ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ

Του Χρήστου Κλαδευτήρα*

Τόσο στην Ελλάδα από όπου άρχισε το φαινόμενο, όσο και σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες που φαίνεται να μεταδίδεται, ζούμε μέρες οικονομικής-συνδικαλιστικής πολιτικής αλλά και πολιτισμικής χρεοκοπίας. Πάνε πολλά χρόνια που πολλοί σοβαροί άνθρωποι οι όποιοι δεν φορούσαν παρωπίδες και δεν μετείχαν οι ίδιοι στον κατήφορο της παρακμής, προειδοποιούσαν για την θύελλα που ερχόταν...

 Όμως τα λόγια τους ήταν φωνή στην έρημο. Πολιτικοί, Συνδικαλιστές, Τραπεζίτες αλλά και απλοί πολίτες δεν έδιναν σημασία στα λόγια τους. Όλοι μεθυσμένοι από το ποτό της πρόσκαιρης οικονομικής προόδου, θεωρούσαν τα λόγια των σοβαρών ανθρώπων κινδυνολογίες και γκρίνια. Τους ονόμαζαν μίζερους και γραφικούς .Έπρεπε να αρχίσει η τραγική πορεία της Ελλάδας από την εκλογή της Νέας Ελληνικής Κυβέρνησης το 2009 και μετά για να αντιληφθούμε όλοι, ότι δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι γραφικοί και μίζεροι, αλλά οι οικονομικές, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελίτ άπληστες, αμετροεπείς και χωρίς αίσθηση του ηθικού χρέους που η θέση τους έπρεπε να είναι θωρακισμένη. Θέλω να αναφερθώ στο σημείο αυτό στο πως φτάσαμε ως εδώ με δύο λόγια. Πριν το 1980 οι οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών στηριζόταν κυρίως στην εσωτερική δομή των οικονομιών τους για να προχωρήσουν το αναπτυξιακά τους βήματα. Το επίπεδο ζωής των λαών ήταν επίσης αντίστοιχο με το επίπεδο οικονομικής ζωής των Εθνικών Οικονομιών.(κατανάλωση-μισθοί-υγεία-παιδεία-πρόνοια-συντάξεις)

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τόσο στην Αμερική με τον Ρέηγκαν όσο και με την Ευρώπη με την Θάτσερ, οι προστατευτικές διατάξεις που υπήρχαν στην διακίνηση κεφαλαίων ήρθησαν. Έγινε πολύ πιο εύκολος ο τραπεζικός δανεισμός κρατών. Αναπτύχθηκαν νέα τραπεζικά προϊόντα τα οποία έφτιαχναν στην Αμερική και πουλούσαν στην Ευρώπη, την Ασία και την Ωκεανία ή αντίστροφα. Η Επανάσταση της Πληροφορικής και τα νέα προϊόντα της, έφεραν τεράστιες αλλαγές στην ζωή των ανθρώπων τόσο στην ατομική όσο και στην συλλογική .Πολύ μεγάλα κέρδη άρχισαν να συσσωρεύονται και αυτά με την σειρά τους παραδιδόμενα στα άπληστα χέρια τραπεζιτών και στελεχών τραπεζών, που έψαχναν με μάτι που γυαλίζει, νέα μεγαλύτερα κέρδη, τμήμα των οποίων θα κατέληγε στην δική τους τσέπη, με απίστευτα bonus στους εαυτούς τους. Παράλληλα με αυτά στήθηκε ένα παγκόσμιο χρηματιστηριακό πάρτι. Μέχρι εδώ νομίζω είναι κατανοητό και εν μέρει θεμιτό θα έλεγε κανείς. Η Ελευθερία του ανθρώπου αγγίζει τα απόλυτα όρια και εξ αυτής η δημιουργία σε παγκόσμιο επίπεδο φτάνει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στον Δυτικό λεγόμενο κόσμο το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων γνωρίζει και αυτό καταπληκτική πρόοδο. Σπίτια, αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά και ηλεκτρικές συσκευές, ρουχισμός ,ταξίδια, διασκέδαση, γνωρίζουν και αυτή μεγάλη άνθιση. Παράλληλα σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο οι παραπάνω ενθουσιαστικές διαθέσεις παίρνουν στα χέρια των Πολιτικών μεγάλες διαστάσεις. Μεγαλεπήβολα τεχνικά έργα,(ενεργειακά και οδοποιίας), άρχισαν να πραγματοποιούνται. Ο εκσυγχρονισμός των τηλεπικοινωνιακών και ενεργειακών δικτύων προχωράει με απίστευτους ρυθμούς. Ως εδώ βεβαίως θα πει κάποιος, έργα υποδομής είναι και σε δυσαναλογία με την παραγωγική βάση να είναι , μελλοντικά θα μας ωφελήσουν. Οι Πολιτικές όμως Ελίτ χρησιμοποίησαν τις επενδύσεις σε έργα και δίκτυα για να παράξουν πολιτικό χρήμα απαραίτητο για την διατήρηση τους στην εξουσία, κρατική και κομματική. Αυτό όμως έχει διπλό αποτέλεσμα. Αφ ενός τα έργα υποδομών υπερτιμολογήθηκαν απίστευτα με αποτέλεσμα να βαρύνουν πολύ τα δημοσιονομικά μεγέθη (χρέη-ελλείμματα), δυσανάλογα με την πραγματική τιμή της αγοράς. Αφ ετέρου να δημιουργηθεί τεράστια διαφθορά τόσο σε κομματικό όσο και σε ατομικό επίπεδο. Έτσι με τα χρόνια τα πολιτικά πρόσωπα που βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης, μεταφορές ,δημόσια έργα, ένοπλες δυνάμεις, υπουργεία εξωτερικών και οικονομίας απέκτησαν ατομικές περιουσίες αμύθητες και ζουν ζωή κροίσων.

