Γράφει ο Δημήτρης Αρβανίτης
Εκείνος καθόταν στο
καφέ κι έπινε τον ελληνικό του. Διπλό και σκέτο. Η ζάχαρη δεν του έκανε καλό και την
απέφευγε. Βλέπεις το γήρας δεν έρχεται
μόνο, συνήθιζε να λέει. Δεν ήταν όμως έτσι. Σε ότι αφορά τη περίπτωση του δηλαδή,
γιατί πενηντατριάρης σαν κι αυτόν μόνο γέρο δεν τον λες. Από δεκαοχτώ χρονών ερωτεύτηκε τα πελάγη. Κι ήταν συνέχεια στα νερά, γητευτής των
θαλασσών, εκτός απ’ τα δύο χρόνια που φοίτησε στην Σχολή Εμπορικού
Ναυτικού στη Σύρο. Είχε χάσει τους γονείς του νωρίς κι η αδελφή του έμενε στο
Λονδίνο χρόνια πολλά τώρα αφού είχε
παντρευτεί έναν κοκκινόκωλο Εγγλέζο.