Αστακός - Της κουμπάρας η σπηλιά

της Αλέκας Κατσάνου
Φωτο: Παντελής Βλάχος

Στα ριζά της μουντής και σταχτόγκριζας «Βελούτσας», που αποτελεί την ακροτελεύτια βουνοκορφή των Ακαρνανικών, λίγο πιο πάνω από το θαλασσοκλήσι του Άη-Νικόλα, στο δρόμο για τον «Μαραθιά» υπάρχει μια θεόρατη σπηλιά.

Ο επισκέπτης αντικρίζει ξεκάθαρα ανάμεσα στους βράχους, που ................

έχουν μια χαλκωματένια κοκκινωπή εδώ απόχρωση, δυο πέτρες σε σχήμα ανθρώπινου σώματος και μια άλλη παράδιπλα σε σχήμα συκωταριάς. Έπλασε, λοιπόν, ο ευφάνταστος λαός της περιοχής την εξής συνταρακτική παράδοση, που σώζεται στοματικά από μια γενιά στην άλλη.

«Ζούσε στα μέρη εκείνα, που έχουν βοσκές καλές ένα ανδρόγυνο βλαχοτσελιγκάδων με τα γιδοπρόβατά τους, που απόχτησε ένα μοναχοπαίδι και έκαναν κουμπαριά με κάποιον κάτοικο του Αστακού. Σιγά-σιγά ανάμεσα στον καλό κουμπάρο και την όμορφη κουμπάρα γεννήθηκε και φούντωσε ο έρωτας, ανομολόγητος και αμαρτωλός. Μια μέρα τρύπωσαν στη σπηλιά για να χορτάσουν τους κρυφούς πόθους τους. Δεν ξέχασαν βέβαια να πάρουν μαζί τους και μια σ(υ)κωταριά για να κολατσίσουν υστερότερα. Ο Άη-Νικόλας, που στέκει βιγλάτορας πάνω από το φυσικό λιμανάκι και αγναντεύει νυχτόμερα τη θάλασσα να ξαπλώνεται βαθυγάλανη μπροστά του και να αχολογάει στις Εχινάδες, μόλις είδε την αμαρτία τους φρικίασε και τους μαρμάρωσε ολοσύσσωμους αντάμα με την σ(υ)κωταριά τους, που δεν πρόφτασαν να δοκιμάσουν».

Έτσι σώζονται μέχρι σήμερα, μέσα στη σπηλιά απολιθωμένα τα δυο σώματα και η σ(υ)κωταριά αντάμα, για φοβερό παραδειγματισμό των ανθρώπων.

(Αφήγηση: Γρηγόρης Κοτρότσος, 80 χρόνων) 

Από το βιβλίο «Αντίλαλοι από τα περασμένα του Αστακού και της περιοχής του» των καθηγητών του Γυμνασίου Αστακού Μεν.Καραμεσίνη και Απ.Σπυρόπουλου