Χωρίς πια τον φίλο μου Μιλτιάδη Έβερτ, Ένα μικρό σημείωμα με μερικές σκέψεις και εικόνες από την πολυετή γνωριμία μου με τον εκλιπόντα πολιτικό

Με τον Μιλτιάδη Έβερτ στο γραφείο του ως υφυπουργού Βιομηχανίας το 1978

Ο Μιλτιάδης Εβερτ υπήρξε φίλος μου από τα φοιτητικά μας χρόνια, όταν, με πρωτοπαλίκαρο τον Δημήτρη Σιούφα και με μια πλειάδα φοιτητών από όλα τα τότε πανεπιστήμια, αλώνιζε τα αμφιθέατρα με την αγωνιστικότητά του και τη δραστηριότητά του για το φοιτητικό κίνημα που είχε τότε πολλά να διεκδικήσει και να πετύχει.

Μετά την αποφοίτησή μας από τα πανεπιστήμιά μας ακολούθησε η στρατιωτική θητεία και η χούντα. Χαθήκαμε, αλλά το 1971 τον βρήκα. Ως συντάκτης του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» έκανα μια έρευνα – ρεπορτάζ για το πρωτοποριακό για την εποχή εκείνη τεχνολογικό σύστημα που είχε εισαγάγει στην Εμπορική Τράπεζα ο τότε πρόεδρός της αείμνηστος καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης. Στην προσπάθεια αναζήτησης των πηγών για τη συγκέντρωση στοιχείων,  για συζήτηση με στελέχη της Τράπεζας που είχαν αναλάβει την προώθηση του νέου συστήματος βρέθηκα σε ένα γραφείο της Εμπορικής Τράπεζας και η υπάλληλος μου είπε να πάω στην αίθουσα αναμονής (βλέπετε τότε ήταν η χούντα και χρειάζονταν προσεκτικές κινήσεις). Σε λίγο βγήκε από το γραφείο του ο Δημήτρης Σιούφας. Αιφνιδιαστήκαμε και οι δύο. Δεν είπαμε εκεί στην αίθουσα τίποτε. Συγκινημένος με άρπαξε γρήγορα και πήγαμε στο γραφείο του. Εκεί τα είπαμε όλα όσα είχαμε κάνει (στρατιωτική θητεία, δεύτερες σπουδές, επαγγελματική δραστηριότητα κλπ) στα τελευταία έξι περίπου χρόνια εξαφάνισής μας!   Χάρηκε που εργαζόμουνα ως δημοσιογράφος στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Και ξαφνικά, ανοίγει η δίφυλλη πόρτα και βγαίνει από ένα μεγαλύτερο γραφείο ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο Μίλτος. Τον είχε ενημερώσει κρυφά ο Δημήτρης Σιούφας τηλεφωνικά για την παρουσία μου στο γραφείο του. Συγκινήθηκε! Του εξήγησα πώς βρέθηκα στο γραφείο του και μου είπε ό,τι θέλεις για το ρεπορτάζ σου θα το έχεις και πολλά άλλα ακόμα στοιχεία, αλλά «φύγε γρήγορα, δεν με είδες, δεν με ξέρεις»! Ο Μίλτος μπήκε στο γραφείο του και μείναμε για λίγο με τον Δημήτρη Σιούφα, ο οποίος μου διευκρίνισε γιατί μου είπε αυτά ο Έβερτ. Μου εξήγησε ότι ο Μίλτος παρακολουθείται από τη χούντα και ότι η επικοινωνία μας θα γίνεται στο εξής με την αποστολή, προσεκτικά πάντοτε, στοιχείων σε φακέλους στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Σημειώνω ότι ο Μιλτιάδης ήταν τότε και πρόεδρος του Συλλόγου Πτυχιούχων της ΑΣΟΕΕ (Ανωτάτη Εμπορική). Και έτσι γινόταν. Μάλιστα, τότε με δική του πρόταση (αλλά χωρίς να εμφανίζεται καθόλου) είχαμε εγκαινιάσει ένα δισέλιδο στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», όπου κάθε μήνα δημοσιεύονταν άρθρα οικονομολόγων μελών του Συλλόγου.

Το 1974, μετά την πτώση της χούντας, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής τίμησε τον Μιλτιάδη Έβερτ με την τοποθέτησή του ως υποψήφιου βουλευτή στην Α΄ Αθηνών στο ψηφοδέλτιο για τις εκλογές που έγιναν τον ίδιο χρόνο.

Όλα τα άλλα είναι γνωστά για τον Μίλτο ως πολιτικό, υφυπουργό, υπουργό, δήμαρχο Αθηναίων και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Αυτό που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι είχε έναν πηγαίο αυθορμητισμό, ήταν οργανωτικός και μεθοδικός, συνεπής και πρωτίστως άνθρωπος (πολλά από τα στοιχεία αυτά «κληρονόμησε» και ο φίλος μου και πάντα «κολλητός» του Δημήτρης Σιούφας). Οι συζητήσεις του, οι επισημάνσεις του, οι προτάσεις του και οι διαπιστώσεις του στηρίζονταν σε συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία, που πάντα συνόδευαν τις συναντήσεις με τους δημοσιογράφους. Ήταν, επίσης, γνωστή η ευαισθησία του για το «μεσαίο χώρο».