Η κομματική καμαρίλα κάτω από αυτούς εξίσου διεφθαρμένη αναπαρήγαγε μια νοοτροπία διαφθοράς, οκνηρίας και αναξιοκρατίας.

Το διεθνές όμως χρηματιστηριακό και παραγωγικό κεφάλαιο γνωρίζει πάρα πολύ καλά σε κάθε χώρα όπως και στην Ελλάδα ποιοί πολιτικοί είναι βουτηγμένοι μέσα στην διαφθορά, αφού με αυτούς έκανε business. Ήταν εύκολο έτσι αφενός να τους ελέγχει και να παίρνει νέες δουλειές, στις τιμές που αυτή επέβαλε, αφετέρου όταν αρχίζουν τα πράγματα να πηγαίνουν άσχημα όπως τώρα, δια μέσου αυτών των Πολιτικών να στέλνουν το λογαριασμό στους πολίτες, οι όποιοι αν δεν μπορούν με τις πραγματικές τους οικονομίες να πληρώσουν τα χρέη να επιμηκύνουν τις δόσεις και να πληρωθούν οι δανεισμοί σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου χωρίς βεβαίως να χαθεί ούτε ένα ευρώ.

Οι επιπτώσεις όμως στην ζωή των ανθρώπων από την εύκολη πρόσβαση στις πηγές χρηματοδότησης δεν σταματούν εδώ. Η συναλλαγή και η διαφθορά πήρε άλλες μορφές ιδιαίτερες και πρωτόγνωρες. Δίκτυα υγείας και παιδείας αναπτύχθηκαν δυσανάλογα με την παραγωγική βάση της χώρας. Η εύκολη χρηματοδότηση της υγείας κυρίως και δευτερεύοντος της παιδείας ανέπτυξε υδροκεφαλικές υπηρεσίες μεγάλα νοσοκομεία, διόγκωση τριτοβάθμιας περίθαλψης ,πολλά πανεπιστήμια ,ΤΕΙ γενικά τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό οι Πολιτικοί - που εν γνώσει τους τα πράγματα έπαιρναν λάθος δρόμο- το πουλούσαν στους επαγγελματίες και τους πολίτες για να κάνουν πολιτική καριέρα, να γίνονται αρεστοί να αποκτούν οπαδούς και κομματικό στρατό. Γέμισαν την χώρα νοσοκομεία με απίστευτο εξοπλισμό που θα ζηλεύουν πολλά νοσοκομεία της Αμερικής και της Ευρώπης χωρίς όμως να οργανώσουν ένα Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας σοβαρό. Αυτό όμως δεν απαιτούσε πολλά χρήματα. Απαιτούσε δουλειά ,ιεραρχία και πειθαρχία κάτι το οποίο δεν τους ενδιέφερε. Δεν παρήγαγε πολιτικό χρήμα δεν είχε φαντασία και εντυπωσιασμό στην προβολή του. Το ίδιο και στην παιδεία. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια που παράγει σχεδόν αναλφάβητους και η χώρα γεμάτη από Πανεπιστήμια. Αυτό πουλούσε στην επαρχία –κάθε πόλη και πανεπιστήμιο- δημιουργούσε αίσθηση προόδου, πολιτική και κομματική πελατεία. Και αυτός ακόμα ένας τομέας που χτίσθηκε δυσανάλογα με τις δυνατότητες μας, με στρεβλό και με πολλά στοιχεία διαφθοράς τρόπο. Το άλλο μεγάλο κομμάτι της στρεβλής ανάπτυξης με επίσης πολλά στοιχεία οικονομικής διαφθοράς, πολιτικής και πολιτισμικής παρακμής ,είναι ο ευρύτερος Δημόσιος τομέας και τα Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης. Στο σύνολο του ο Δημόσιος Τομέας (στενός και ευρύτερος)χτίστηκε όχι με κριτήρια τις ανάγκες, την αξιοκρατία και την αποτελεσματικότητα αλλά με κύριο και σε πολλές περιπτώσεις μοναδικό κριτήριο την εξασφάλιση εκλογικού μηχανισμού και εκλογικής πελατείας. Το ίδιο σε γενικές γραμμές έγινε σε ΔΕΚΟ και στον Ασφαλιστικά Ταμεία. Τα τελευταία έχοντας από την φύση τους αποθεματικά αποτέλεσαν στόχο των κομματικών κυβερνήσεων οι οποίες δια των διορισμένων Προέδρων τα ήλεγχαν. Τα παλαιότερα χρόνια τα διαθέσιμα των Ασφαλιστικών Ταμείων με την άτοκη παραμονή τους στις Τράπεζες αποτέλεσαν δεξαμενή φτηνού χρήματος, για ανάπτυξη της χώρας και των πλουτισμό των Τραπεζών .

Τα μεταγενέστερα χρόνια, όταν ανεπτύχθησαν περίπλοκα χρηματοοικονομικά προϊόντα, αποτέλεσαν πηγή πολιτικού χρήματος για τα Ταμεία των Κομμάτων και προσωπικού πλουτισμού για Υπουργούς και στελέχη αυτών. Περιττό βέβαια να πούμε ότι όλα αυτά γινόντουσαν με την υποστήριξη, να μην πω συμμετοχή των συνδικαλιστικών ηγεσιών τόσο σε 1΄ βαθμό όσο και σε 2΄-3΄ βάθμιο επίπεδο. Σε πάρα πολλούς τομείς του Δημοσίου συνδιοικούσαν οι πολιτικοί με τους συνδικαλιστές. Συχνά δε όνειρο πολλών συνδικαλιστών ήταν να μεταπηδήσουν από τον συνδικαλισμό στην Πολιτική. Δεν είναι βέβαια άμοιροι ευθυνών και οι πολίτες. Γνώριζαν και αποδεχόταν αυτό τον τρόπο του πολιτεύεσθαι. Απλά από την μεριά του ο καθένας προσπαθούσε να βρει λύση για δικό του προσωπικό πρόβλημα. Με τα χρόνια βεβαίως άρχισε να προστίθεται και το δημογραφικό πρόβλημα για να φτάσουμε σήμερα στην χρεοκοπία του ασφαλιστικού συστήματος. Ένας άλλος χώρος της Δημόσιας Διοίκησης είναι η Τ.Α. Χρόνια στο χώρο αυτό σε πολλούς Δήμους η αυθαιρεσία , η διαφθορά και η κατασπατάληση πόρων έχει λάβει δραματικές διαστάσεις. Επειδή οι Δήμαρχοι και τα στελέχη των Δήμων αποτελούν προέκταση ενός κομματικού μηχανισμού, ο χώρος αυτός αφέθηκε στην κατηφόρα του να βουλιάζει, στο βούρκο της διαφθοράς χωρίς κανείς να ελέγχει και να καταλογίζει ευθύνες. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου καταγγελίες ή μηνυτήριες αναφορές έμειναν ανεξιχνίαστες ή ατιμώρητες. Απίστευτη κατασπατάληση πόρων για έργα αμφιβόλου ποιότητας και χρησιμότητας. Όλα αυτά είναι σε γνώση των Υπουργών Εσωτερικών οι οποίοι δεν επέδειξαν στοιχειώδη πολιτικό ζήλο, να βάλουν τάξη στο χάος της Τ.Α. Σταθερή τους επιδίωξη ο σφιχτός εναγκαλισμός της Τ.Α από την κομματοκρατία με απώτερο σκοπό την δημιουργία ενός συστήματος εξουσίας στην κοινωνία από το κομματικό κράτος. Τέτοια στοιχεία τα είδαμε με τον Καποδίστρια όσο και με τον Καλλικράτη. Έτσι και η Τ.Α συσσώρευσε τεράστια ελλείμματα στο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας χωρίς ποτέ ένας Υπουργός να βάλει φρένο σε Δημάρχους, ρωτώντας τους γιατί ξόδευαν τόσα, που πήγαν τα χρήματα και από πού είχαν εξασφαλίσει τους πόρους για να κάνουν έργα αμφιβόλου ποιότητος. Έστειλαν το λογαριασμό και αυτοί στην κρατική επιχορήγηση δηλ. σε νέα δάνεια. Κάποια όμως στιγμή το Διεθνές Τραπεζικό Σύστημα αφού είχε στη πορεία του πάρει τεράστια ρίσκα, είχε δημιουργήσει απίστευτα προϊόντα, πολλά από τα οποία ήταν φούσκες, άρχισε να καταρρέει. Η πτώχευση της Leaman Brothers, ο απατεών Μαίιντοφ και άλλες παρόμοιες τερατογενέσεις των καιρών μας, άρχισαν να κάνουν το χρήμα πολύ πιο ακριβό. Η κρίση άρχισε να χτυπά τον Δυτικό Κόσμο και ο καθένας πια άρχισε να δοκιμάζει τις αντοχές του. Θα έπρεπε να ανασύρει τις εφεδρείες του και να παρατάξει την γραμμή άμυνας του. Η χώρα μας βεβαίως ήταν η πρώτη από τις χώρες της ευρωζώνης που έπεσε. Απεδείχθη ότι οι εφεδρείες της ήταν μηδενικές .Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ενώ γνωρίζει ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική, από τα προεκλογικά μπαλκόνια διαβεβαίωνε τους Έλληνες πολίτες ότι λεφτά υπάρχουν. Την επαύριον όταν ορκίστηκε η Κυβέρνηση γνώριζε ότι έπρεπε να πάρει σκληρά μέτρα. Έπρεπε να μεταρρυθμίσει ένα κράτος που κατά 60% το έφτιαξε το δικό του κόμμα με Αυτόν σε πολλές θέσεις ευθύνης και για πολλά χρόνια . Ένας πολιτικός που έχει απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης του και σε αυτό το επίπεδο έπρεπε να ζητήσει αμέσως συγγνώμη.

1. Συγγνώμη γιατί το πολιτικό σύστημα για πολλά χρόνια άφηνε τους εθνικούς προμηθευτές να πουλούν έργα και υπηρεσίες απίστευτα υπερτιμολογημένες για να παράξουν πολιτικό χρήμα και διαφθορά .Έτσι λοιπόν να ζητήσει συγγνώμη για την πρώτη αιτία του τεράστιου δημοσίου χρέους ( τα Δημόσια Έργα, Εθνική Άμυνα, Τηλεπικοινωνίες, Ενέργεια).

2. Συγγνώμη για την τεράστια διαφθορά σε όλες τις πτυχές της δημόσιας διοίκησης που την γνωρίζουν για χρόνια και δεν έκαναν τίποτα για να την καταπολεμήσουν .Ο λόγος που δεν έκαναν ήταν ο απίστευτος αμοραλισμός που διέτρεχε και ενδεχομένως διατρέχει την πολιτική ελιτ, και η εξ αυτού αντίληψη για το δημόσιο και το συλλογικό. Η τήρηση της διοικητικής ιεραρχίας, η αξιοκρατία, ο εσωτερικός έλεγχος , η απόδοση διοικητικών και ποινικών ευθυνών έγινε θυσία στο βωμό μιας κομματικής ελεγχόμενης δημόσιας διοίκησης.

3. Συγγνώμη γιατί υποκύπτοντας στους εκβιασμούς πολλών συνδικαλιστών ομάδων που τους χρησιμοποιούσαν για τον έλεγχο του κόμματος και των πολιτικών αγώνων δημιούργησαν απίστευτες μισθολογικές ανισότητες, από τον χαμηλά αμειβόμενο εκπαιδευτικό μέχρι τον υψηλά αμειβόμενο υπάλληλο της ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΑΒ, ΟΛΠ κτλ. Συγγνώμη επίσης γιατί οι τεράστιες αυτές διαφορές αποτυπώνονταν στις συντάξεις και στα εφάπαξ, δημιουργώντας αίσθημα αδικίας σε πολύ μεγάλες κοινωνικές ομάδες.

4. Συγγνώμη για την κατασπατάληση των αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων είτε αυτό έγινε για δημόσιους είτε για ιδιοτελείς σκοπούς.

5. Συγγνώμη για ένα αναποτελεσματικό σύστημα παιδείας που κατασπαταλάει πόρους και παράγει μεγάλα ποσοστά λειτουργικού αναλφαβητισμού. Συγγνώμη για μια τριτοβάθμια εκπαίδευση αδύναμη να σταθεί με ικανότητες στον διεθνή ανταγωνισμό –εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- τόσο στον ακαδημαϊκό της ρόλο, όσο και στο ρόλο της στην Εθνική Παραγωγική διαδικασία. Συγγνώμη γιατί και αυτήν την χρησιμοποίησαν στην αδηφάγο κομματοκρατία τόσο στις εσωτερικές της δομές, όσο και τις κοινωνικές της αντιστοιχίες.

6. Συγγνώμη για τον γίγαντα με τα πήλινα πόδια που ακούει στο όνομα Ε.Σ.Υ. Από την δωρεάν δημόσια υγεία καλής ποιότητας, καταλήξαμε στην επί πληρωμή κακής ποιότητος, με καταχρεωμένα νοσοκομεία που έφτασαν να χρεοκοπήσουν την χώρα.

Τέτοιες όμως κρίσεις που βασανίζουν λαούς και θέτουν σε δοκιμασία τους θεσμούς, πρέπει εκτός από την αποτίμηση των ζημιών, να μας βάλουν να σκεφτούμε, για να μπορέσουμε να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο, χωρίς να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος.

Σχετικά με το χρέος

Α) Όλοι γνωρίζουμε ότι είναι δυσθεώρητο και για να αποπληρωθεί και το τελευταίο ευρώ θα πρέπει να πληρώσουν και τα τρισέγγονα μας. Αυτός είναι και ο λόγος που μιλούν για παρατάσεις επειδή γνωρίζουν ότι μία οικονομία σαν της Ελλάδος δεν είναι δυνατόν, με την υπάρχουσα δομή του χρέους να είναι συνεπής .Δεν θα την αφήσουν να χρεοκοπήσει ,πρωτίστως για να μην χάσουν οι πιστωτές τα χρήματά τους και ταυτόχρονα να μην χάσει την νομιμοποίηση της η Πολιτική Ελίτ την οποία θέλουν να διατηρήσουν σαν κόρη οφθαλμού γιατί έτσι θα πάρουν όλα τα χρήματα τους πίσω έστω και σε βάθος χρόνου. Από πρώτη άποψη θα έλεγε κάποιος ότι με το δίκιο τους οι άνθρωποι(Τραπεζίτες, Fund) θέλουν πίσω τα χρήματά τους. Νόμιμα έδωσαν δάνεια, νόμιμες συμβάσεις έχουν, με ποιο δικαίωμα να αρνηθείς το χρέος. Θέλω στο σημείο αυτό να χρησιμοποιήσω γεγονότα και κάποιες παρατηρήσεις. Παίρνω τον παράγοντα Γερμανία (Τράπεζες και επιχειρηματικές δραστηριότητες).Λένε ότι στις Γερμανικές Τράπεζες χρωστάμε 56 δις. Η εταιρία Siemens και άλλες εταιρίες Γερμανικές MAN κτλ. πήραν τα τελευταία χρόνια δουλειές πολλών δις. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Siemens πήρε δουλειές στον ΟΤΕ στην Εθνική Άμυνα στον ΟΣΕ κλπ. Όταν απεκαλύφθη το γνωστό σκάνδαλο Siemens έγινε φανερό ότι υπήρξε τεράστια υπερτιμολόγηση των έργων και μέσω αυτής υπήρξαν μίζες και πολιτικό χρήμα.

