Ούτε στα χωριά πλέον δεν μπορείς να ζήσεις ήσυχα

Το χθεσινό αστυνομικό δελτίο από τα μέρη μας, το ευρύτερο Αγρίνιο δηλαδή, περιείχε μια… παρέα αλλοδαπών που είχαν μια χασισοφυτεία στο Παναιτωλικό όρος και την φύλαγαν, περιπολούσαν στην περιοχή, είχαν δομή κανονικής συμμορίας και αρχηγό.

Αλλά δεν πουλούσαν μόνο «μαύρο», που το συνοδεύει και μια μυθολογία ακινδυνότητας και που τόσο όμορφα βοηθά στο να γίνεται της κακομοίρας στα στέκια και στα προαύλια των σχολείων.

Όχι, αυτοί οι… συνάνθρωποι έσπρωχναν στην πόλη του Αγρινίου και αλλού και ηρωίνη και κοκαΐνη και όποιον άλλο διάολο έπεφτε στα χέρια τους, κάνοντας παιδιά συμπολιτών μας μελλοντικά «φυτά», άβουλα κορόιδα του συστήματος που τόσο συχνά καταγγέλλουν. Ταΐζοντας και την ματαιόδοξη «διασκέδαση» των φραγκάτων, επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε… Ή εκείνων που έχουν «άκρες».

Πραγματικά δεν θα με ένοιαζε τόσο αν δεν έβλεπα όλη αυτή την απάθεια. Προ ημερών κάτι άλλοι υπάνθρωποι ρήμαξαν πάλι το χωριό Βελούχι του Αγρινίου. Το έχουν κάνει τόσες φορές τελευταία, τους βρίσκουν μέσα στα σπίτια τα γερόντια και τους κόβονται τα ύπατα!

Και κανείς δεν βλέπει τίποτε περίεργο στις αγέλες με τις ύαινες(πως λέγονται εκείνοι που πάνε μπουλούκι στο χωριό να επιτεθούν και να κλέψουν γέροντες;)που περιδιαβαίνουν τα βουνά και τα χωριά. Είναι καθημερινότητα.

Κάποτε αυτά τα ορεινά μέρη ήταν ασφαλή, είχαν έναν τρόπο ζωής που ήταν διαφυγή. Τώρα οι αγέλες και οι συμμορίες έβαλαν κι αυτά τα μέρη στο στόχαστρο, κάπως σαν ένας άτυπος στρατός κατοχής!

Ο γράφων έχει αρθογραφήσει και πάλι για το θέμα  πριν σχεδόν μια δεκαετία όταν λόγοι… δημογραφίας- αλλά και απάθειας απέναντι στο έγκλημα-, οδήγησαν στα πρώτα κρούσματα τότε. Η ελληνική επαρχία είναι αφύλακτη και μόνο ένα σώμα από ανθρώπους που θα φυλάνε τα χωριά μπορεί να φέρει ησυχία εκεί που την δικαιούνται απόλυτα.

Η παλιά ευτελής προσπάθεια με τους αγροφύλακες και τον στρατό «βυσμάτων» που πήγε να στηθεί, δεν είναι δικαιολογία. Τα χωριά χρειάζονται φύλαξη από τους επιδρομείς του μεσημεριού ή/και του απογεύματος.

Γ.Συμψηρής