ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ : ΤΟ ΝΕΡΟ

πηγη Giannis Gerogiannis

«Δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγές, μονάχα λίγες στέρνες άδειες κι αυτές». H στέρηση του λαού μας περιγράφεται  με τον καλύτερο τρόπο από τον Γ. Σεφέρη. Στέρηση νερού σημαίνει στέρηση ζωής. Δυστυχώς όμως λίγοι καταλαβαίνουν. Κυρίως όσοι το στερήθηκαν το νερό κι όσοι αγωνιούν για το Μέλλον.......

 

Είναι πολυτιμότερο το νερό, απ’ το χρυσάφι κι απ’ όλα τα καλά της γης και τα ουρανού. Κανένας οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό ούτε μια μέρα. Λένε πως υπάρχει άφθονο στον πλανήτη μας και πως καλύπτει τα δύο τρίτα της γης, όμως σφάλουν κι η παρουσία του νερού καθημερινά περιορίζεται παρότι είναι απαραίτητη για την συνέχιση της ζωής. 

Στις φλέβες μας, στο σώμα μας, στο αίμα μας είναι παντού η λέξη «νερό» Αυτό είναι που εξασφαλίζει την ισορροπία και την υγεία μας. Χωρίς νερό κανένας ζωικός οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει ούτε δύο μέρες. Η πρώτη ύλη της δημιουργίας του κόσμου, σύμφωνα με τον Θαλή τον Μιλήσιο. Το βασικό υλικό για την διατήρηση και τη συνέχιση της ζωής καθώς όλοι γνωρίζουμε. Χωρίς νερό δεν υπάρχει ζωή. Η στέρηση του νερού σημαίνει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 

Ακόμη και στις συνθήκες του πιο σκληρού  πολέμου το δικαίωμα αυτό προστατεύτηκε κι έγινε σεβαστό ακόμα από αυτούς που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα.  Τι νόημα έχει σήμερα η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίησή του νερού; και ποιά τα αποτελέσματα για το ανθρώπινο γένος;; Έχουμε αναρωτηθεί; πως κατέληξαν από τις  επιμολύνσεις καί τι έκαναν οι χώρες που εφάρμοσαν τέτοιες πρακτικές;  Τι έκαναν  στη συνέχεια για να επανορθώσουν από τίς αθλιότητες της εμπορευματοποίησης;   

Με μια ποδολόγα στο κεφάλι της η μάνα μου κι η γιαγιά μου κι όλες οι γυναίκες του χωριού, μετέφεραν το νερό τα πηγάδια της περιοχής. Η προκοπή άλλωστε της γυναίκας φαίνεται απ’ τον τρόπο που το μεταφέρει.. Μεγαλύτερη όμως σημασία, είχε το ξόδεμα και η οικονομία του νερού στη λάτρα, στην καθαριότητα και στο μαγείρεμα. Τα αποθέματα του νερού είναι που εξασφαλίζουν την ευμάρεια της κοινωνίας και της οικογένειας.

Στις μετόπες του Παρθενώνα οι κόρες της Αθήνας το μεταφέρουν νερό για τις γιορτές των Παναθηναίων από την πηγή της Καλλιρόης. Κι ενώ το νερό για την συντήρηση του σπιτιού το μεταφέρουν οι δούλοι και οι υπηρέτες, σ΄ αυτές τις ιερές στιγμές οι ίδιες οι αρχόντισσες κουβαλούν με τα χέρια τους  το νερό, θέλοντας να εκφράζουν όχι μόνο την "ιερότητα'  της στιγμής αλλά και την πεποίθηση ότι το νερό δεν το εμπιστεύεσαι στον οποιονδήποτε και οφείλεις να το προστατεύεις γιατί αποτελεί το "δοχείο της Ζωής¨" αλλά και τη "μαγεία αυτής της ζωής " !

Μέχρι σήμερα λοιπόν  διατηρούνται αυτά τα έθιμα με το "αμίλητο νερό" αλλά και το το " λάλον ύδωρ", το "χιλιοτραγουδισμένο", με τα λόγια της μάνας μας και των δικών μας προγόνων που το δρόσισαν με την ανάσα τους, το έκαναν αγιασμό για κάθε νόσο και κάθε θεραπεία. Αυτόν τον πολιτισμό καταστρέψαμε σήμερα και το κάναμε εμπόρευμα, παραγνωρίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συνθήκες που το διέπουν.