Η υπερτιμολόγηση αυτή διόγκωσε δυσανάλογα με το παραχθέν έργο το δημόσιο χρέος.10 η αξία του έργου 100 η επιβάρυνση του δημοσίου χρέους λόγω υπερτιμολόγησης. Επειδή δεν υπήρχαν τα χρήματα να πληρωθούν, δανειζόμασταν από τις Γερμανικές τράπεζες για την εξόφληση των προμηθευτών. Η κρίση έφερε το πρόβλημα στην επιφάνεια και οι δανειστές ζητούν πίσω τα χρήματα τους. Μια πατριωτική Ελληνική κυβέρνηση έπρεπε και μόνο για αυτό το λόγο να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους από τις Γερμανικές Τράπεζες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι διέφθειραν τα δύο κόμματα εξουσίας –άλλωστε το έχουν παραδεχθεί δια των στελεχών τους-καθώς πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους. Γιατί πρέπει την ζημία να την πληρώσουν μόνο οι πολίτες που το μόνο φταίξιμο είναι ότι ψηφίζουν τέτοιου ήθους πολιτικούς και πολιτικά κόμματα. Εδώ βεβαίως κατά την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, θα ήταν απαραίτητος όρος από μια Πατριωτική Ελληνική Κυβέρνηση, να απαιτήσει να δοθούν ονόματα και αποδείξεις για τον χρηματισμό κομμάτων-πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων για να καταλογιστούν οι ευθύνες. Να επιβληθούν τα πρόστιμα στα κόμματα για παράνομη χρηματοδότηση και να καταλογιστούν αστικές και ποινικές ευθύνες στα φυσικά πρόσωπα(πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους). Ο πρωθυπουργός για να γίνει πιστευτός και για να έχουν αξία τα λεγόμενα του, δε φτάνει να λέει στους Ευρωπαίους ότι η ΕΛΛΑΣ είναι μια διεφθαρμένη χώρα στην όποια θέλει να βάλει τάξη. Απαραίτητος όρος για την αποπληρωμή των δανείων έπρεπε να είναι η παράδοση λεπτομερούς αναλυτικής κατάστασης. Ποια κόμματα και ποια πρόσωπα πήραν – πόσα χρήματα. Έπρεπε να κάνει δημόσια έκκληση στη Γερμανίδα Καγκελάριο για αυτό θέμα .Έπρεπε να ζητά να λάμψει η αλήθεια. Αυτό όμως δε γίνεται . Ένα-ένα τα πουλάκια που θα μιλούσαν πέταξαν. Δυστυχώς υπάρχουν σκιές και στο πώς πέταξαν. Κρύφτηκαν πίσω από τη γερμανική δικαιοσύνη και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το μόνο που μένει τώρα είναι οι πολίτες να πληρώσουν τα σπασμένα.

Β) Εξονυχιστική διερεύνηση του πόθεν έσχες πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων σε σύντομο χρονικό διάστημα και δέσμευση όλων όσων δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από τα εισοδήματα τους. Αυτό σε μια χωρά που η διαφθορά έχει πάρει απίστευτες διαστάσεις και τα δημοσιονομικά μεγέθη απειλούν κάθε έννοια κοινωνικού κράτους και κοινωνικής αλληλεγγύης, είναι αυτονόητη πολιτική διαδικασία η οποία και το δίκαιο υπηρετεί και σημαντικό τμήμα του δημοσίου χρέους μπορεί να καλύψει. Μια τέτοια διαδικασία ετησίως θα μηδένιζε όλους τους δείκτες και θα αποτελούσε ένα νέο ξεκίνημα για τη δημιουργία ενός κράτους Δικαίου και ένα κράτος κοινωνικά αλληλέγγυο. Από τις λίγες σκέψεις σχετικά με το χρέος. Είναι σίγουρο ότι αρμοδιότεροι από εμένα θα προτείνουν χρησιμότερα και αποδοτικότερα πράγματα. Είναι όμως βέβαιο ότι το θέμα του χρέους πρέπει να μπει σε άλλη βάση και να μη πληρώσουν τελικά αυτοί που δε φταίνε.

2) Σχετικά με τους θεσμούς

Είναι κοινό παραδεκτό ότι ο συνταγματικός χάρτης όπως είναι και λειτουργεί σήμερα, είναι ανίκανος να προστατεύσει την κοινωνία μας και τη δημοκρατία. Eνα νέο σύνταγμα πρέπει να εξαλείψει τις αδυναμίες του σημερινού και να αποκαταστήσει τη δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας μας η οποία ναυάγησε από πολιτικές και οικονομικές ελίτ που είχαν την ευθύνη των τελευταίων δεκαετιών. Νέο σύνταγμα το οποίο πρέπει να επεξεργαστούν επιστημονικά και κοινωνικά καταξιωμένοι άνθρωποι και όχι βεβαίως η πολιτική ελίτ που χρεοκόπησε το προηγούμενο. Αυτό το νέο σύνταγμα θα πρέπει να έχει την επικύρωση του ελληνικού λαού, από τη στήριξη του οποίου θα αντλήσει και τη δύναμη του.

Το απόστημα της κομματοκρατίας πρέπει να σπάσει και να φέρει τον απλό πολίτη, συμμέτοχο και συμπαραστάτη στην πολιτική τάξη της χώρας. Τα κόμματα και οι πολιτικοί θα πρέπει ανά πάσα ώρα και στιγμή να ελέγχονται και να μην είναι οι ίδιοι ελεγκτές. ΤΑ ΜΜΕ θα πρέπει να μπουν κάτω από αυστηρούς κανόνες λειτουργίας. Νέα θεσμικά πλαίσια για την Παιδεία, την Υγεία, την Δημόσια Διοίκηση και την Δικαιοσύνη. Είναι δύσκολο στα πλαίσια ενός άρθρου να αποτυπωθούν όλες οι πλευρές, τα προβλήματα, «Ελληνική Κρίση και Ευθύνες». Προσπάθησα να αποτυπώσω όσα πιστεύω ότι είναι σημαντικά ή έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σημερινή πραγματικότητα. Κυρίως να γίνει φανερό ότι έτσι όπως έχουμε φτάσει σήμερα εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Η πολιτική ελίτ πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι στα μουλωχτά να βάλει αλυσίδες στον ελληνικό λαό για πολλές δεκαετίες δεν είναι εύκολο. Όχι μόνο δεν είναι εύκολο, αλλά απειλεί την κοινωνική συνοχή και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους κοινωνικής αποσάθρωσης. Πρωτίστως πρέπει να πληρώσει η ίδια τόσο στο επίπεδο των πολιτικών κομμάτων όσο και στο επίπεδο των φυσικών προσώπων. Κόμματα που πρωτοστάτησαν στη διαφθορά να τους επιβληθούν τα ανάλογα πρόστιμα που προβλέπει ο νόμος. Έστω και με κίνδυνο να χρεοκοπήσουν, για να υπάρξει έτσι Υβρις – Νέμεσις στην παρανομία. Αν αυτό πρέπει να λάβει υπόψη η πολιτική ελίτ, δεν είναι λίγα αυτά που πρέπει να λάβει υπόψη του ο ελληνικός λαός. Πρέπει να αντιληφτούν ότι η πολιτική διαδικασία –κοινωνία – πολιτική – κόμματα δεν είναι χώροι για εξυπηρέτηση προσωπικών προβλημάτων. Το πρώτο κριτήριο στην πολιτική διαδικασία πρέπει να είναι το Συλλογικό, Πατριωτικό. Συλλογικό και Πατριωτικό τόσο στο επίπεδο των ιδεών όσο και στο επίπεδο των προσώπων. Πρέπει ο κάθε ένας από εμάς να έχει πρωτίστως στο νου του ότι η πολιτική είναι το συλλογικό και όχι το ατομικό. Συλλογικό όπως το νιώθει ο κάθε ένας ανάλογα με τις ιδέες του και την κοινωνική του αφετηρία. Αυτό δε το συλλογικό, που στο επίπεδο της πολιτικής θα στηρίζει, να το εμπιστευτεί σε πρόσωπα που μπορούν και έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν αυτές τις αξίες. Είναι τραγικό λάθος, οι πολιτικοί χώροι να είναι για τον πολίτη χώροι ψυχολογικής ασφάλειας ή λίκνα ιδιοτελών σκοπών. Τέτοια κριτήρια, μας οδηγούν σε επιλογές προσώπων και πολιτικών σχημάτων που φέρνουν λαούς σε καταστάσεις σαν κι αυτή που βιώνει η Ελλάδα σήμερα.

Αθήνα, Φεβρουάριος 2011

E-mail: drxgk@hotmail.com

(* ΧΡ. Γ. ΚΛΑΔΕΥΤΗΡΑΣ, Ιατρός χειρούργος, διετέλεσε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ξηρομέρου)