Μικρά
παιδιά, το καλοκαίρι, παίρναμε τον
μαστραπά και πηγαίναμε να πάρουμε δροσερό νερό. Οι βρύσες της Βόνιτσας ήταν μόνιμα ανοικτές και ο κρουνός
της βρύσης, περίπου μια ίντσα,
με τόσο μεγάλη η πίεση του νερού
που το νερό τσιτσίριζε μέσα στο μαστραπά, σαν να ήταν σόδα.
Στην
διάρκεια της επταετίας 1967-1974, η κοινότητα της Βόνιτσας προσπάθησε να
υποχρεώσει τους κατοίκους να συνδέσουν τα σπίτια τους με το δίκτυο ύδρευσης. Το
πρόβλημα ήταν κυρίως στην Μπούχαλη, όπου και συνέβησαν επεισόδια σε όλες τις
γειτονιές που υπήρχαν οι κοινοτικές βρύσες. Τότε παρά τα αυστηρά μέτρα της επταετίας,
στην επονομαζόμενη «λαϊκή Κίνα και
Κορέα», βγήκαν έξω οι γυναίκες με
παλούκια στα χέρια για να αποτρέψουν το κλείσιμο των κοινοτικών βρυσών. Όσες βρύσες δεν κόπηκαν μετατράπηκε ο μηχανισμός
τους ώστε να τρέχει το νερό μόνο όσο υπήρχε δυνατή πίεση σε ένα μπουτόν στην
κορυφή της βρύσης..............