχε όρια: ήταν για την πατρίδα και για τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ
***Γεννήθηκα στο Αγρίνιο το 1939. Ο πατέρας μου και η μάνα Αγρινιώτες. Ο παππούλης μου Γιάννης Βασιλόπουλος από την Κωνσταντινούπολη, ήρθε στην Φιλιππιάδα.
Η γιαγιά μου από το Μεσολόγγι. Τσιγγάνα. Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Υπηρέτησα φαντάρος στην Τρίπολη.
*** Τα καλύτερα κλαρίνα που άκουγα τότες, ήταν: Ο Χαράλαμπος Μαργέλης, ο Κώστας Φουσκομπούκας ο πατέρας του Αριστείδη Μόσχου, ο Βασίλης Τουρκοβασίλης από την Πρέβεζα, ο Βάγιος Μαλλιάρας και ο Γουρνόπουλος από τη Γουργιά Μεσολογγίου. Οι θείοι μου, Κώστας και Γρηγόρης έπαιζαν κλαρίνο. Ο Χριστόφορος σαντούρι, ο Μήτσος τραγουδούσε μαζί με τον πατέρα μου Γιώργο Βασιλόπουλο, από τα καλύτερα κλαρίνα, με έβγαλαν στην πιάτσα.
*** Εμάς ποτέ δε μας είπαν «Γύφτοι». Επίσημα ντυμένοι έρχονταν και μας έπαιρναν με τα άλογα για τους γάμους και τα πανηγύρια. Αιτωλοακαρνανία, Αρτα, Πρέβεζα, Πάτρα σέβονταν τα όργανα. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν προσωπικότητες. Στην Αθήνα ήρθα 18 χρονών. Πρώτο μαγαζί του Δημήτρη Μασούρα στην Ομόνοια «Ο Ευρώτας» μετά με τον Δημήτρη Ζάχο στην Πλατεία Βάθης στην «Ζούγκλα». Έπαιξα με τον Κώστα Ρούκουνα στην Ηπείρου, τη Σοφία Κολλητήρη, την Τασία Βέρα, τον Γιώργο Παπασιδέρη, Γιώργο Μεϊντανά και πολλούς άλλους. Μ' άκουσε ο Στέλιος Καζαντζίδης και μ' έβαλε στο δίσκο στην Κολούμπια. Το μεροκάματο 30-60 δραχμές στις αρχές του '60.
*** Τώρα είμαι πρώτο όνομα και είναι ανάλογο. Είμαι αυτοδίδακτος και όταν εκτελώ το όργανο δίνω την ψυχή μου. Όπως αγαπώ το παιδί μου πιο καλά αγαπώ το όργανο. Ακου να σου πω, εγώ παίζω το ΛΑ κλαρίνο είναι πιο σωστό από το ΝΤΟ δεν το αγριεύει το όργανο, το ΛΑ είναι γλυκό. Το κλαρίνο πο 'χω το πήρα 100 δραχμές από το σακούλι ενός Βλάχου. Είναι πάνω από 100 χρονών όργανο. Ο άνθρωπος δεν ήξερε τι μου 'δώσε. Το παν στο κλαρίνο είναι το φύσημα και οι ανάσες.
*** Το φύσημα πρέπει να 'ναι ταιριασμένο με τα δάχτυλα, διαφορετικά «αλλού παπάς κι αλλού τα ράσα του». Η ανάσα από τη μύτη μόνη της. Μόνο εγώ να το καταλαβαίνω. Αμα το νιώσει ο ακροατής, πάει χάλασε το κομμάτι.
*** Κάποτε με κάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης και με πήρε και με πήγε ο Γιάννης ο Πέτσας (κιθάρα). Όταν πήγα στο Στούντιο, ήτανε 30 με 40 μουσικοί και ο Μίκης Θεοδωράκης μου 'δώσε την παρτιτούρα και λέω του Γιάννη: «Τι μου δίνει εδώ; Μου 'δώσε μια παρτιτούρα». «Μαέστρο, δε διαβάζει τις νότες», του είπε ο Γιάννης και ο Μίκης ήθελε να με διώξει και όπως κάθησε στο πιάνο του λέω: «Δάσκαλε παίξε και θα το παίξω». Τα 'χασέ ο Μίκης και γυρίζει και λέει: «Πώς είναι δυνατόν να κρατάει τόσες φωνές στο μυαλό του!» «Ώσπου να πάμε στη Θεσσαλονίκη» μου λέει, «θα σε μάθω μουσική». Εν τω μεταξύ τον πιάσανε - Χούντα ήτανε και δεν είχα την τύχη να προλάβω να διαβάσω μαζί του.
*** Από μικρός μ' άρεζε η Βυζαντινή μουσική, παίρνω το όργανο, συγκεντρώνομαι και κατεβάζω αυτά που θέλω και πατάω στους δρόμους της Βυζαντινής μουσικής Ραστ Σαμπάχ Ουσάκ Νέβα Γιαβέντι. Μπορώ να παίζω τα πιο δύσκολα κοντσέρτα, αρκεί να τ' ακούσω μια φορά. Έχω παίξει κλαρίνο στο δίσκο του Σταύρου Ξαρχάκου «Η Ελλάδα της Μελίνας». Τι άλλο θέλεις! Έχω 3 κορίτσια και 2 αγόρια παντρεμένα και μ' εγγόνια. Τη γυναίκα μου την έχασα. Μ' αρέσει το ωραίο ντύσιμο, το βρήκαμε από τη γενιά του πατέρα μας. Είναι παράδοση. Ο άνθρωπος δεν ζει για να γεμίζει την κοιλιά του αλλά για να μοσχοβολάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο